لاویان ۵:۱-۱۹
۵ «‹اگر کسی گناه شخص دیگری را دیده یا از آن آگاه شده باشد و همین طور شنیده که در رابطه با آن گناه به دنبال شاهد می‌گردند،* ولی دربارهٔ آن شهادت ندهد، گناه کرده و باید جوابگوی خطایش باشد.
۲ «‹اگر کسی چیزی ناپاک را لمس کند، چه لاشهٔ حیوان وحشی ناپاک باشد چه لاشهٔ حیوان اهلی ناپاک و چه جانور کوچکِ* ناپاک، حتی اگر آن شخص ندانسته این کار را کرده باشد، ناپاک و تقصیرکار است.
۳ یا اگر کسی ندانسته ناپاکی انسان را لمس کند، یعنی هر چیز ناپاکی که او را ناپاک می‌کند، تقصیرکار است؛ حتی اگر بعداً از این موضوع آگاه شود.
۴ «‹اگر کسی عجولانه قسم به انجام کاری بخورد، حالا چه آن کار خوب باشد چه بد و بعداً متوجه شود که عجولانه قسم خورده است، تقصیرکار است.*
۵ «‹اگر کسی به خاطر یکی از این موارد تقصیرکار باشد، باید به گناهش اعتراف کند.
۶ همین طور باید به خاطر گناهش برای یَهُوَه قربانی تقصیر بیاورد، یعنی از میان گوسفندان و بزها، برّه یا بزغاله‌ای ماده برای قربانی گناه بیاورد. بعد کاهن گناه او را کفّاره کند.
۷ «‹اما اگر توان خرید گوسفند را ندارد، باید به خاطر گناهش دو قمری یا دو جوجه کبوتر به عنوان قربانی تقصیر برای یَهُوَه بیاورد، یکی برای قربانی گناه و دیگری برای قربانی سوختنی.
۸ او باید آن‌ها را پیش کاهن ببرد و کاهن، اول قربانی گناه را تقدیم کند؛ او گلوی آن پرنده را ببرد، طوری که سرش از تنش جدا نشود.
۹ بعد مقداری از خون آن قربانی گناه را روی دیوارهٔ مذبح بپاشد و بگذارد باقی‌ماندهٔ خون پای مذبح جاری شود. آن پرنده، قربانی گناه است.
۱۰ او پرندهٔ دیگر را هم به عنوان قربانی سوختنی مطابق دستورالعملی که قبلاً داده شده است تقدیم کند و گناه آن شخص را کفّاره کند تا بخشیده شود.
۱۱ «‹اما اگر توان خرید دو قمری یا دو جوجه کبوتر را ندارد، هدیه‌ای که باید به خاطر گناهش بیاورد یک کیلو* آرد مرغوب به عنوان قربانی گناه است. او نباید روی آن روغن بریزد یا کُندُر بگذارد، چون آن هدیه، قربانی گناه است.
۱۲ او باید آن را برای کاهن بیاورد و کاهن یک مشت از آن را بردارد و به عنوان نمونه‌ای* از آن هدیه همراه هدیه‌هایی که روی آتش به یَهُوَه تقدیم می‌شود، بر روی مذبح بسوزاند تا دودش بلند شود. آن هدیه، قربانی گناه است.
۱۳ بعد کاهن گناهی را که آن شخص در هر کدام از این موارد مرتکب شده است، کفّاره کند تا او بخشیده شود. باقی‌ماندهٔ آن هدیه، مثل هدیهٔ غلّه‌ای، سهم کاهن است.›»
۱۴ یَهُوَه در ادامه به موسی گفت:
۱۵ «اگر کسی در خصوص چیزهایی که از دید یَهُوَه مقدّسند، به طور غیرعمد گناه کند و به این شکل پیمان‌شکنی* کند، باید از میان گوسفندان، قوچی سالم به عنوان قربانی تقصیر برای یَهُوَه بیاورد؛ کاهن باید طبق معیار رسمی مکان مقدّس* قیمت آن قوچ را با پول نقره* تعیین کند.
۱۶ آن شخص باید برای گناهی که بر ضدّ مکان مقدّس مرتکب شده است خسارت بدهد و یک‌پنجم هم به آن اضافه کند. او باید آن را به کاهن بدهد و کاهن با قوچ قربانیِ تقصیر برایش کفّاره کند تا او بخشیده شود.
۱۷ «اگر کسی با انجام کاری که یَهُوَه آن را منع کرده است مرتکب گناهی شود، حتی اگر ندانسته آن کار را بکند، تقصیرکار است و باید جوابگوی خطایش باشد.
۱۸ او باید از میان گوسفندان، قوچی سالم مطابق قیمت تعیین‌شده، به عنوان قربانی تقصیر بیاورد. بعد کاهن خطای غیرعمد او را که ندانسته مرتکب شده است، کفّاره کند تا بخشیده شود.
۱۹ آن حیوان، قربانی تقصیر است. آن شخص به خاطر گناهی که بر ضدّ یَهُوَه کرده، به‌یقین تقصیرکار است.»
پاورقی‌ها
^ یا: «فراخوان عمومی برای شهادت دادن را شنیده باشد.»
^ منظور جانورانی است که به طور گروهی یا دسته‌جمعی حرکت می‌کنند.
^ ظاهراً منظور این است که شخص بر طبق قسمش عمل نمی‌کند.
^ تحت‌اللفظی: «یک‌دهم ایفه.» رجوع به ضمیمهٔ ب۱۴.
^ یا: «یادبودی.»
^ یا: «بی‌وفایی.»
^ تحت‌اللفظی: «طبق شِکِل مقدّس.»
^ تحت‌اللفظی: «به شِکِل نقره.» رجوع به ضمیمهٔ ب۱۴.
