اِشَعْیا ۲۴‏:‏۱‏-‏۲۳

۲۴  هان،‏ خداوند زمین را خراب و ویران می‌کند؛‏او سطح آن را معوّج ساخته،‏ساکنانش را پراکنده می‌سازد.‏ ۲  همگان به یک سرنوشت دچار خواهند شد:‏کاهن همانند قوم،‏ارباب همانند غلام،‏خاتون همانند کنیز،‏فروشنده همانند خریدار،‏قرض‌گیرنده همانند قرض‌دهنده،‏بدهکار همانند طلبکار.‏ ۳  زمین به‌کل ویران خواهد شد،‏و همه چیز به یغما خواهد رفت،‏زیرا که خداوند چنین فرموده است.‏ ۴  زمین خشک و پژمرده می‌گردد؛‏جهان کاهیده و پژمرده می‌شود؛‏بزرگانِ زمین کاهیده می‌گردند.‏ ۵  زمین به سبب* ساکنانش مُلوَّث شده است،‏زیرا از شرایع تجاوز کرده‌اند؛‏فرایض را زیر پا نهاده‌اندو عهد جاودانی را شکسته‌اند.‏ ۶  پس لعنت زمین را فرو می‌بلعدو ساکنانش به سزای تقصیراتشان می‌رسند.‏آری،‏ ساکنان زمین سوخته‌اند،‏و جز شماری اندک باقی نمانده‌اند.‏ ۷  شراب ماتم می‌کند و مو خشک می‌شود،‏و شاددلان جملگی آه می‌کشند.‏ ۸  نوای شادِ دَف دیگر شنیده نمی‌شود،‏آواز خوش‌گذرانان قطع شده است،‏و چنگ شادی‌بخش خاموش گشته است.‏ ۹  شراب را دیگر با آوازخوانی نمی‌آشامند،‏و مُسکِرات به کام نوشندگان تلخ شده است.‏ ۱۰  شهرِ ویرانه،‏ منهدم شده،‏و درب منازل بسته است تا کسی داخل نشود.‏ ۱۱  در معابر غوغایی برای شراب برپاست؛‏خوشیها به اندوه بدل گشته،‏و شادیها از زمین رخت بسته است.‏ ۱۲  شهر،‏ ویران رها گشته،‏و دروازه‌هایش خُرد شده است.‏ ۱۳  آری،‏ بر زمین چنین خواهد بود،‏و در میان قومها چنین.‏همچون تکاندن درخت زیتون،‏و مانند خوشه‌های باقیمانده پس از انگورچینی.‏ ۱۴  آنان آواز خود را بلند کرده،‏ فریاد شادمانی سر خواهند داد،‏و از مغرب کبریایی خداوند را اعلام خواهند کرد.‏ ۱۵  پس در مشرق خداوند را جلال دهید،‏و در سواحل دریاها نام یهوه خدای اسرائیل را برافرازید.‏ ۱۶  از کرانهای زمین سرود حمد به گوش می‌رسد که می‌گوید:‏‏«جلال باد بر آن عادل!‏»‏اما من گفتم:‏‏«آه که تلف شدم!‏ آه که تلف شدم!‏وای بر من!‏خیانت‌پیشگان خیانت می‌ورزند؛‏آری،‏ خیانت‌پیشگان سخت خیانت می‌ورزند.‏»‏ ۱۷  ای ساکنان زمینوحشت و گودال و دام در انتظار شماست.‏ ۱۸  هر آن که از آوای وحشت‌آور بگریزددر گودال خواهد افتاد،‏و هر آن که از گودال به در آیددر دام گرفتار خواهد شد.‏زیرا که روزنه‌های آسمان گشوده شده استو پایه‌های زمین می‌لرزد.‏ ۱۹  زمین به‌تمامی در هم شکسته است،‏زمین سراپا شکاف برداشته است،‏زمین سخت به جنبش درآمده است.‏ ۲۰  زمین چون مستان،‏ افتان و خیزان است،‏و همچون آلاچیقی در تندباد،‏ بر خود می‌لرزد.‏بار گناهش سنگین است؛‏می‌افتد و دیگر بر نخواهد خاست.‏ ۲۱  در آن روز،‏ خداوند قدرتهای آسمانی را در آسمان،‏و پادشاهان زمین را بر زمینسزا خواهد داد.‏ ۲۲  آنان بسان زندانیانی در سیاه‌چال،‏گردِ هم آورده خواهند شد.‏در زندان محبوس خواهند گشت،‏و پس از ایام بسیار جزا خواهند یافت.‏ ۲۳  ماه خجل خواهد شدو خورشید،‏ شرمسار،‏زیرا خداوند لشکرهاشکوهمندانه پادشاهی خواهد کرد،‏بر کوه صَهیون و در اورشلیم،‏و به حضور مشایخ خویش.‏

پاورقی‌ها

‏۲۴:‏۵ یا ”‏زیر“‏.‏