یوئیل ۱:۱-۲۰
۱ این پیامی است که یَهُوَه به یوئیل* پسر فِتوئیل داد:
۲ «ای ریش‌سفیدان، این را بشنوید!ای همهٔ ساکنان زمین،* توجه کنید!
آیا چیزی شبیه این،در دوران شما یا اجدادتان اتفاق افتاده است؟
۳ این را برای فرزندانتان تعریف کنید.فرزندانتان هم این را برای فرزندانشان،و فرزندان آن‌ها هم برای نسل بعدی تعریف کنند.
۴ چیزی را که ملخ‌های جَوَنده باقی گذاشتند، ملخ‌های بالغ خوردند؛چیزی را که ملخ‌های بالغ باقی گذاشتند، ملخ‌های جوان* خوردند؛و چیزی را که ملخ‌های جوان باقی گذاشتند، ملخ‌های بلعنده خوردند.
۵ ای مستان، بیدار شوید و گریه کنید!
ای شراب‌خواران ناله کنید،چون شراب شیرین از دهان شما دور شده است.
۶ ملتی قدرتمند که تعدادشان بی‌شمار است به سرزمین من آمده‌اند.
دندان‌هایشان مثل دندان‌های شیر و فک آن‌ها مثل فک شیر است.
۷ آن‌ها درختان انگورم را از بین برده‌اند و درختان انجیرم را از بیخ قطع کرده‌اند،پوست آن درختان را کاملاً کنده‌اند و آن‌ها را دور انداخته‌اند،و شاخه‌های آن‌ها را لخت و سفید باقی گذاشته‌اند.
۸ مثل دختر جوانی* که پَلاس به تن دارد سوگواری کنید،دختری که نامزدش* را از دست داده است.
۹ دیگر هیچ هدیهٔ غلّه‌ای و هدیۀ ریختنی به معبد* یَهُوَه آورده نمی‌شود.کاهنان که خادمان یَهُوَه هستند، ماتم گرفته‌اند.
۱۰ مزرعه‌ها نابود شده‌اند و زمین غصه‌دار است؛غلّه‌ها از بین رفته‌اند، دیگر شراب تازه وجود ندارد و روغن هم تمام شده است.
۱۱ کشاورزان سرافکنده شده‌اند و باغبانانِ درختان انگور هق‌هق گریه سر داده‌اند،چون هیچ گندم یا جویی وجود ندارد،و محصول مزرعه از بین رفته است.
۱۲ درختان انگور خشک شده‌اند،و درختان انجیر از بین رفته‌اند.
درختان انار و سیب و نخل‌ها،و همهٔ درختان زمین خشک شده‌اند؛شادی قوم به سرافکندگی تبدیل شده است.
۱۳ ای کاهنان، پَلاس به تن کنید و ماتم بگیرید،*ای خادمان مذبح، گریه و زاری کنید.
ای خادمان خدایم، به معبد بیایید و شب را در حالی که پَلاس به تن دارید بگذرانید؛چون دیگر هیچ هدیهٔ غلّه‌ای و هیچ هدیۀ ریختنی در معبد خدایتان تقدیم نمی‌شود.
۱۴ اعلام کنید که مردم روزه بگیرند* و آن‌ها را برای پرستش جمع کنید.
ریش‌سفیدان و همهٔ ساکنان این سرزمین را در معبد یَهُوَه خدایتان جمع کنید،و در آنجا با گریه و زاری از یَهُوَه کمک بخواهید.
۱۵ آن روز وحشتناک در راه است!
روز یَهُوَه نزدیک است،روزی که نابودی از طرف قادر مطلق می‌آید!
۱۶ آیا خوراک ما جلوی چشمانمان از بین نرفته است؟و شادی و نشاط از معبد خدایمان دور نشده است؟
۱۷ بذرها* زیر بیل‌های کشاورزان خشک شده‌اند.
انبارها خالی هستند.
انبارهای غلّه را خراب کرده‌اند، چون غلّه خشک شده است.
۱۸ حتی دام‌ها هم ناله می‌کنند!
گله‌های گاوها چون چراگاهی ندارند، سرگردانند،
و گله‌های گوسفندان عذاب می‌کشند.*
۱۹ ای یَهُوَه، من تو را صدا می‌کنم،چون آتش، چراگاه‌ها را نابود کرده،و شعله‌ای همهٔ درختان زمین را سوزانده است.
۲۰ حتی حیوانات وحشی هم به تو چشم دوخته‌اند،چون نهرهای آب خشک شده‌اند،و آتش، چراگاه‌ها را نابود کرده است.»
پاورقی‌ها
^ یعنی: «یَهُوَه خداست.»
^ یا: «سرزمین.»
^ یا: «بی‌بال.»
^ یا: «باکره‌ای.»
^ یا: «شوهرش.»
^ یا: «خانه.»
^ یا: «سینه بزنید.»
^ یا: «زمانی را برای روزه گرفتن تقدیس کنید.»
^ یا احتمالاً: «انجیرهای خشک.»
^ یا: «متحمل این مجازات می‌شوند.»
