ՀԱՐԱՎԱՄԵՐԻԿՅԱՆ ծղրիդի (Copiphora gorgonensis) ականջները մեկ միլիմետրից էլ փոքր են, սակայն դրանք գործում են մարդու ականջի պես։ Այս միջատը կարողանում է մեծ հեռավորությունից զանազանել տարբեր հաճախությունների ձայնային ալիքները։ Օրինակ՝ նա այլ ծղրիդների ձայները տարբերում է որսի դուրս եկած չղջիկի ուլտրաձայնից։

Նկատի առնենք հետևյալը։ Ծղրիդի ականջները գտնվում են նրա առջևի երկու ոտքերի վրա։ Մարդու ականջների պես՝ նրա ականջները կլանում են ձայնային ալիքները, փոխակերպում դրանք և վերլուծում տատանումների հաճախությունը։ Գիտնականները այս միջատի ականջում մի յուրօրինակ օրգան են հայտնաբերել՝ հեղուկով լցված խոռոչ, որը նման է երկարավուն փուչիկի։ Այս օրգանը, որը նրանք անվանում են լսողական բշտիկ, կատարում է նույն ֆունկցիան, ինչ որ կաթնասունների ականջի խխունջը, բայց այն անհամեմատ ավելի փոքր է։ Հենց այս բշտիկի շնորհիվ է, որ ծղրիդը զարմանալի լսողություն ունի։

Մեծ Բրիտանիայում գտնվող Բրիստոլի համալսարանի կենսաբանական գիտությունների դպրոցի պրոֆեսոր Դենիել Ռոբերտը այն կարծիքին է, որ այս հայտնագործությունը կօգնի ինժեներներին «ստեղծելու ավելի փոքր և ավելի որակյալ լսողական ապարատներ»։ Գիտնականները վստահ են, որ հետագայում կկարողանան ստեղծել նաև ուլտրաձայնային նոր տեխնոլոգիաներ, այդ թվում տոմոգրաֆիկ սարքավորումներ։

Ի՞նչ ես կարծում։ Ծղրիդի զարմանալի լսողությունը էվոլյուցիայի՞ արդյունք է, թե՞ այն ծրագրված է եղել։