NA ZAPADNOJ obali Indije, 250 kilometara od južnog rta Indijskog potkontinenta, leži grad Kochi, nekadašnji Cochin. S obje strane uvale, u kojoj često dolazi do plime i oseke, uzduž obale poredane su neobične konzolne ribarske mreže izrađene u kineskom stilu. Kako su dospjele tamo?

Kinezi su na tom području živjeli od osmog stoljeća n. e., a smatra se da su prije 1400. tu vrstu mreže u Cochin prvi donijeli kineski trgovci s dvora Kublaj-kana. U vodama oko Cochina uz obalu se može uloviti mnogo ribe. Tako su te velike ribarske naprave kojima su upravljali ljudi dobro služile više od jednog stoljeća, sve dok Arapi nisu otjerali Kineze.

Kad su Kinezi otišli, mreže su uklonjene. No početkom 16. stoljeća Portugalci su izgnali Arape. Očito su Portugalci bili ti koji su ponovno uveli korištenje tih mreža u Cochinu, donoseći ih iz ondašnje portugalske otočne kolonije Macaoa, na jugoistoku Kine.

Iako je princip rada stoljećima star, kineske mreže i dalje dobro služe uz jako malo promjena načinjenih na originalnoj konstrukciji ili načinu funkcioniranja. Isto tako, one su i dalje izvor prihoda mnogim ribarima te hrane mnogim ljudima. Ustvari, ulovom iz jedne mreže može se prehraniti čitavo selo. No osim što su funkcionalne, mreže su i lijepe, naročito njihovi elegantni obrisi na jutarnjem suncu ili noćnom nebu.

Ogromne kineske mreže imaju uporište i protutežu kojom se održava ravnotežu između nje te mreže i ulova. Kad se mreže i potporno postolje ne koristi, vadi ih se iz vode. Ribarenje počinje rano ujutro i traje četiri-pet sati. Mreže se polagano spušta u vodu. Da bi se to postiglo ribari prilagođavaju teret zakačen na svakom kraju sistema za održavanje ravnoteže ili vođa skupine ribara prođe glavnom gredom koja drži mrežu. Mrežu se pod vodom drži od 5 do 20 minuta prije nego je se oprezno podigne, a pri tom se uhvati ribu koja pliva blizu obale. Zahvaljujući godinama iskustva, vođa točno zna kad treba izvući mrežu.

Na njegov znak ostali iz skupine od pet-šest muškaraca podižu mrežu, spuštajući užad za koju je privezano kamenje za održavanje ravnoteže. Kako se mreža podiže, prvo izviruju njeni krajevi. Tako mreža izgleda kao zdjela puna ribe. Kakvo je to samo zadovoljstvo za ribare! Nakon dobrog ulova jedan drugoga tapšu po leđima, pokazujući koliko su sretni. Kasnije se ribu prodaje trgovcima, domaćicama i pokojim turistima.

Kinezi, Arapi i Portugalci došli su i otišli. No kineske se mreže i dalje spušta i izvlači iz voda Kochia, baš kao i prije 600 godina.