اعداد ۹:۱-۲۳
۹ در اولین ماه سال دوم بعد از خروج اسرائیلیان از سرزمین مصر، یَهُوَه در بیابان سینا به موسی گفت:
۲ «اسرائیلیان باید قربانی پِسَح* را در وقت تعیین‌شده آماده کنند.
۳ آن را در چهاردهم این ماه موقع عصر،* در وقت تعیین‌شده و مطابق تمام دستوراتی که به شما دادم و روش تعیین‌شده آماده کنید.»
۴ بنابراین موسی به اسرائیلیان گفت که قربانی پِسَح را آماده کنند.
۵ آن‌ها در بیابان سینا در چهاردهمین روز ماه اول هنگام عصر* قربانی پِسَح را آماده کردند. اسرائیلیان تمام دستوراتی را که یَهُوَه به موسی داده بود انجام دادند.
۶ اما عده‌ای از مردان چون به جسدی* دست زده بودند، ناپاک شده بودند و نتوانستند در آن روز قربانی پِسَح را آماده کنند. به همین دلیل، همان روز پیش موسی و هارون رفتند
۷ و به موسی گفتند: «ما به جسدی* دست زده‌ایم و ناپاک شده‌ایم، ولی چرا نباید همراه اسرائیلیان در وقت تعیین‌شده، قربانی‌مان را به یَهُوَه تقدیم کنیم؟»
۸ موسی به آن‌ها گفت: «اینجا منتظر بمانید تا ببینم یَهُوَه دربارهٔ شما چه فرمان می‌دهد.»
۹ بعد یَهُوَه به موسی گفت:
۱۰ «به اسرائیلیان بگو، ‹اگر کسی از شما یا نسل‌های آینده‌تان با دست زدن به جسدی ناپاک شود یا در سفری دور باشد، باز هم باید قربانی پِسَح را برای یَهُوَه آماده کند.
۱۱ آن‌ها باید آن را در روز چهاردهم ماه دوم موقع عصر* آماده کنند و گوشت قربانی را با نان فطیر و سبزیجات تلخ بخورند.
۱۲ آن‌ها نباید چیزی از آن قربانی را تا صبح باقی بگذارند و هیچ کدام از استخوان‌هایش را بشکنند. آن‌ها باید آن قربانی را دقیقاً مطابق دستورات مربوط به عید پِسَح آماده کنند.
۱۳ اما اگر کسی پاک باشد و در سفر نباشد و با وجود این در آماده کردن قربانی پِسَح کوتاهی کند، باید کشته شود،* چون هدیهٔ یَهُوَه را در وقت تعیین‌شده تقدیم نکرده است. او باید جوابگوی گناهش باشد.
۱۴ «‹اگر غریبه‌ای در بین شما زندگی می‌کند، او هم باید قربانی پِسَح را مطابق دستورات مربوط به عید پِسَح و روش تعیین‌شدهٔ آن برای یَهُوَه آماده کند. بنابراین هم برای شما و هم برای غریبانی که در بین شما زندگی می‌کنند، یک قانون وجود دارد.›»
۱۵ در روزی که خیمۀ مقدّس برپا شد، ابری ظاهر شد و خیمۀ مقدّس یا همان خیمهٔ شهادت* را پوشاند. اما آن ابر از شب تا صبح روی خیمهٔ مقدّس به شکل آتش دیده می‌شد.
۱۶ بنابراین ابری که در طی روز خیمهٔ مقدّس را می‌پوشاند، در طی شب به شکل آتش دیده می‌شد.
۱۷ هر وقت ابر از روی خیمه بلند می‌شد، اسرائیلیان بلافاصله کوچ می‌کردند و هر جا که ابر توقف می‌کرد، همان جا چادر می‌زدند.
۱۸ به این شکل، اسرائیلیان به فرمان یَهُوَه کوچ می‌کردند و به فرمان یَهُوَه چادر می‌زدند. تا وقتی که ابر روی خیمهٔ مقدّس می‌ماند آن‌ها هم در جایی که چادر زده بودند می‌ماندند.
۱۹ اگر ابر برای مدت طولانی‌ای* روی خیمۀ مقدّس می‌ماند، اسرائیلیان هم از فرمان یَهُوَه اطاعت می‌کردند و کوچ نمی‌کردند.
۲۰ گاهی اوقات ابر فقط برای چند روز روی خیمهٔ مقدّس می‌ماند. به این شکل، اسرائیلیان به فرمان یَهُوَه در جایی که چادر زده بودند می‌ماندند و به فرمان یَهُوَه کوچ می‌کردند.
۲۱ بعضی اوقات هم ابر فقط از شب تا صبح می‌ماند و وقتی صبح از روی خیمهٔ مقدّس بلند می‌شد، اسرائیلیان کوچ می‌کردند. چه در روز چه در شب، هر وقت که ابر بلند می‌شد، آن‌ها کوچ می‌کردند.
۲۲ تا زمانی که ابر روی خیمۀ مقدّس می‌ماند، چه دو روز می‌ماند چه یک ماه یا مدت طولانی‌تری، اسرائیلیان در جایی که چادر زده بودند می‌ماندند و کوچ نمی‌کردند. اما وقتی ابر بلند می‌شد، کوچ می‌کردند.
۲۳ آن‌ها به فرمان یَهُوَه چادر می‌زدند و به فرمان یَهُوَه کوچ می‌کردند. به این شکل، اسرائیلیان مطابق فرمانی که یَهُوَه از طریق موسی می‌داد، به تعهدشان به یَهُوَه عمل می‌کردند.
پاورقی‌ها
^ رجوع به واژه‌نامه.
^ یا: «شفق.» تحت‌اللفظی: «بین دو عصر.»
^ یا: «شفق.» تحت‌اللفظی: «بین دو عصر.»
^ یا: «جان یک انسان.»
^ یا: «جان یک انسان.»
^ یا: «شفق.» تحت‌اللفظی: «بین دو عصر.»
^ تحت‌اللفظی: «از قوم خود قطع شود.»
^ یا: «خیمه‌ای که لوح‌های شهادت در آن بود.»
^ یا: «روزهای بسیاری.»
