یوشَع ۱۷:۱-۱۸
۱۷ بعد از آن، سهمی از زمین از طریق قرعه به طایفهٔ مَنَسّی که پسر بزرگ یوسِف بود داده شد. زمین باشان و جِلعاد به ماخیر که پسر بزرگ مَنَسّی و پدر جِلعاد بود داده شد، چون او جنگجوی شجاعی بود.
۲ همین طور سهمی از زمین از طریق قرعه به بقیهٔ طایفهٔ مَنَسّی، یعنی خاندان‌های اَبی‌عِزِر، حِلِق، اَسری‌ئیل، شِکیم، حافَر و شِمیداع داده شد؛ این مردان و خاندان‌هایشان از نسل مَنَسّی پسر یوسِف بودند.
۳ اما صِلُفِحاد که پسر حافَر بود پسری نداشت. (حافَر پسر جِلعاد، جِلعاد پسر ماخیر و ماخیر پسر مَنَسّی بود.) صِلُفِحاد فقط چند دختر داشت که اسمشان مَحله، نوعه، حُجله، مِلکه و تِرصه بود.
۴ دختران صِلُفِحاد پیش اِلعازارِ کاهن، یوشَع پسر نون و رئیسان قوم رفتند و گفتند: «یَهُوَه به موسی فرمان داد که به ما هم مثل مردان اسرائیل* سهمی از زمین* داده شود.» پس همان طور که یَهُوَه فرمان داده بود، آن دختران هم مثل برادران پدرشان صاحب زمین شدند.
۵ طایفهٔ مَنَسّی علاوه بر زمین جِلعاد و باشان که در شرق رود اردن قرار داشتند، صاحب ده سهم دیگر از زمین شدند؛
۶ چون به دختران طایفهٔ مَنَسّی مثل مردان طایفه‌شان زمین‌هایی داده شد. همین طور زمین جِلعاد به بقیهٔ خاندان‌های مَنَسّی داده شد.
۷ مرز طایفهٔ مَنَسّی از اَشیر شروع می‌شد و به مِکمِتَت که روبروی شِکیم است می‌رسید. بعد، از آنجا به طرف جنوب* کشیده می‌شد و تا منطقه‌ای که مردم عِین‌تَپّوح در آن زندگی می‌کردند ادامه داشت.
۸ سرزمین تَپّوح به طایفهٔ مَنَسّی داده شد، ولی خودِ شهر تَپّوح که در مرز سرزمین طایفهٔ مَنَسّی بود، به نسل اِفرایِم تعلّق داشت.
۹ مرز طایفهٔ مَنَسّی از جنوب به درّهٔ قانه می‌رسید و از شمال آن درّه می‌گذشت و به دریای بزرگ* ختم می‌شد. در سرزمین طایفهٔ مَنَسّی چند شهر بود که در واقع به طایفهٔ اِفرایِم تعلّق داشت.
۱۰ زمین‌های جنوب درّهٔ قانه به طایفهٔ اِفرایِم تعلّق داشت و زمین‌های شمال آن درّه تا دریای بزرگ متعلّق به طایفهٔ مَنَسّی بود. زمین‌های طایفهٔ مَنَسّی در شمال با زمین‌های طایفهٔ اَشیر و در شرق با زمین‌های طایفهٔ یِساکار هم‌مرز بود.
۱۱ همین طور چند شهر که در زمین‌های طایفه‌های یِساکار و اَشیر قرار داشت با ساکنان و روستاهای* اطرافشان به طایفهٔ مَنَسّی داده شد. آن شهرها عبارت بودند از: بِیت‌شِئَن، یِبلِعام، دُر، عِین‌دور، تَعَناک و مَگِدّو؛ سه منطقهٔ کوهستانی هم به طایفهٔ مَنَسّی تعلّق گرفت.
۱۲ اما افراد طایفهٔ* مَنَسّی نتوانستند ساکنان آن شهرها را بیرون کنند؛ پس کنعانیان در آن سرزمین باقی ماندند.
۱۳ وقتی اسرائیلیان قوی و نیرومند شدند، به جای این که کنعانیان را کاملاً بیرون کنند، از آن‌ها بیگاری کشیدند.
۱۴ دو طایفهٔ نسل یوسِف به یوشَع گفتند: «یَهُوَه به ما برکت داده و تعدادمان خیلی زیاد شده، پس چرا از این سرزمین فقط یک سهم به ما داده‌ای؟»
۱۵ یوشَع در جواب گفت: «اگر تعدادتان خیلی زیاد شده و ناحیهٔ کوهستانی اِفرایِم برایتان کافی نیست، می‌توانید به سرزمین فِرِزّیان و رِفائیان بروید و جنگل‌های آنجا را برای خودتان صاف کنید.»
۱۶ دو طایفهٔ نسل یوسِف گفتند: «این منطقهٔ کوهستانی جای کافی برای ما ندارد. در ضمن، کنعانیانی که در دشت‌ها* زندگی می‌کنند، هم آن‌هایی که در بِیت‌شِئَن و روستاهای* اطرافش هستند و هم آن‌هایی که در درّهٔ* یِزرِعیل هستند، ارابه‌های داس‌دار* و جنگی دارند.»
۱۷ آن وقت، یوشَع به نسل یوسِف یعنی طایفه‌های اِفرایِم و مَنَسّی گفت: «تعداد شما واقعاً زیاد است و خیلی قوی هستید. برای همین فقط یک سهم از زمین برایتان کافی نیست.
۱۸ پس کوهستان هم مال شما باشد. درست است که آنجا منطقهٔ جنگلی است، ولی می‌توانید جنگل را صاف کنید و تمام آن منطقه را به تصرّف خودتان درآورید، چون مطمئنم با این که کنعانیان قوی هستند و ارابه‌های داس‌دار* و جنگی دارند، شما آن‌ها را از آنجا بیرون می‌کنید.»
پاورقی‌ها
^ یا: «مثل برادرانمان.»
^ یا: «میراثی.»
^ تحت‌اللفظی: «راست.»
^ همان دریای مدیترانه.
^ یا: «توابع.»
^ یا: «نسل.»
^ یا: «درّه‌ها.»
^ یا: «توابع.»
^ یا: «دشت.»
^ ارابه‌هایی که روی چرخ‌هایشان داس‌های آهنی بود.
^ ارابه‌هایی که روی چرخ‌هایشان داس‌های آهنی بود.
