ایّوب ۳۴:۱-۳۷
۳۴ اِلیهو به صحبتش ادامه داد و گفت:
۲ «ای مردان دانا، به سخنان من گوش دهید؛ای عالمان، حرف‌هایم را بشنوید.
۳ همان طور که زبان مزهٔ غذا را می‌چشد،گوش هم چیزهایی را که می‌شنود می‌سنجد.
۴ پس بیایید بین خودمان مشخص کنیم که چه چیزی درست است،بیایید خودمان تصمیم بگیریم که چه چیزی خوب است،
۵ چون ایّوب می‌گوید: ‹حق با من است،ولی خدا مرا از حق خودم محروم کرده.
۶ آیا باید دروغ بگویم تا به نفعم حکم صادر شود؟
گناهی نکرده‌ام، با این حال زخم‌هایم علاج‌ناپذیرند.›
۷ آیا کسی مثل ایّوب وجود داردکه مسخره شدن برایش مثل نوشیدن آب باشد؟
۸ او با خطاکاران نشست و برخاست می‌کند،و همنشین شریران است،
۹ چون می‌گوید: ‹برای انسان چه فایده‌ای داردکه برای خشنود کردن خدا تلاش کند؟›
۱۰ ای مردان عاقل و فهمیده، به من گوش دهید:
امکان ندارد که خدای حقیقی ظلم کند!*غیرممکن است که خدای قادر مطلق بدی کند!
۱۱ او هر کسی را طبق اعمالش پاداش می‌دهد و یا مجازات می‌کند،به این ترتیب، می‌گذارد که هر کس نتیجهٔ کارهایش* را ببیند.
۱۲ شکی نیست که خدا هیچ وقت ظلم و بدی نمی‌کند؛خدای قادر مطلق همیشه عدالت را برقرار می‌کند.
۱۳ چه کسی او را مسئول زمین کرد؟چه کسی اختیار تمام دنیا را به او داد؟
۱۴ اگر او بر ضدّ انسان‌ها بلند شود،*و روح* و نَفَس آن‌ها را پس بگیرد،
۱۵ همهٔ انسان‌ها با هم نابود می‌شوند،و به خاک برمی‌گردند.
۱۶ پس اگر درک و فهم داری خوب توجه کن،و با دقت به چیزی که می‌گویم گوش بده.
۱۷ آیا کسی که از عدالت متنفر است، می‌تواند حکمرانی کند؟آیا می‌خواهی کسی را که قدرتمند و عادل است محکوم کنی؟
۱۸ آیا می‌توانی به یک پادشاه بگویی: ‹به درد هیچ کاری نمی‌خوری›؟
آیا می‌توانی حاکمان را متهم کنی و بگویی: ‹شریر هستید›؟
۱۹ خدا از امیران طرفداری نمی‌کند،و ثروتمندان را بر فقیران ترجیح نمی‌دهد،چون همهٔ آن‌ها به دست او آفریده شده‌اند.
۲۰ آن‌ها در نیمه شب با مرگ ناگهانی می‌میرند؛به‌شدّت می‌لرزند و از بین می‌روند؛حتی قدرتمندان هم از میان برداشته می‌شوند، اما نه به دست انسان.
۲۱ در واقع نگاه خدا بر تمام راه‌های انسان است،و هر قدمی را که برمی‌دارد، می‌بیند.
۲۲ هیچ تاریکی یا سایه‌ای نیستکه خطاکاران بتوانند خودشان را در آن پنهان کنند.
۲۳ خدا برای هیچ انسانی زمانی را تعیین نکردهتا برای داوری در حضورش بایستد.
۲۴ خدا بدون آن که نیازی به تحقیق و بررسی باشد، قدرتمندان را خرد و متلاشی می‌کند،و دیگران را به جای آن‌ها می‌نشاند،
۲۵ چون او از تمام کارهایشان آگاه است.آن‌ها را در شب سرنگون می‌کند، پس خرد و متلاشی می‌شوند.
۲۶ آن‌ها را به خاطر شرارتشان جلوی دیگران تنبیه می‌کند،جایی که همه می‌توانند ببینند،
۲۷ چون دیگر از او پیروی نمی‌کنند،و احکام او را نادیده می‌گیرند.
۲۸ آنقدر به فقیران ظلم می‌کنند که فریاد آن‌ها به گوش خدا می‌رسد،و خدا نالهٔ بینوایان را می‌شنود.
۲۹ اگر خدا به کمکشان نیاید،* چه کسی می‌تواند او را محکوم کند؟
اگر رویش را بپوشاند، چه کسی می‌تواند او را ببیند؟
هیچ قومی یا هیچ انسانی نمی‌تواند.
۳۰ او نمی‌گذارد کسی که خدانشناس است حکمرانی کند،و برای مردم دام بگذارد.
۳۱ تو ای ایّوب، به خدا می‌گویی:‹با این که هیچ کار اشتباهی نکرده‌ام، مجازات شده‌ام؛
۳۲ چیزی را که نمی‌دانم به من یاد بده؛اگر اشتباهی کرده‌ام، دوباره آن را تکرار نمی‌کنم.›
۳۳ تو با حکم خدا مخالفت می‌کنی و باز هم انتظار داری پاداشی به تو دهد که بر وفق مرادت باشد.
این تصمیم توست که حکم خدا را قبول یا رد کنی، نه من.
بگو چه فکر می‌کنی.
۳۴ کسانی که درک و فهم دارند و حرف‌هایم را می‌شنوند،یعنی همهٔ دانایان و خردمندان خواهند گفت:
۳۵ ‹ایّوب بدون آگاهی صحبت می‌کند،و از حرف‌هایش معلوم است که بینشی ندارد.›
۳۶ کاش ایّوب تا جایی که امکان دارد امتحان شود،*چون مثل شریران جواب می‌دهد!
۳۷ او سرکشی را به گناهش اضافه می‌کند!برای مسخره کردنمان، جلوی ما دست می‌زند،و خدای حقیقی را پشت سر هم متهم می‌کند!»
پاورقی‌ها
^ یا: «دست به شرارت بزند.»
^ تحت‌اللفظی: «راه‌هایش.»
^ یا: «اگر توجهش را روی انسان‌ها متمرکز کند.»
^ یا: «نیروی زندگی.»
^ تحت‌اللفظی: «ساکت بماند.»
^ یا احتمالاً: «ای پدر، کاش ایّوب امتحان شود.»
