اِرْمیا ۵:۱-۳۱
۵ تمام کوچه‌های اورشلیم را بگردید،
و به اطراف آن با دقت نگاه کنید.
به میدان‌هایش بروید و همه جا را جستجو کنید!اگر بتوانید حتی یک نفر را هم پیدا کنید که باانصاف باشد،و تلاش کند در هر کاری قابل اعتماد باشد،من اورشلیم را می‌بخشم.
۲ حتی اگر به حیات یَهُوَه قسم بخورند،
قسمشان دروغ است.
۳ ای یَهُوَه، آیا دنبال کسانی نیستی که قابل اعتمادند؟
تو قومت را تنبیه* کردی، ولی هیچ تأثیری روی آن‌ها نگذاشت!
سرزمینشان را به نابودی کشیدی، ولی درس عبرت نگرفتند.
آن‌ها دلشان* را از سنگ هم سخت‌تر کردند،و نخواستند از کارهای بدشان دست بکشند.
۴ اما من به خودم گفتم:
«آن‌ها فقط اشخاصی حقیر و نادان هستند؛ از روی حماقت رفتار می‌کنند.از خواست* یَهُوَه چیزی نمی‌دانند و از احکام خدایشان بی‌خبرند.
۵ من پیش بزرگان قوم می‌روم و با آن‌ها صحبت می‌کنم.آن‌ها حتماً می‌دانند که خواست* یَهُوَه چیست،و از احکام خدایشان باخبرند.
اما آن‌ها هم یوغ* را شکستند،و بندها را پاره کردند.»
۶ به همین دلیل، شیران جنگل به آن‌ها حمله می‌کنند،گرگ‌های بیابان به آن‌ها حمله‌ور می‌شوند،و پلنگ‌ها بیرون شهرهایشان در کمین آن‌ها می‌نشینند
تا هر کسی را که از شهر بیرون برود، تکه‌پاره کنند،
چون گناهانشان خیلی زیاد است،و نافرمانی‌هایشان بی‌شمار.
۷ پس چطور می‌توانم گناهان قومم را ببخشم؟
حتی فرزندانشان هم مرا ترک کرده‌اند،و به چیزی که خدا نیست قسم می‌خورند.
من همهٔ نیازهای قومم را برآورده کردم،ولی آن‌ها از زنا کردن دست نکشیدند،و همگی به خانهٔ فاحشه‌ها رفتند.
۸ آن‌ها مثل اسب‌هایی هستند که از شدّت شهوت برای جفت‌گیری شیهه می‌کشند؛تک‌تک آن‌ها دنبال زنِ مرد دیگری هستند.
۹ یَهُوَه می‌گوید: «آیا نباید آن‌ها را به سزای این کارهایشان برسانم؟
آیا نباید از چنین ملتی انتقام بگیرم؟
۱۰ ای دشمنان، به باغ‌های انگور اورشلیم هجوم ببرید و خرابشان کنید،اما آن‌ها را کاملاً نابود نکنید.
شاخه‌های تازه‌اش را قطع کنید،چون آن شاخه‌ها به من که یَهُوَه هستم، تعلّق ندارند.
۱۱ خاندان اسرائیل و خاندان یهودا به من کاملاً خیانت کرده‌اند.این گفتهٔ یَهُوَه است.
۱۲ آن‌ها مرا که یَهُوَه هستم انکار کرده‌اند و می‌گویند:‹خدا با ما کاری ندارد!*
هیچ بلایی بر سرمان نمی‌آید؛نه جنگ می‌بینیم و نه قحطی.›
۱۳ حرف‌های پیامبران باد هواست.گفته‌هایشان کلام خدا نیست.
بگذار هر چه می‌گویند بر سر خودشان بیاید!»
۱۴ به همین دلیل، یَهُوَه خدای لشکرها می‌گوید:
«به خاطر این گفته‌های آن‌ها،من کلامم را مثل آتش در دهان تو ای اِرْمیا می‌گذارم،و قومم را مثل هیزم می‌کنمتا این آتش، آن‌ها را بسوزاند.
۱۵ ای خاندان اسرائیل، ملتی را از راه دور می‌آورم تا به شما حمله کند؛
ملتی پایدار که از قدیم وجود داشته است،
ملتی که شما زبانشان را بلد نیستید،و نمی‌توانید بفهمید که چه می‌گویند.این گفتهٔ یَهُوَه است.
۱۶ تیردان آن‌ها مثل یک قبر باز است،و همگی جنگجویان قدرتمندی هستند.
۱۷ در آن زمان، آن‌ها محصول و نان شما را غارت می‌کنند،
پسران و دخترانتان را می‌کشند،
گله‌ها و دام‌هایتان را از بین می‌برند،
درختان انگور و انجیرتان را قطع می‌کنند،
و شهرهای حصاردارتان را که فکر می‌کنید در آن‌ها در امن و امان هستید،* با سلاح‌هایشان نابود می‌کنند.»
۱۸ یَهُوَه می‌گوید: «حتی در آن زمان، شما را کاملاً نابود نمی‌کنم.
۱۹ ای اِرْمیا وقتی از تو بپرسند: ‹چرا یَهُوَه خدایمان این بلاها را به سر ما آورده؟› به آن‌ها بگو: ‹همان طور که خدایتان را ترک کردید تا خدایان بیگانه را در سرزمینتان بپرستید، به همان ترتیب، مجبور می‌شوید در سرزمینی که مال شما نیست، به بیگانگان خدمت کنید.›»
۲۰ در یهودا اعلام کنید،و این را به خاندان یعقوب بگویید:
۲۱ «ای قوم نادان و بی‌فهم که چشم دارید ولی نمی‌توانید ببینید؛
گوش دارید ولی نمی‌توانید بشنوید،به این گفته توجه کنید:
۲۲ یَهُوَه می‌گوید: ‹چرا به من احترام نمی‌گذارید؟›*آیا نباید در مقابل من از ترس بلرزید؟
من هستم که شن‌ها را مرز دریا قرار دادم،مرزی که آب دریا هیچ وقت نمی‌تواند از آن بگذرد.
حتی اگر موج‌های دریا خروشان شوند و به تلاطم درآیند،باز هم نمی‌توانند از آن مرز بگذرند.
۲۳ اما این قوم، لجباز و سرکشند؛*آن‌ها مرا ترک کرده‌اند و به راهی که خودشان می‌خواستند، رفته‌اند.
۲۴ در دلشان نمی‌گویند:
‹بیایید یَهُوَه خدایمان را پرستش کنیم،*خدایی که باران‌های پاییزی،و همین طور باران‌های بهاری را به موقع می‌بارانَد،خدایی که هر سال، هفته‌هایی را برای برداشت محصول کنار گذاشته است.›
۲۵ ای قوم من، به خاطر خطاهایتان است که این نعمت‌ها را ندارید،و به خاطر گناهانتان است که از این برکت‌ها محروم شده‌اید.
۲۶ در میان قومِ من اشخاص بدکاری وجود دارند
که مثل شکارچیان* برای شکار در کمین می‌نشینند.
آن‌ها دام‌هایی مرگبار می‌گذارند،
و می‌خواهند مردم را شکار کنند.
۲۷ همان طور که شکارچیان قفس را پر از پرنده می‌کنند،آن‌ها هم خانه‌هایشان را با چیزهایی پر کرده‌اند که با حیله و نیرنگ به دست آورده‌اند.
به همین دلیل است که پرقدرت و ثروتمند شده‌اند.
۲۸ خوب می‌خورند و چاق شده‌اند؛ پوستشان صاف و شفاف شده است.کارهای شریرانه‌شان حد و اندازه‌ای ندارد.
نه به داد یتیمان می‌رسند،و نه از حق فقیران دفاع می‌کنند،چون فقط به فکر موفقیت خودشان هستند.»
۲۹ یَهُوَه می‌گوید: «آیا نباید آن‌ها را به سزای این کارهایشان برسانم؟
آیا نباید از چنین ملتی انتقام بگیرم؟
۳۰ اتفاق عجیب و وحشتناکی که در این سرزمین افتاده، این است:
۳۱ پیامبران به دروغ پیشگویی می‌کنند،کاهنان از اختیاراتشان سوءاستفاده می‌کنند،
و قوم من از این وضع راضی‌اند.
اما وقتی به همهٔ این‌ها پایان داده شود، شما چه کار می‌کنید؟»
پاورقی‌ها
^ یا: «تأدیب.»
^ تحت‌اللفظی: «رویشان.»
^ تحت‌اللفظی: «راه.»
^ تحت‌اللفظی: «راه.»
^ منظور یوغِ فرمانبرداری از خداست.
^ یا احتمالاً: «خدا وجود ندارد!»
^ یا: «که به آن‌ها اعتماد می‌کنید.»
^ یا: «از من نمی‌ترسید؟»
^ یا: «دلی سخت و سرکش دارند.»
^ یا: «از یَهُوَه خدایمان بترسیم.»
^ یا: «شکارچیان پرندگان.»
