«Ահա՛ գահ մը դրուած էր երկինքի մէջ, ու մէկը բազմած էր գահին վրայ։ Բազմողին տեսքը նման էր յասպիս եւ սարդիոն քարերու, ու գահին շուրջը կար ծիածան մը՝ տեսքով զմրուխտի նման» (Յայտնութիւն 4։2, 3, ԱԾ)։

«Պայծառութեամբ շրջապատուած էր։ Ինչպէս է անձրեւոտ օրը ամպի մէջ եղող ծիածանի երեւոյթը, այնպէս էր այն շրջապատուած պայծառութեանը երեւոյթը։ Ասիկա Տէրոջը փառքին նմանութեանը երեւոյթն էր» (Եզեկիէլ 1։27, 28)։

Յովհաննէս առաքեալին եւ Եզեկիէլ մարգարէին տրուած այս երկու տեսիլքները կը ցուցնեն Բարձրեալ Աստուծոյ՝ Եհովային մեծութիւնը, գործածելով մեզի ծանօթ եղող բաներ, ինչպէս՝ գրաւիչ քարեր, ծիածան մը եւ գահ մը։ Ատոնք մեզի կ’ըսեն որ Եհովային ներկայութիւնը ահաւոր, գեղեցիկ, հաճելի եւ խաղաղ է։

Այս նկարագրութիւնը համաձայն է այս խօսքերուն հետ. «Տէրը մեծ է ու խիստ գովելի։ Անիկա բոլոր աստուածներուն վրայ ահաւոր է, վասն զի ազգերուն բոլոր աստուածները կուռքեր են, բայց Եհովան երկինքը ստեղծեց։ Փառք ու վայելչութիւն կայ անոր առջեւ, զօրութիւն ու գեղեցկութիւն՝ անոր սրբարանին մէջ» (Սաղմոս 96։4-6)։

Թէեւ Եհովան Գերագոյն Էակն է, բայց ան մեզ կը քաջալերէ որ աղօթքով իրեն մօտենանք եւ մեզի կը վստահեցնէ որ մեզի մտիկ կ’ընէ (Սաղմոս 65։2)։ Աստուած մեզ շատ կը սիրէ ու կը հոգայ, եւ այս պատճառով Յովհաննէս առաքեալ գրեց. «Աստուած սէր է» (Ա. Յովհաննէս 4։8)։

«[Ստեփանոս աշակերտը] լեցուած Սուրբ Հոգիով՝ ակնապիշ նայեցաւ դէպի երկինք, տեսաւ Աստուծոյ փառքը ու Յիսուսն ալ՝ որ Աստուծոյ աջ կողմը կայնած էր, եւ ըսաւ. ‘Ահա՛ կը տեսնեմ երկինքը բացուած, ու մարդու Որդին՝ Աստուծոյ աջ կողմը կայնած’» (Գործք 7։55, ԱԾ)։

Ստեփանոս այս խօսքերը ըսաւ հրեայ առաջնորդներուն, որոնք այս տեսիլքէն քիչ առաջ սպաննած էին Յիսուսը։ Տեսիլքը հաստատեց որ Յիսուս ողջ էր եւ թէ յարութիւն առած էր ու պատուուած էր։ Պօղոս առաքեալ ասոր մասին գրեց. «[Եհովան Յիսուսը] մեռելներէն յարուցանեց ու  նստեցուց իր աջ կողմը երկնքի մէջ, ամէն իշխանութեան ու պետութեան եւ զօրութեան ու տէրութեան վրայ եւ ամէն անունի վրայ որ կը տրուի, ո՛չ միայն այս աշխարհին մէջ, հապա գալիքին մէջ ալ» (Եփեսացիս 1։20, 21)։

Համարները ո՛չ միայն կը ցուցնեն որ Յիսուս բարձր դիրք ունի, հապա նաեւ թէ ան Եհովային պէս շատ հետաքրքրուած է մարդոցմով։ Երբ Յիսուս երկրի վրայ էր, հիւանդներն ու տկարները բժշկեց եւ մեռելներուն յարութիւն տուաւ։ Ան անձնազոհ կերպով մեռնելով փաստեց որ շատ կը սիրէ Աստուած եւ մարդկութիւնը (Եփեսացիս 2։4, 5)։ Ան այժմ Աստուծոյ աջ կողմն է եւ մօտ ատենէն ամէն տեղ մեծ օրհնութիւններ պիտի բերէ հնազանդ մարդոց։

«Երբ կը դիտէի [Դանիէլ մարգարէ], աթոռներ դրուեցան ու Հինաւուրցը [Եհովան] նստաւ. . . Հազարաւորներ ծառայութիւն կ’ընէին անոր եւ բիւրաւորներ անոր առջեւ կը կայնէին» (Դանիէլ 7։9, 10)։

Այս տեսիլքին մէջ, Դանիէլ տեսաւ բազմաթիւ հրեշտակներ եւ ոչ թէ միայն մէկ հատ։ Ատիկա որքա՜ն ահաւոր տեսիլք մը ըլլալու էր։ Հրեշտակները փառաւոր հոգեղէն արարածներ են, եւ իմաստուն ու զօրաւոր են։ Անոնց մէջ կան սերովբէներ ու քերովբէներ։ Սուրբ Գիրքը աւելի քան 250 անգամ կը խօսի հրեշտակներուն մասին։

Հրեշտակները ժամանակին երկրի վրայ ապրած մարդիկ չեն։ Աստուած հրեշտակները ստեղծեց մարդէն շա՜տ առաջ։ Երբ երկրին հիմերը կը հաստատուէին, հրեշտակները կը դիտէին եւ ցնծութեամբ կ’աղաղակէին (Յոբ 38։4-7)։

Ներկայիս Աստուծոյ Թագաւորութեան բարի լուրը կը քարոզուի, ինչ որ ամէնէն կարեւոր գործն է։ Հաւատարիմ հրեշտակները ասոր մէջ բաժին բերելով կը ծառայեն Աստուծոյ (Մատթէոս 24։14)։ Յովհաննէս առաքեալ տեսիլքով մը տեսաւ ասիկա եւ գրեց. «Ուրիշ հրեշտակ մը տեսայ, որ կը թռչէր երկնքի մէջ եւ ունէր յաւիտենական աւետիսը՝ քարոզելու բոլոր ազգերուն ու ցեղերուն եւ լեզուներուն ու ժողովուրդներուն» (Յայտնութիւն 14։6)։ Ճիշդ է որ հրեշտակները այսօր չեն խօսիր մարդոց հետ, ինչպէս որ անցեալին ատեններ կ’ընէին, բայց անոնք բարի լուրը քարոզողները կ’առաջնորդեն ազնուասիրտ մարդոց։

«Երկնքի մէջ պատերազմ ծագեցաւ. Միքայէլ [Յիսուս Քրիստոս] ու իր հրեշտակները վիշապին հետ պատերազմեցան։ Վիշապն ալ իր հրեշտակներով պատերազմեցաւ, բայց չկրցան դէմ կենալ։ Երկնքի մէջ ալ՝ տեղ չգտնուեցաւ անոնց։ Ուստի վար ձգուեցաւ մեծ վիշապը, այն առաջուան օձը, որ Բանսարկու ու Սատանայ կը կոչուի, որ բոլոր աշխարհ մոլորեցուց։ Իր հրեշտակներն ալ իրեն հետ վար ձգուեցան երկրի վրայ» (Յայտնութիւն 12։7-9)։

Երկնքի մէջ միշտ խաղաղութիւն չէ եղած։ Մարդկային պատմութեան սկիզբը, հրեշտակներէն մէկը ըմբոստացաւ Եհովային դէմ, քանի որ ուզեց որ մարդիկ զինք պաշտեն, եւ այսպիսով դարձաւ Սատանայ, որ կը նշանակէ «Հակառակորդ»։ Ետքը, ուրիշ հրեշտակներ ալ ըմբոստացան եւ սկսան ճանչցուիլ որպէս դեւեր։ Անոնք վերջին ծայր չար են եւ կը հակառակին Եհովա Աստուծոյ, ինչպէս նաեւ ձգած են որ մարդոց մեծամասնութիւնը գալէ Եհովայի սիրալիր ուղղութեան հակառակ։

Սատանան ու իր դեւերը չար եւ անգութ են։ Անոնք մարդկութեան թշնամի են եւ հիմակուան չարչարանքներուն մեծ մասը իրենք պատճառած են։ Օրինակ՝ Սատանան հաւատարիմ Յոբին անասունները եւ ծառաները մեռցուց։ Ետքը, ան Յոբին տասը զաւակները մեռցուց, ձգելով որ «մեծ հով մը» փլէ այն տունը ուր հաւաքուած էին։ Ատկէ ետք, Սատանան «Յոբը՝ ոտքին թաթէն մինչեւ գագաթը՝ գէշ պալարներով զարկաւ» (Յոբ 1։7-19. 2։7)։

Բայց մօտ ատենէն Սատանան մէջտեղէն պիտի վերցուի։ Հիմա որ ան երկիր նետուած է, գիտէ թէ «քիչ ժամանակ պիտի կենայ» (Յայտնութիւն 12։12)։ Իրապէս Սատանան պիտի կործանի, եւ ասիկա վստահաբար բարի լուր է։

«Դուն [Յիսուս]. . . մեզ ծախու առիր Աստուծոյ համար ամէն ցեղէ ու լեզուէ եւ ժողովուրդէ ու ազգէ եւ մեզ մեր Աստուծոյն թագաւորներ ու քահանաներ ըրիր որպէս զի երկրի վրայ թագաւորենք» (Յայտնութիւն 5։9, 10)։

Ճիշդ ինչպէս որ Յիսուս յարութիւն առնելով երկինք ելաւ, ուրիշներ ալ պիտի ելլեն։ Յիսուս իր հաւատարիմ առաքեալներուն ըսաւ. «Հիմա կ’երթամ, որ ձեզի տեղ պատրաստեմ։ Եւ. . . նորէն պիտի գամ եւ ձեզ քովս առնեմ, որպէս զի ո՛ւր որ ես եմ՝ դուք ալ հոն ըլլաք» (Յովհաննէս 14։2, 3)։

Երկինք գացողները նպատակի մը համար կ’երթան. անոնք Յիսուսին հետ պիտի կազմեն երկնային կառավարութիւն մը, որ ի վերջոյ պիտի  իշխէ երկրին բոլոր բնակիչներուն վրայ եւ օրհնութիւններ բերէ անոնց։ Յիսուս տիպար աղօթքին մէջ նշեց այս Թագաւորութիւնը եւ իր հետեւորդներուն ըսաւ որ աղօթեն. «Ով Հայր մեր որ երկինքն ես, քու անունդ սուրբ ըլլայ. քու թագաւորութիւնդ գայ. քու կամքդ ըլլայ ինչպէս երկինքը՝ նոյնպէս երկրի վրայ» (Մատթէոս 6։9, 10)։

«Երկնքէն մեծ ձայն մը լսեցի [Յովհաննէս առաքեալ], որ կ’ըսէր. ‘Ահա՛ Աստուծոյ խորանը մարդոց մէջ. . . Եւ ինք անոնց աչքերէն բոլոր արցունքները պիտի սրբէ եւ ա՛լ մահ պիտի չըլլայ։ Ո՛չ սուգ եւ ո՛չ աղաղակ եւ ո՛չ ցաւ պիտի ըլլայ ասկէ յետոյ, վասն զի առաջուան բաները անցան’» (Յայտնութիւն 21։3, 4)։

Այս մարգարէական տեսիլքը կը խօսի ժամանակի մը մասին, երբ Աստուծոյ Թագաւորութիւնը վերջ պիտի դնէ Սատանային իշխանութեան եւ երկիրը դրախտի պիտի վերածէ։ Այս Թագաւորութիւնը կազմուած է Յիսուսէն եւ երկրէն յարութիւն առնողներէն։ Այսպիսով, այդ բաները որ մարդկութեան շատ ցաւ եւ տխրութիւն պատճառած էին, այլեւս պիտի չըլլան։ Նոյնիսկ մահ պիտի չըլլայ։

Լաւ, ի՞նչ կրնանք ըսել անոնց մասին, որոնք մահացած են եւ յարութիւն առնելով երկինք պիտի չելլեն։ Ապագային, անոնք դարձեալ պիտի ապրին եւ յոյսը պիտի ունենան որ երկրի վրայ Դրախտին մէջ յաւիտեան ապրին (Ղուկաս 23։43)։