Եթե դու

•   ամեն թեստից ակնկալում ես 10 միավոր ստանալ,

•   խուսափում ես նոր բարդ առաջադրանքներից՝ վախենալով, որ կարող ես ձախողվել,

•   քննադատությունը համարում ես քո դեմ ուղղված հարձակում,

 ուրեմն վերոնշյալ հարցի պատասխանն է՝ այո՛։ Բայց մի՞թե դա էական նշանակություն ունի։

•  Ի՞նչ վատ բան կա մաքսիմալիստ լինելու մեջ

•  Կա՞ որևէ լավ տարբերակ

•  Ինչ են ասում հասակակիցներդ

 Ոչ մի վատ բան չկա, որ փորձում ես քո լավագույնն անել։ Սակայն «մեծ տարբերություն կա առավելագույն արդյունքի հասնելու առողջ նկրտումների և անհնարին իդեալականի հանդեպ անառողջ ձգտումների միջև»,— ասվում է մաքսիմալիզմի վերաբերյալ մի գրքում (Perfectionism​—What’s Bad About Being Too Good?)։ Այնտեղ նաև նշվում է. «Մաքսիմալիզմը կարող է ծանր բեռ լինել, որովհետև պետք է ընդունենք, որ ոչ ոք կատարյալ չէ»։

 Աստվածաշունչը թիկունք է կանգնում այս խոսքերին։ Այնտեղ ասվում է. «Երկրի վրա ոչ մի արդար մարդ չկա, որ միայն բարիք անի» (Ժողովող 7:20)։ Քանի որ դու անկատար ես, քո արածները ոչ միշտ հիանալի արդյունքներ կունենան։

 Քեզ համար դժվա՞ր է դա ընդունել։ Եթե այո, նկատի առ, թե որ չորս հարցերում մաքսիմալիզմը կարող է բացասաբար անդրադառնալ քեզ վրա։

1.   Ինքդ քո մասին քո տեսակետը։ Մաքսիմալիստները իրենց համար ողջամտության սահմաններից դուրս բարձր չափանիշներ են սահմանում, ինչը հիասթափության է տանում։ «Եթե իրատես լինենք, կհասկանանք, որ չենք կարող ամեն ինչում լավագույնը լինել, իսկ եթե շարունակ ինքներս մեզ կշտամբենք կատարյալ չլինելու համար, կկորցնենք մեր հանդեպ վստահությունը։ Դա կարող է ճնշող լինել» (Ալիսիա)։

2.   Օգտակար խորհրդի հանդեպ քո վերաբերմունքը։ Մաքսիմալիստները առողջ քննադատությունը համարում են իրենց հեղինակազրկելու փորձ։ «Երբ ինձ ուղղում են, ահավոր եմ զգում,— ասում է Ջերեմի անունով մի երիտասարդ։— Մաքսիմալիստ լինելը թույլ չի տալիս քեզ ընդունելու քո սահմանափակ կարողությունները, ինչպես նաև անհրաժեշտ օգնությունը»։

3.   Ուրիշների մասին քո տեսակետը։ Մաքսիմալիստները հաճախ քննադատում են ուրիշներին, և հասկանալի է, թե ինչու։ «Երբ ինքդ քեզանից կատարելություն ես սպասում, մյուսներից էլ ես նույնը ակնկալում,— ասում է 18-ամյա Աննան։— Երբ մարդիկ չեն համապատասխանում այդ չափանիշին, շարունակ հիասթափվում ես նրանցից»։

4.   Ուրիշների տեսակետը քո մասին։ Եթե ուրիշներից շատ բան ես սպասում, ինչը դուրս է ողջամտության սահմաններից, ապա չզարմանաս, եթե նրանք սկսեն խուսափել քեզանից։ «Մաքսիմալիստական անհնարին չափանիշներով ապրելը ուժասպառ է անում,— ասում է Բեթ անունով մի երիտասարդ։— Ոչ ոք չի ուզում այդպիսի մարդու կողքին լինել»։

 Աստվածաշունչն ասում է. «Թող ձեր խոհեմությունը հայտնի լինի բոլոր մարդկանց» (Փիլիպպեցիներ 4:5)։ Խոհեմ մարդիկ հավասարակշռված են այն հարցում, թե ինչ ակնկալիքներ ունեն իրենցից և ուրիշներից։

 «Արդեն բավական է դրսից եկող ճնշումը։ Ինչո՞ւ մաքսիմալիստ լինելով՝ ավելացնել ճնշումները։ Դրան դիմանալը չափազանց ծանր է» (Նայլա)։

 Աստվածաշունչն ասում է. «Քո Աստծու հետ համեստությամբ քայլիր» (Միքիա 6:8)։ Համեստ մարդիկ գիտակցում են, որ իրենց ունակությունները սահմանափակ են։ Նրանք ավելի շատ պատասխանատվություն չեն վերցնի, քան կարող են կրել, և ինչ-որ բան անելու համար կտրամադրեն այնքան ժամանակ, որքան ի վիճակի են։

 «Եթե ուզում եմ իմ պարտականությունները լավ կատարել, պետք է իմ ուժերի ներածին չափով հանձն առնեմ դրանք։ Ես միայն այդքանը կարող եմ անել» (Հեյլի)։

 Աստվածաշունչն ասում է. «Ինչ որ ձեռքդ գտնի անելու, ամբողջ ուժովդ արա» (Ժողովող 9:10)։ Ուստի մաքսիմալիզմի դեմ դեղամիջոցը ոչ թե ծուլությունն է, այլ աշխատասիրությունը։ Բայց այն հարկավոր է համատեղել վերոնշյալ հատկությունների՝ խոհեմության և համեստության հետ։

 «Ես փորձում եմ հնարավորինս լավ անել իմ գործը և ներդնում եմ իմ ողջ ուժը։ Հասկանում եմ, որ այն երբեք կատարյալ չի լինի, բայց ուրախ եմ, քանի որ գիտեմ, որ անում եմ իմ լավագույնը» (Ջոշուա)։