Bíblian eggjar okkum til at geva av fríum vilja og við røttum hugburði. Hon vísir, at tá er tað ikki bert móttakarin, sum verður glaður, men eisini gevarin. (Orðtøkini 11:25; Lukas 6:38) Jesus segði: „Sælari er at geva enn at fáa.“ – Ápostlasøgan 20:35.

•  Nær gleðist Gud um, at vit geva?

•  Nær gleðist Gud ikki um, at vit geva?

•  Bíbliuørindi um at geva

 Vit gleða Gud, tá ið vit geva av fríum vilja. Bíblian sigur: „Ein og hvør gevi, eftir sum hann setur sær fyri í hjartanum, ikki av óhugi ella av tvingsli – tí Gud elskar glaðan gevara!“ – 2. Korintbræv 9:7.

 Í Guds eygum fevnir „sonn gudsdyrkan“ um at geva av heilum huga. (Jákupsbrævið 1:27, Nýggi Sáttmálin) Tá ið vit hjálpa teimum, sum eru í neyð, gleða vit Gud, tí hann metir slíkt gávumildi sum eitt lán, hann hevur fingið frá okkum. (Orðtøkini 19:17) Bíblian vísir, at Gud fer at løna okkum tað aftur. – Lukas 14:12-14.

 Tá ið vit gera tað av sjálvsøkni. Til dømis:

•   Fyri at gera vart við okkum sjálv. – Matteus 6:2.

•   Fyri at fáa okkurt afturfyri. – Lukas 14:12-14.

•   Fyri at keypa frelsu. – Sálmur 49:7, 8.

 Tá ið tað, vit geva, stuðlar nøkrum, sum Gud fordømir. Til dømis hevði tað ikki verið rætt at givið onkrum pengar at spæla fyri ella til rúsevnis- ella rúsdrekkamisnýtslu. (1. Korintbræv 6:9, 10; 2. Korintbræv 7:1) Tað hevði heldur ikki verið rætt at hjálpt einum fíggjarliga, um hann noktar at uppihalda sær sjálvum, hóast hann er førur fyri tí. – 2. Tessalonikabræv 3:10.

 Tá ið vit geva øðrum so nógv, at vit forsøma okkara egnu familju. Sambært Bíbliuni skal tann, sum hevur leiðsluna í familjuni, fyrst og fremst syrgja fyri sínum egna húski. (1. Timoteusarbræv 5:8) Tað hevði ikki verið rætt av honum, um hann hjálpti øðrum so nógv, at hansara egna familja kom í neyð. Jesus fordømdi tey, sum ikki tóku sær av sínum gomlu foreldrum, tí tey søgdu, at tað, tey áttu, skuldi vera ein gáva til templið. – Markus 7:9-13.