Քրիստոֆըր, Հաննա եւ Ճինա միակ անհատները չեն որ այդպէս կը զգան։ Աշխարհի չորս ծագերը, շատեր համոզուած են, որ Աստուած զիրենք իր բարեկամները կը նկատէ։ Դո՛ւն ի՞նչ կ’ըսես։ Աստուծոյ մօտիկ կը զգա՞ս։ Կամ կ’ուզե՞ս իրեն աւելի մօտենալ։ Թերեւս հարց տաս. «Կարելի՞ բան է որ մարդ արարած մը Ամենակալ Աստուծոյ հետ մօտիկ փոխյարաբերութիւն ունենայ։ Եւ եթէ կարելի է, ինչպէ՞ս»։

Ըստ Աստուածաշունչին, կարելի՛ է որ մէկը Աստուծոյ հետ մօտիկ եւ անձնական փոխյարաբերութիւն ունենայ։ Սուրբ Գիրքը կ’ըսէ թէ եբրայեցի Աբրահամ նահապետը «Աստուծոյ բարեկամ» կոչուեցաւ (Յակոբոս 2։23)։ Նաեւ նկատի առ այն ջերմ հրաւէրը, որ կը գտնուի Յակոբոս 4։8–ի մէջ. «Աստուծոյ մօտեցէ՛ք ու անիկա ձեզի պիտի մօտենայ»։ Յստակ է ուրեմն, որ Աստուծոյ հետ մօտիկ փոխյարաբերութիւն կամ բարեկամութիւն ունենալը կարելիութիւն է։ Բայց ինչպէ՞ս կրնաս անտեսանելի՛ Աստուծոյ «մօտենալ» եւ անոր հետ լաւ փոխյարաբերութիւն վայելել։

Այդ հարցումին պատասխանելու համար, նկատի առ թէ մարդկային բարեկամութիւնը ինչպէ՛ս կը զարգանայ։ Ատիկա ընդհանրապէս կը սկսի, երբ երկու անհատներ իրարու կը ծանօթանան՝ մէկը միւսին անունը գիտնալով։ Ապա իրենց բարեկամութիւնը կը հաստատուի, մինչ անոնք կանոնաւորաբար իրարու հետ կը հաղորդակցին եւ գաղափարներ ու զգացումներ կը բաժնեկցին։ Իսկ երբ անոնք կը ջանան իրարու համար բաներ ընել, իրենց բարեկամութիւնը կը զօրանայ։ Աստուծոյ հետ մօտիկ փոխյարաբերութիւնն ալ ասոր նման է։ Ինչպէ՞ս։ Տեսնենք։