۱-‏۳.‏ همشهریان سابق عیسی در مقابل تعالیم او چه واکنشی نشان دادند،‏ و از چه موضوعی در مورد او غافل بودند؟‏

جمعیت در بهت و حیرت فرو رفته بود.‏ عیسای جوان در کنیسه مقابلشان ایستاده و مشغول تعلیم آنان بود.‏ او را خوب می‌شناختند زیرا در آن شهر بزرگ شده بود و سال‌ها به حرفهٔ نجّاری اشتغال داشت.‏ حتی شاید در ساختن خانهٔ بعضی از آنان و یا گاوآهن و یوغی که برای شخم زدن مزارع استفاده می‌کردند سهمی داشته است.‏ * اما آیا او را به عنوان معلم خود پذیرفتند؟‏

^۲ اغلب آنان با تعجب می‌پرسیدند:‏ ‹این مرد از کجا این حکمت را به دست آورده است؟‏› و اضافه می‌کردند:‏ «این مگر آن نجّار پسر مریم .‏ .‏ .‏ نیست؟‏» (‏متّیٰ ۱۳:‏۵۴-‏۵۸؛‏ مَرقُس ۶:‏۱-‏۳‏،‏ انجیل شریف‏)‏ همشهریان سابق عیسی متأسفانه با خود چنین استدلال می‌کردند:‏ ‹این نجّار اهل همین جا و مثل خود ماست.‏› آنان با وجود حکمتی که در کلام عیسی وجود داشت،‏ او را طرد کردند،‏ غافل از آنکه حکمت و دانایی عیسی در واقع از آن خود او نبود.‏

^۳ حکمت عیسی از کجا سرچشمه می‌گرفت؟‏ او خود گفت:‏ «آنچه من تعلیم می‌دهم از خود من نیست،‏ بلکه از طرف فرستندهٔ من است.‏» (‏یوحنّا ۷:‏۱۶‏،‏ اش‏)‏ در کتاب مقدّس آمده است که خدا ‹مسیح را برای ما حکمت› ساخت.‏ (‏۱قُرِنتیان ۱:‏۳۰‏،‏ اش‏)‏ عیسی آینهٔ تمام‌نمای حکمت یَهُوَه بود.‏ به همین خاطر گفت:‏ «من و پدر یک هستیم.‏» (‏یوحنّا ۱۰:‏۳۰‏)‏ در پایین می‌پردازیم به اینکه او چگونه از سه طریق حکمت یَهُوَه را نمایان ساخت.‏

۴.‏ الف)‏ موضوع پیام عیسی چه بود،‏ و چرا این موضوع از اهمیت بسزایی برخوردار بود؟‏ ب)‏ چرا توصیه‌های عیسی همیشه عملی و کارساز و کاملاً به نفع شنوندگانش بود؟‏

^۴ نخست می‌پردازیم به تعالیم عیسی.‏ او در مورد ملکوت یا پادشاهی خدا بشارت می‌داد.‏ (‏لوقا ۴:‏۴۳‏)‏ این بشارت از اهمیت بسزایی برخوردار بود زیرا این پادشاهی در تثبیت حقانیت سلطنت یَهُوَه و رساندن برکات همیشگی به بشر نقش بسیار مهمی ایفا می‌کند.‏ عیسی در تعالیم خود توصیه‌های حکیمانه‌ای نیز در مورد زندگی روزمره ارائه داد.‏ او بدین سان ثابت کرد که براستی همان «مشیر» یا مشاور فوق‌العاده‌ای است که پیشگویی شده بود.‏ (‏اِشَعْیا ۹:‏۶‏)‏ آیا می‌توان منکر فوق‌العاده بودن توصیه‌های عیسی شد؟‏ او از کلام و ارادهٔ خدا دانشی ژرف داشت.‏ انسان‌ها را خیلی دوست داشت و با سرشت آنان آشنا بود.‏ از این رو،‏ توصیه‌های او همیشه عملی و کارساز و کاملاً به نفع شنوندگانش بود.‏ عیسی «کلمات حیات جاودانی» را بر لب داشت.‏ آری،‏ هر که مطابق آن عمل کند نجات می‌یابد.‏—‏یوحنّا ۶:‏۶۸‏.‏

۵.‏ برخی از موضوعاتی که عیسی در موعظهٔ بالای کوه مطرح ساخت،‏ کدامند؟‏

^۵ موعظهٔ بالای کوه نمونهٔ بارز حکمت بی‌نظیری است که در تعالیم عیسی وجود دارد.‏ این خطابه را آن طور که در متّیٰ ۵:‏۳–‏۷:‏۲۷ آمده است می‌توان در عرض بیست دقیقه ایراد کرد.‏ با وجود این،‏ توصیه‌های آن هیچ گاه تازگی خود را از دست نمی‌دهد و امروز نیز مانند نخستین باری که ایراد شد،‏ قابل اجراست.‏ عیسی در این موعظه موضوعات گوناگونی را مطرح ساخت.‏ برای مثال اینکه چگونه روابط بهتری با دیگران داشته باشیم (‏۵:‏۲۳-‏۲۶‏،‏ ۳۸-‏۴۲‏؛‏ ۷:‏۱-‏۵‏،‏ ۱۲‏)‏،‏ چگونه از لحاظ اخلاقی پاک بمانیم (‏۵:‏۲۷-‏۳۲‏)‏،‏ و چگونه به زندگی‌مان معنا بخشیم (‏۶:‏۱۹-‏۲۴‏؛‏ ۷:‏۲۴-‏۲۷‏)‏.‏ عیسی نه تنها راه حکیمانهٔ زندگی را برای شنوندگانش نقل می‌کرد،‏ بلکه با توضیح و استدلال و ارائهٔ شواهد،‏ خردمندانه بودن آن را نیز برایشان ثابت می‌نمود.‏

۶-‏۸.‏ الف)‏ عیسی چه دلایل قانع‌کننده‌ای برای پرهیز از نگرانی بیش از حد ارائه می‌دهد؟‏ ب)‏ چرا می‌توان گفت که توصیهٔ عیسی نمایانگر حکمت آسمانی است؟‏

 ^۶ برای مثال،‏ توصیهٔ حکیمانهٔ عیسی را در مورد چگونگی روبرو شدن با نگرانی‌های مالی که در متّیٰ باب ۶ آمده است در نظر بگیرید.‏ «نصیحت من این است که برای خوراک و پوشاک غصه نخورید.‏» (‏آیهٔ ۲۵‏،‏ ترجمهٔ تفسیری‏)‏ خوراک و پوشاک از نیازهای اوّلیهٔ هر انسانی است و توجه به آن‌ها کاملاً طبیعی است.‏ اما عیسی به ما می‌گوید که در این مورد ‹غصه نخوریم› و بیش از حد نگران نباشیم.‏ * به چه دلیل؟‏

^۷ حال به توضیحات قانع‌کنندهٔ عیسی توجه کنید.‏ مگر یَهُوَه به ما زندگی و بدن نبخشیده است،‏ پس خود او هم می‌تواند خوراک و پوشاک لازم را برای ما تأمین کند.‏ (‏آیهٔ ۲۵‏)‏ مگر خدا خوراک پرندگان و تن‌پوش زیبای گل‌ها را فراهم نیاورده است؟‏ پس بی‌شک امکانات بسیار بیشتری در اختیار انسان‌هایی می‌گذارد که او را می‌پرستند!‏ (‏آیه‌های ۲۶‏،‏ ۲۸-‏۳۰‏)‏ غصه و نگرانی بیش از حد بیهوده است و نمی‌تواند حتی لحظه‌ای به عمر ما بیفزاید.‏ * (‏آیهٔ ۲۷‏،‏ اش‏)‏ اما چگونه می‌توانیم از نگرانی بپرهیزیم؟‏ عیسی به ما توصیه می‌کند که در زندگی همیشه به پرستش خدا اولویت دهیم.‏ اگر چنین کنیم می‌توانیم اطمینان داشته باشیم که پدر آسمانی‌مان همهٔ نیازهای روزانهٔ ما را برآورده خواهد نمود.‏ (‏آیهٔ ۳۳‏)‏ در آخر،‏ عیسی پیشنهادی بسیار کارساز ارائه می‌دهد و می‌گوید که نباید نگران فردا باشیم.‏ آخر چرا باید به نگرانی‌های امروز نگرانی‌های فردا را نیز بیفزاییم؟‏ (‏آیهٔ ۳۴‏)‏ وانگهی چرا باید دلواپس مسائلی باشیم که ممکن است هیچ گاه پیش نیاید؟‏ به‌کارگیری این توصیهٔ حکیمانه در این دنیای پرتشویش از بروز ناراحتی‌ها و دلشکستگی‌های فراوانی جلوگیری می‌نماید.‏

 ^۸ پس بوضوح می‌بینیم که توصیه‌هایی که عیسی ۲۰۰۰ سال پیش ارائه داده است هنوز کارساز است.‏ آیا این امر نشانهٔ آن نیست که حکمت او آسمانی است؟‏ توصیه‌های بهترین مشاوران نیز پس از چندی کهنه می‌شود و باید اصلاح شود یا بکلّی تغییر یابد.‏ اما تعالیم عیسی قرن‌هاست که ارزش عملی خود را حفظ کرده است.‏ در این مورد جای تعجب نیست زیرا این مشاور فوق‌العاده،‏ «کلام خدا» را بیان می‌کند.‏—‏یوحنّا ۳:‏۳۴‏.‏

۹.‏ سربازان در مورد شیوهٔ تعلیم عیسی چه گفتند،‏ و چرا گفتهٔ آنان اغراق‌آمیز نبود؟‏

^۹ دوّم آنکه شیوهٔ تعلیم عیسی نیز بازتابی بود از حکمت یَهُوَه.‏ یک‌بار،‏ چند سرباز را برای دستگیری وی فرستادند ولی آنان دست خالی بازگشتند و گفتند:‏ «هرگز کسی مثل این شخص سخن نگفته است!‏» (‏یوحنّا ۷:‏۴۵،‏ ۴۶‏)‏ گفتهٔ آنان اغراق‌آمیز نبود.‏ عیسی چون از عالَم «بالا» بود،‏ از عظیم‌ترین اندوختهٔ دانش و تجربیات عالَم استفاده می‌کرد؛‏ دانش و تجربیاتی که هیچ انسانی بدان دسترسی ندارد.‏ (‏یوحنّا ۸:‏۲۳‏)‏ شیوهٔ تعلیم او حقیقتاً برتر از شیوهٔ تعلیم انسان‌های دیگر بود.‏ در ادامه به دو روشی که این معلّم حکیم به کار می‌گرفت می‌پردازیم.‏

۱۰،‏ ۱۱.‏ الف)‏ چرا شیوهٔ استفادهٔ عیسی از مَثَل حیرت‌انگیز است؟‏ ب)‏ منظور از حکایت چیست و چه نمونه‌ای را می‌توان ذکر کرد که نشان می‌دهد حکایت‌های عیسی از لحاظ آموزشی بسیار مفید است؟‏

^۱۰ استفادهٔ مؤثر از مَثَل.‏ در کتاب مقدّس آمده است که عیسی از «از امثال و حکایات استفاده می‌کرد.‏» (‏متّیٰ ۱۳:‏۳۴‏،‏ تفس‍.‏‏)‏ او با مهارتی بی‌نظیر موضوعات عمیق را با تشبیه آن‌ها به وقایع روزمرهٔ زندگی توضیح می‌داد.‏ برزگرانی که بذر می‌پاشند،‏ زنانی که نان می‌پزند،‏ کودکانی که در بازار بازی می‌کنند،‏ ماهیگیرانی که با تور ماهی می‌گیرند،‏ شبانی که به دنبال گوسفند گم‌شده‌اش می‌گردد،‏ همگی صحنه‌هایی بود که شنوندگانش بارها به چشم دیده بودند.‏ وقتی موضوعات مهم به چیزهای آشنا تشبیه می‌شود،‏ فوراً و عمیقاً در ذهن و دل شنونده جای می‌گیرد.‏—‏متّیٰ ۱۱:‏۱۶-‏۱۹؛‏ ۱۳:‏۳-‏۸،‏ ۳۳،‏ ۴۷-‏۵۰؛‏ ۱۸:‏۱۲-‏۱۴‏.‏

 ^۱۱ عیسی حکایت‌های بسیاری نیز نقل کرده است.‏ او موضوعات اخلاقی یا روحانی را در قالب این قصه‌های کوتاه مطرح می‌کرد و بدین سان درک و به خاطر سپردن آن‌ها را آسان‌تر می‌ساخت.‏ مردم به کمک حکایت‌های عیسی می‌توانستند تعالیمش را به ذهن بسپارند.‏ عیسی در بسیاری از این حکایت‌ها پدرش را با تشبیهاتی گویا و فراموش‌نشدنی توصیف می‌کند.‏ برای مثال،‏ حکایت پسر گم‌شده را در نظر بگیرید.‏ این حکایت نشان می‌دهد که اگر کسی از راه راست منحرف شود ولی از صمیم قلب توبه کند،‏ یَهُوَه به حال او دل می‌سوزاند و دوباره او را به آغوش پرمهر خود می‌پذیرد.‏—‏لوقا ۱۵:‏۱۱-‏۳۲‏.‏

۱۲.‏ الف)‏ عیسی در تعلیمات خود چگونه از سؤال استفاده می‌کرد؟‏ ب)‏ عیسی کسانی را که اختیارات او را زیر سؤال بردند چگونه ساکت ساخت؟‏

^۱۲ استفادهٔ ماهرانه از سؤال.‏ عیسی در ضمن صحبت با مطرح کردن سؤالاتی به شنوندگانش کمک می‌کرد تا خودشان به نتیجه‌گیری صحیح برسند.‏ این سؤالات در ضمن نیّت قلبی آنان را نیز مشخص می‌ساخت و ایشان را به تصمیم‌گیری وامی‌داشت.‏ (‏متّیٰ ۱۲:‏۲۴-‏۳۰؛‏ ۱۷:‏۲۴-‏۲۷؛‏ ۲۲:‏۴۱-‏۴۶‏)‏ هنگامی که رهبران مذهبی از عیسی پرسیدند که آیا خدا به او اختیار داده است،‏ از آن‌ها سؤال کرد:‏ «آیا تعمید یحیی از جانب خدا بود یا از جانب بشر؟‏» آنان در حالی که از سؤال او جا خورده بودند با هم به مشورت پرداختند و گفتند که «اگر بگوییم از جانب خدا بود او خواهد گفت پس چرا به او ایمان نیاوردید؟‏» اما از سوی دیگر نمی‌توانستند بگویند از جانب بشر بود چون از مردم می‌ترسیدند.‏ همهٔ مردم یحیی را پیامبری راستین می‌دانستند.‏ بالاخره پاسخ دادند:‏ «نمی‌دانیم.‏» (‏مَرقُس ۱۱:‏۲۷-‏۳۳‏،‏ اش‏؛‏ متّیٰ ۲۱:‏۲۳-‏۲۷‏)‏ بدین سان عیسی با یک سؤال ساده آنان را ساکت ساخت و دل ریاکار ایشان را رسوا نمود.‏

۱۳-‏۱۵.‏ حکمت عیسی را چگونه می‌توان در حکایت سامری نوع‌دوست مشاهده کرد؟‏

^۱۳ عیسی گاهی اوقات شیوه‌های مختلف آموزشی را با هم ترکیب می‌کرد؛‏ مثلاً در مَثَل‌های خود سؤالات تعمّق‌برانگیزی نیز مطرح می‌ساخت.‏ هنگامی که یک فقیه یهودی از او پرسید که برای دستیابی به زندگی جاودانی چه باید  بکند،‏ عیسی به شریعت موسی اشاره کرد که می‌گوید انسان باید به خدا و همسایهٔ خود محبت داشته باشد.‏ مرد برای آنکه خود را عادل نشان دهد پرسید:‏ «همسایهٔ من کیست؟‏» عیسی در جواب او قصه‌ای نقل کرد بدین شرح:‏ مردی یهودی به تنهایی در حال سفر بود که به دست راهزنان افتاد.‏ آنان او را کتک زدند و نیمه‌جان رهایش کردند.‏ دو یهودی دیگر نیز از آنجا می‌گذشتند.‏ ابتدا یک کاهن و سپس یک لاوی.‏ اما هر یک بی‌اعتنا به مرد زخمی راه خود را گرفت و رفت.‏ سپس مردی سامری از راه رسید.‏ وقتی چشمش به مرد زخمی افتاد دلش به حال او سوخت و با مهربانی بر زخم‌هایش مرهم گذارد.‏ بعد او را به کاروان‌سرایی برد تا در امان باشد و بهبود یابد.‏ عیسی در پایان از فقیه یهودی پرسید:‏ «به نظر تو کدام یک از این سه نفر همسایهٔ آن مرد بی‌چاره بود؟‏» فقیه یهودی مجبور شد پاسخ دهد:‏ «آنکه بر او رحمت نمود و کمکش کرد.‏»—‏لوقا ۱۰:‏۲۵-‏۳۷‏،‏ تفسیری.‏

^۱۴ این حکایت چگونه حکمت عیسی را نشان می‌دهد؟‏ در روزگار عیسی،‏ یهودیان واژهٔ «همسایه» را فقط به کسانی اطلاق می‌کردند که آداب و رسوم آنان را به جا می‌آوردند و سامریان را به هیچ وجه همسایهٔ خود نمی‌شمردند.‏ (‏یوحنّا ۴:‏۹‏)‏ اگر عیسی در حکایت خود گفته بود که مردی یهودی به کمک مردی سامری می‌رود،‏ آیا تعصبی که در این باره وجود داشت از میان می‌رفت؟‏ خیر.‏ از این رو،‏ با خردمندی داستان را طوری تدوین کرد که در آن یک سامری با مهربانی به کمک یک یهودی می‌شتابد.‏ وانگهی اگر به سؤالی که عیسی در آخر قصه مطرح ساخت توجه کنیم می‌بینیم که در آنجا او از زاویهٔ دیگری به واژهٔ «همسایه» نگاه می‌کند.‏ فقیه در واقع از او پرسیده بود:‏ ‹همسایهٔ من کیست که به او محبت کنم؟‏› اما عیسی از او پرسید:‏ «به نظر تو کدام یک از این سه نفر همسایهٔ آن مرد بی‌چاره بود؟‏» عیسی در این سؤال بر کسی که به او مهربانی شد تأکید نمی‌کند بلکه بر کسی که مهربانی کرد تأکید می‌کند یعنی بر مرد سامری.‏ همسایهٔ واقعی بدون توجه به اختلافات فرهنگی و قومی پیشقدم می‌شود و به همنوع خود محبت می‌کند.‏ بدین سان عیسی به بهترین شکل ممکن موضوع مورد نظر خود را روشن ساخت.‏

 ^۱۵ جای تعجب نیست که مردم از شیوهٔ «تعلیم» عیسی به حیرت می‌افتادند و به سوی او جلب می‌شدند.‏ (‏متّیٰ ۷:‏۲۸،‏ ۲۹‏)‏ حتی یک‌بار جمعیتی بزرگ سه روز تمام بدون خوراک نزد او باقی ماند!‏—‏مَرقُس ۸:‏۱،‏ ۲‏.‏

۱۶.‏ چگونه عیسی «عملاً» ثابت کرد که حکمت الٰهی بر زندگی او حاکم است؟‏

^۱۶ سوّم آنکه عیسی مطابق حکمت یَهُوَه زندگی می‌کرد.‏ حکمت الٰهی کارساز و مفید است.‏ یعقوب شاگرد در این باره می‌نویسد:‏ «کیست در میان شما که حکیم .‏ .‏ .‏ باشد؟‏» سپس خود پاسخ می‌گوید:‏ «باشد که حکمت خویش را در عمل ثابت کند.‏» (‏یعقوب ۳:‏۱۳‏،‏ کتاب مقدّس به انگلیسی نوین‏)‏ طرز رفتار عیسی «در عمل» ثابت می‌کرد که حکمت الٰهی بر زندگی او حاکم است.‏ حال می‌پردازیم به این موضوع که او چگونه در زندگی و طرز رفتارش از قدرت تشخیص خوبی برخوردار بود.‏

۱۷.‏ چه نشانه‌هایی وجود دارد بر اینکه عیسی در زندگی تعادل کامل را رعایت می‌کرد؟‏

^۱۷ آیا تا به حال توجه کرده‌اید که افرادی که مسائل را درست از هم تمیز نمی‌دهند غالباً تعادل خود را در زندگی از دست می‌دهند و دچار افراط و تفریط می‌گردند؟‏ آری،‏ بدون حکمت حفظ تعادل در زندگی میسر نیست.‏ عیسی از تعادل کامل برخوردار بود زیرا حکمت الٰهی را به کار می‌گرفت.‏ مهم‌تر از همه آنکه به چیزهای روحانی اولویت می‌داد،‏ و در راه اعلام بشارت جد و جهد بسیار می‌کرد و می‌گفت:‏ «من برای همین منظور آمده‌ام.‏» (‏مَرقُس ۱:‏۳۸‏،‏ اش‏)‏ برای مادیات اهمیتی قائل نمی‌شد و ظاهراً صاحب اموال بسیار اندکی بود.‏ (‏متّیٰ ۸:‏۲۰‏)‏ اما در عین حال،‏ ریاضت‌کش هم نبود.‏ او نیز مانند پدرش که خدای «متبارک» و شاد است،‏ روحیه‌ای شاد داشت و به شادمانی دیگران می‌افزود.‏ (‏۱تیموتاؤس ۱:‏۱۱؛‏ ۶:‏۱۵‏)‏ یک‌بار که به جشن عروسی دعوت شد نه تنها شادی را از جشن نگرفت بلکه وقتی که دید شراب تمام شده است آب را به شرابی ناب تبدیل کرد؛‏ شراب نوشیدنی‌ای است که به گفتهٔ کتاب مقدّس «دل انسان را شادمان می‌کند.‏» (‏مزمور ۱۰۴:‏۱۵؛‏ یوحنّا  ۲:‏۱-‏۱۱‏)‏ بارها دعوت به غذا را پذیرفت و در این مهمانی‌ها به تعلیم حاضران می‌پرداخت.‏—‏لوقا ۱۰:‏۳۸-‏۴۲؛‏ ۱۴:‏۱-‏۶‏.‏

۱۸.‏ رفتار عیسی با شاگردانش چگونه نشانگر قدرت تشخیص بی‌نقص او بود؟‏

^۱۸ رفتار عیسی نشانگر قدرت تشخیص بی‌نقص او بود.‏ آگاهی و بصیرتی که از طبیعت بشر داشت سبب می‌شد که دید درستی از شاگردانش داشته باشد.‏ او بخوبی از عیوب آنان آگاه بود.‏ با این حال،‏ خصوصیت‌های خوب آنان را نیز می‌دید.‏ او می‌دانست که چون یَهُوَه آنان را جذب کرده است،‏ استعداد رشد روحانی را دارند.‏ (‏یوحنّا ۶:‏۴۴‏)‏ با وجود کوتاهی‌های شاگردانش با رضایت به آن‌ها اعتماد می‌کرد.‏ برای نشان دادن این اعتماد،‏ مسئولیتی سنگین به ایشان واگذار کرد.‏ او به آنان مأموریت داد تا بشارت را موعظه کنند،‏ و اطمینان داشت که توانایی انجام این مأموریت را دارند.‏ (‏متّیٰ ۲۸:‏۱۹،‏ ۲۰‏)‏ کتاب اَعمال گواهی است بر آنکه شاگردان عیسی وفادارانه کاری را که بر عهدهٔ آنان نهاده بود پیگیری کردند.‏ (‏اَعمال ۲:‏۴۱،‏ ۴۲؛‏ ۴:‏۳۳؛‏ ۵:‏۲۷-‏۳۲‏)‏ به‌یقین،‏ اطمینان عیسی به شاگردانش از روی حکمت بود.‏

۱۹.‏ عیسی ملایمت و فروتنی خویش را چگونه نشان می‌داد؟‏

^۱۹ همان طور که در فصل ۲۰ بدان اشاره کردیم کتاب مقدّس فروتنی و ملایمت را با حکمت مربوط می‌داند.‏ تردیدی نیست که یَهُوَه بهترین نمونهٔ فروتنی و ملایمت است.‏ در مورد عیسی چه می‌توان گفت؟‏ رفتار عیسی با  شاگردانش با فروتنی دلنشینی همراه بود.‏ او که مردی کامل بود بی‌شک برتر از آنان بود،‏ اما هیچ گاه شاگردانش را پست نمی‌شمرد و کاری نمی‌کرد که خود را حقیر و نالایق ببینند.‏ بلکه حد توانایی‌های آنان را در نظر می‌گرفت و با صبر و بردباری عیوب ایشان را تحمّل می‌کرد.‏ (‏مَرقُس ۱۴:‏۳۴-‏۳۸؛‏ یوحنّا ۱۶:‏۱۲‏)‏ حتی کودکان در حضور عیسی احساس راحتی می‌کردند.‏ بی‌شک دلیل اینکه به سوی او جلب می‌شدند آن بود که ملایمت و فروتنی او را حس می‌کردند.‏—‏متّیٰ ۱۱:‏۲۹؛‏ مَرقُس ۱۰:‏۱۳-‏۱۶‏.‏

۲۰.‏ رفتار عیسی با زن غیریهودی که دخترش دیوزده بود چگونه انعطاف‌پذیری او را نشان می‌داد؟‏

^۲۰ عیسی فروتنی الٰهی را به شکل پراهمیت دیگری نیز از خود نشان می‌داد.‏ او هر جا که رحمت جایز بود،‏ از خود انعطاف نشان می‌داد.‏ برای مثال به خاطر آورید که چطور زمانی که زنی غیریهودی به عیسی التماس کرد تا دخترش را که به سختی دیوزده بود شفا بخشد؛‏ در ابتدا عیسی به سه طریق مختلف نشان داد که نمی‌خواهد به او کمک کند.‏ اوّل آنکه از پاسخگویی به درخواستش خودداری کرد.‏ دوّم آنکه صریحاً به او گفت که نزد یهودیان فرستاده شده است نه غیریهودیان.‏ سوّم آنکه با ذکر مَثَلی دوباره بر این نکته تأکید کرد.‏ اما زن دست از التماس نکشید و با این کار نشان داد که از ایمانی فوق‌العاده برخوردار است.‏ عیسی در این موقعیت استثنایی چه کرد؟‏ دقیقاً همان کاری را کرد که گفته بود نمی‌کند یعنی دختر آن زن را شفا داد.‏ (‏متّیٰ ۱۵:‏۲۱-‏۲۸‏)‏ باید به خاطر داشته باشیم که فروتنی ریشه در حکمت واقعی دارد.‏

۲۱.‏ چرا باید تلاش کنیم تا شخصیت و گفتار و طرز رفتار عیسی را سرمشق خود قرار دهیم؟‏

^۲۱ چقدر شکرگزاریم که انجیل‌ها گفتار و کردار حکیم‌ترین انسان همهٔ اعصار را برای ما بازگو می‌کنند!‏ باید همیشه در نظر داشته باشیم که عیسی آینهٔ تمام‌نمای پدرش بود.‏ ما نیز می‌توانیم با سرمشق قرار دادن شخصیت،‏ گفتار و طرز رفتار عیسی،‏ حکمتی را که از بالاست در خود بپرورانیم.‏ در فصل بعدی خواهیم دید که چگونه می‌توانیم حکمت الٰهی را در زندگی به کار گیریم.‏