ایّوب ۲۶‏:‏۱‏-‏۱۴

۲۶  ایوب در پاسخ گفت:‏  ۲  ‏«شخص بی‌قوّت را عجب یاری رسانده‌ای!‏بازوی ناتوان را عجب نجات داده‌ای!‏ ۳  شخص بی‌حکمت را عجب مشورت داده‌ای!‏خردمندی را عجب به نمایش گذاشته‌ای!‏ ۴  به یاریِ چه کسی چنین سخنان بر زبان رانده‌ای،‏و روحِ کیست که از طریق تو سخن گفته است؟‏* ۵  ‏«ارواح مردگان می‌لرزند،‏آنان که زیر آبهایند و همهٔ ساکنانش.‏ ۶  هاویه* به حضور وی عریان است،‏و اَبَدون* را پوششی نیست.‏ ۷  شمال را بر خلاء می‌گسترانَد،‏و زمین را بر نیستی می‌آویزد.‏ ۸  آبها را در ابرهای خود می‌پیچد،‏اما ابرها زیر بار آنها شکافته نمی‌شود.‏ ۹  روی ماهِ تمام را می‌پوشانَد،‏و ابرهای خویش را بر آن می‌گسترانَد.‏ ۱۰  دایره‌ای بر سطح آبها کشیده است،‏و آن را حدِ بین روشنایی و تاریکی قرار داده است.‏ ۱۱  ستونهای آسمان می‌لرزدو از عتاب او حیران می‌ماند.‏ ۱۲  به نیروی خویش دریا را آرام* می‌سازد،‏و به حکمتِ خویش رَهَب* را خُرد می‌کند.‏ ۱۳  به روح او آسمانها زینت داده شده‌اند،‏و دست او مارِ تیزرو را سُفته است.‏ ۱۴  براستی که اینها تنها حواشی طریقهای اوست،‏و چه نجوای آرامی از او می‌شنویم!‏اما رعدِ جَبَروتِ او را کیست که درک توانَد کرد؟‏»‏

پاورقی‌ها

‏۲۶:‏۴ یا:‏ «نَفَسِ کیست که از تو صادر شده است».‏
‏۲۶:‏۶ یا:‏ ”‏مکان مردگان“‏.‏ در عبری:‏ ”‏شِئول“‏.‏
‏۲۶:‏۶ یعنی:‏ ”‏مکان نابودی“‏.‏
‏۲۶:‏۱۲ یا:‏ «متلاطم می‌سازد».‏
‏۲۶:‏۱۲ مظهر بدی.‏