Ní hé amháin go raibh Íosa in ann na daoine tinne a leigheas agus na mairbh a thógáil ón mbás, ach bhí smacht iomlán aige ar an aimsir. Tar éis dó a bheith ag guí ar an sliabh, d’fhéach Íosa síos ar Mhuir na Gailíle agus chonaic sé go raibh sé ina stoirm. Bhí a chuid aspal ina mbád agus iad ag iomramh go hanróiteach in aghaidh na gaoithe. Chuaigh Íosa síos agus shiúil sé ar an uisce i dtreo an bháid. Nuair a chonaic na haspail go raibh duine éigin ag siúl ar an uisce bhuail eagla iad. Ach dúirt Íosa leo: ‘Ná bíodh eagla oraibh, is mise atá ann.’

D’fhreagair Peadar: ‘A Thiarna, más tú atá ann, abair liom a theacht chugat ar bharr an uisce.’ Dúirt Íosa le Peadar: ‘Tar chugam.’ Chuaigh Peadar amach as an mbád i lár na stoirme, agus shiúil sé ar an uisce i dtreo Íosa. Ach nuair a tháinig Peadar níos gaire d’Íosa, chonaic sé chomh garbh is a bhí an aimsir. Bhuail eagla é agus thosaigh sé ag dul faoin uisce. Scread sé amach: ‘A Thiarna, sábháil mé!’ Rug Íosa ar lámh air ag rá: ‘Cén fáth ar tháinig amhras ort? Cá bhfuil do chreideamh?’

Chuaigh Íosa agus Peadar isteach sa mbád agus stop an stoirm láithreach. Meas tú cén chaoi ar mhothaigh na haspail? Dúirt siad: “Go dearfa, is tú Mac Dé.”

Níorbh é seo an t-aon uair ar smachtaigh Íosa an aimsir. Uair eile nuair a bhí Íosa agus na haspail ag seoladh trasna na farraige, chuaigh Íosa a chodladh i ndeireadh an bháid. Nuair a bhí sé ina chodladh, d’ardaigh stoirm. Bhí na tonnta ag greadadh in aghaidh an bháid agus thosaigh an bád ag tógáil uisce. Dhúisigh na haspail Íosa, agus bhéic siad: ‘A Thiarna, sábháil ón mbás muid! Cabhraigh linn!’ D’éirigh Íosa ina sheasamh agus dúirt sé leis an bhfarraige: “Éist, bí socair!” Chiúnaigh an fharraige agus an ghaoth láithreach. D’fhiafraigh Íosa de na haspail: ‘Cá bhfuil bhur gcreideamh?’ Dúirt siad lena chéile: ‘Déanann an ghaoth agus an fharraige iad féin, mar a ordaíonn sé.’ Thuig na haspail ansin nár ghá dóibh eagla a bheith orthu roimh aon ní ach muinín a chur in Íosa.