«Չհոգնենք բարին անելուց, որովհետև եթե չթուլանանք, ճիշտ ժամանակին կհնձենք» (Գաղատացիներ 6։9, «Նոր աշխարհ թարգմանություն»)։

 «Չ’ձանձրանանք բարին գործելուցը, որովհետեւ իր ժամանակին կ’հնձենք՝ եթէ չ’թուլանանք» (Գաղատացիներ 6։9, «Արարատ» թարգմանություն)։

 Պողոս առաքյալը հորդորում է քրիստոնյաներին շարունակել անել այն, ինչ Աստծու տեսակետից բարի է կամ լավ։ Այդ դեպքում նրանք կարող են վստահ լինել, որ Աստված կվարձատրի իրենց։

 «Չհոգնենք»։ Այս բառը կարել է նաև թարգմանել «չձանձրանանք»։ Բնագիր տեքստում օգտագործված բառը ունի նաև թևաթափ չլինելու կամ խանդավառությունը չկորցնելու իմաստ։ Այս խոսքերում իրեն ներառելով՝ Պողոսն ընդունում է, որ ինքն էլ է ժամանակ առ ժամանակ թևաթափ լինում (Հռոմեացիներ 7։21-24)։

 «Բարին» կամ լավը վերաբերում է այն ամենին, ինչ քրիստոնյան պետք է անի որպես Աստծուն մատուցվող ծառայություն։ Դա ներառում է այն գործերը, որ անհատն անում է իր հավատակիցների կամ այլ մարդկանց բարօրության համար (Գաղատացիներ 6։10)։

 «Եթե չթուլանանք, ճիշտ ժամանակին կհնձենք»։ Պողոսն իր ընթերցողներին հիշեցնում է, որ լավն անելու արդյունքը տեսնելու համար ժամանակ է հարկավոր, ճիշտ ինչպես հողագործին է ժամանակ հարկավոր իր ցանած սերմի արդյունքը տեսնելու համար։ Ցանքի մասին հիշատակելով՝ Պողոսը ակնարկում է այն հիմնարար ճշմարտությունը, որ գրված է 7-րդ համարում. «Մարդ ինչ որ ցանի, այն էլ կհնձի»։ Այլ խոսքով՝ եթե քրիստոնյան անի այն, ինչ լավ է Աստծու աչքում, մեծ վարձատրություն կստանա, այդ թվում՝ հավիտենական կյանք (Հռոմեացիներ 2։6, 7; Գաղատացիներ 6։8)։

 Գաղատիայի քրիստոնյաներին ուղղված այս նամակը Պողոս առաքյալը գրել է մ. թ. մոտ 50-52 թթ.-ին։ Դրա նպատակն էր պաշտպանել հավատակիցներին այն մարդկանցից, ովքեր պնդում էին, թե քրիստոնյա են, սակայն աղավաղում էին Հիսուսի մասին ճշմարտությունը (Գաղատացիներ 1։6, 7)։ Այս կեղծ ուսուցիչները պնդում էին, թե քրիստոնյաները պետք է հնազանդվեն այն Օրենքին, որ Աստված Մովսեսի միջոցով տվել էր հին Իսրայել ազգին (Գաղատացիներ 2։15, 16)։ Պողոսը բացատրեց, որ Օրենքն արդեն ծառայել է իր նպատակին, և դրան հետևելը Աստծու ծառաների համար այլևս պահանջ չէ (Հռոմեացիներ 10։4; Գաղատացիներ 3։23-25)։

 Երբ Պողոսը հորդորեց իր հավատակիցներին շարունակել «բարին անել», նա նկատի չուներ Մովսիսական օրենքին հնազանդվելը։ Փոխարենը նա հորդորում էր նրանց «կատարել Քրիստոսի օրենքը», որն ընդգրկում է այն բոլոր լավ բաները, ինչ Հիսուսը սովորեցրեց անել ուրիշների համար (Գաղատացիներ 6։2; Մատթեոս 7։12; Հովհաննես 13։34)։

 Դիտիր «Գաղատացիներ» գրքի մասին այս կարճ տեսանյութը։