Երբ ծնողները իրենց սորվեցուցածը կը գործադրեն, լաւ օրինակ կ’ըլլան իրենց զաւակներուն։ Օրինակ, չես կրնար ակնկալել որ զաւակդ ճշմարտախօս ըլլայ, եթէ լսէ որ ուրիշին կ’ըսես՝ «Ըսէ որ տունը չեմ», երբ դուռը զարնողին հետ չես ուզեր խօսիլ։

«Շատեր կ’ըսեն. ‘Ըսածս ըրէ, բայց ըրածս մի՛ ըներ’։ Բայց այս խօսքը զաւակներուն պարագային իմաստ չունի։ Անոնք սպունգի պէս կը ծծեն ամէն ի՛նչ որ կ’ըսենք եւ կ’ընենք։ Եւ եթէ մեր ըրածը հակասէ մեր սորվեցուցածին, մեր երեսին կը զարնեն» (Տէյվիտ)։

ՍՈՒՐԲԳՐԱՅԻՆ ՍԿԶԲՈՒՆՔ. «Կը քարոզես չգողնալ, բայց դուն կը գողնա՞ս» (Հռովմայեցիս 2։21)։

Պզտիկները, եւ նոյնիսկ պատանիները, ոեւէ մէկէ աւելի իրենց ծնողքէն կ’ազդուին, նոյնիսկ իրենց տարեկիցներէն աւելի։ Ասիկա կը նշանակէ որ դո՛ւն ամէնէն մեծ դերը ունիս զաւակներդ ճիշդ ճամբուն ուղղելու մէջ. բայց անշուշտ պէտք է բերնէդ ելածը անձամբ գործադրես։

«Թերեւս մէկ բանը հարիւր անգամ կը կրկնենք մեր զաւակին եւ վստահ չենք ըլլար որ մտիկ կ’ընէ։ Բայց եթէ միայն մէկ անգամ անձամբ չգործադրենք մեր ըսածը, շուտով մեր երեսին կ’ըսէ մեր սխալը։ Պզտիկները մեր ամէն ըրածին ուշադրութիւն կ’ընեն, նոյնիսկ երբ կը կարծենք որ ուշադրութիւն չե՛ն ըներ» (Նիքոլ)։

ՍՈՒՐԲԳՐԱՅԻՆ ՍԿԶԲՈՒՆՔ. «Վերին իմաստութիւնը. . . անկեղծ [է]» (Յակոբոս 3։17)։

Քննէ անձնական չափանիշներդ։ Դուն ինչպիսի՞ բաներ կը դիտես ժամանցի համար։ Ինչպէ՞ս կը վարուիս կողակիցիդ եւ զաւակներուդ հետ։ Ինչպիսի՞ բարեկամներ ունիս։ Ուրիշներուն հանդէպ փափկանկա՞տ ես։ Մէկ խօսքով, կ’ուզե՞ս զաւակներդ քեզի՛ պէս ըլլան։

«Ամուսինս եւ ես մեր զաւակներէն չենք խնդրեր որ հետեւին չափանիշի մը, որուն մենք անձամբ չենք հետեւիր» (Քրիսթին)։

Ներողութիւն խնդրէ երբ սխալիս։ Զաւակներդ գիտե՛ն որ կատարեալ չես։ Երբ կողակիցէդ կամ զաւակներէդ ներողութիւն խնդրես երբոր իրենց հանդէպ սխալիս, զաւակներուդ սորվեցուցած կ’ըլլաս պարկեշտ ու խոնարհ ըլլալ։

«Պէտք է մեր զաւակները լսեն որ մեր սխալը կ’ընդունինք եւ ներողութիւն կը խնդրենք. ապա թէ ոչ, միայն պիտի սորվին իրենց յանցանքները ծածկել» (Ռապըն)։