SA TUO sang suba sang Motoyasu sa Hiroshima City, Japan, makita ang kagulub-an sang bilding nga halin pa sang 1945. Ngaa wala ini ginkay-o sa sulod na sang mga 70 ka tuig?

Ining tatlo ka panalgan nga bilding nga human sa tisa ginpatindog sang 1915, kag ginhimo ini nga exhibition hall agod pasanyugon ang industriya. Pero nagbag-o ini sang Agosto 6, 1945, sang 8:15 sang aga. Sa sina gid nga tion, ang una nga bomba atomika naglupok sing mga 550 metros sa ibabaw sang siudad didto mismo sa exhibition hall. Napatay gilayon ang tanan nga yara sa sulod sini. Pero ang pundasyon sang bilding nagatindog gihapon.

Wala ini ginkay-o, kag amo ini ang “maathag kag gamhanan nga simbulo sang pinakamakahalalit nga hinganiban nga ginhimo sang tawo,” siling sang artikulo sang UNESCO. * Sang 1996, ang Hiroshima Peace Memorial nga bilding gindugang sa listahan sang UNESCO World Heritage.

Pero ining makapasubo nga handumanan wala makapauntat sang inaway nga sa masami resulta sang kakagod, nasyonalismo, kag pagdumtanay sa rasa, relihion, kag tribo. Gani, mauntat pa bala ang mga inaway?

Huo siling sang Biblia! “[Ang Dios] nagapatonong sang mga inaway tubtub sa ukbung sang duta,” siling sang Salmo 46:9. “Ginabali niya ang pana, kag ginautud niya ang bangkaw, ginasonog niya sa kalayo ang mga kangga.” Buslan man sang Dios ang paggahom sang tawo sang iya mismo gobierno—ang Ginharian sang Dios, nga gamhan ni Jesucristo, ang gintangdo nga “Hari sang mga hari.”—Bugna 11:15; 19:16.

Gani indi na kinahanglan ang mga handumanan para sa inaway. “Ang una nga mga butang”—ang mga problema subong kag ang mga kasakit—“indi na pagdumdumon, ukon mag-abut sa painoino,” siling sang Isaias 65:17.