Աշխարհի բնակչության երեք քառորդից ավելին ապրում է այնպիսի երկրներում, որտեղ կրոնի վրա դրված են մեծ սահմանափակումներ, որոնց պատճառը կա՛մ պետական քաղաքականությունն է, կա՛մ հասարակության թշնամանքը։ Վերջին հինգ տարիների ընթացքում գրեթե կրկնապատկվել է այն երկրների թիվը, որտեղ թշնամանք է դրսևորվում կրոնական փոքրամասնությունների հանդեպ։

ՄՏԱԾԵՔ։ Ո՞րն է պատճառը, որ որոշ մարդիկ թշնամաբար են վերաբերվում կրոնին (Մատթեոս 23։27, 28; Հովհաննես 15։19)։

Նախկին վարչապետ Թոնի Բլեերը բրիտանական հայտնի թերթում գրում է, որ «կրոնի խեղաթյուրումը» վերջերս տեղի ունեցող ահաբեկչական գործողությունների գլխավոր դրդապատճառներից է։ Նա ավելացնում է. «Քիչ հավանական է, որ այս դարում մղվող պայքարները լինեն ծայրահեղական քաղաքական գաղափարախոսության արդյունք, ինչպես որ 20-րդ դարում է եղել, այլ ակնհայտ է, որ այսօր դրանք մղվում են մշակութային և կրոնական տարբերությունների հողի վրա» (Observer)։

ՄՏԱԾԵՔ։ Ինչո՞ւ է կրոնը այդքան հաճախ պառակտումների պատճառ լինում (Մարկոս 7։6–8)։

Ավստրալիայի վիճակագրական բյուրոյի մի տեղեկագրության մեջ նշվում է, որ երկրում հինգ բնակչից մեկը ասում է, որ չի պատկանում որևէ կրոնի։ Բացի այդ, այնտեղ նաև նշվում է, որ «որևէ կրոնի պատկանելը դեռ չի նշանակում, թե անհատը ակտիվորեն մասնակցում է կրոնական գործունեության»։ Կրոնական պատկանելություն ունեցող տղամարդկանց միայն 15 տոկոսը և կանանց 22 տոկոսն է ակտիվորեն մասնակցում կրոնական կամ հոգևոր խմբավորման գործունեությանը։