Síðari Konungabók 9:1–37
9 Elísa spámaður kallaði nú á einn af sonum spámannanna og sagði við hann: „Bittu upp kyrtilinn um mittið og flýttu þér til Ramót í Gíleað+ með þessa olíuflösku.
2 Þegar þú kemur þangað skaltu leita að Jehú,+ syni Jósafats Nimsísonar. Gakktu til hans og biddu hann að standa upp frá bræðrum sínum. Farðu síðan með hann inn í innsta herbergið.
3 Þar skaltu taka olíuflöskuna, hella úr henni á höfuð hans og segja: ‚Jehóva segir: „Ég smyr þig til konungs yfir Ísrael.“‘+ Opnaðu síðan dyrnar og forðaðu þér eins fljótt og þú getur.“
4 Þjónn spámannsins lagði þá af stað til Ramót í Gíleað.
5 Þegar hann kom þangað sátu hershöfðingjarnir þar saman. Hann sagði: „Ég er með skilaboð til þín, hershöfðingi.“ Jehú spurði: „Til hvers okkar?“ „Til þín, hershöfðingi,“ svaraði hann.
6 Jehú stóð þá upp og fór inn í húsið. Þjónninn hellti olíu á höfuð hans og sagði: „Jehóva Guð Ísraels segir: ‚Ég smyr þig til konungs yfir þjóð Jehóva, yfir Ísrael.+
7 Þú átt að útrýma ætt Akabs herra þíns. Þannig kem ég fram hefndum fyrir blóð þjóna minna, spámannanna, og allra þjóna Jehóva sem hafa fallið fyrir hendi Jesebelar.+
8 Öll ætt Akabs verður þurrkuð út. Ég ætla að tortíma öllum karlmönnum* af ætt Akabs, jafnvel hinum vesælu og veikburða í Ísrael.+
9 Ég fer með ætt Akabs eins og ætt Jeróbóams+ Nebatssonar og ætt Basa+ Ahíasonar.
10 Hundar munu éta Jesebel á landareign Jesreel+ og enginn mun jarða hana.‘“ Síðan opnaði hann dyrnar og forðaði sér burt.+
11 Þegar Jehú kom aftur út til hinna hershöfðingja konungs spurðu þeir hann: „Er allt í lagi? Hvað vildi þessi vitfirringur þér?“ Hann svaraði: „Þið vitið hvernig svona menn eru og hvernig þeir tala.“
12 En þeir sögðu: „Þú ert ekki að segja sannleikann. Segðu okkur hvað hann sagði.“ Jehú sagði þeim þá hvað maðurinn hafði sagt og að hann hefði lýst yfir: „Jehóva segir: ‚Ég smyr þig til konungs yfir Ísrael.‘“+
13 Þá flýttu þeir sér að taka yfirhafnir sínar og leggja þær á berar tröppurnar frammi fyrir honum.+ Síðan blésu þeir í horn og sögðu: „Jehú er orðinn konungur!“+
14 Í kjölfarið gerði Jehú,+ sonur Jósafats Nimsísonar, samsæri gegn Jóram.
Jóram hafði verið við Ramót í Gíleað+ ásamt öllum Ísrael að verjast árásum Hasaels+ Sýrlandskonungs.
15 Jóram konungur sneri síðar aftur til Jesreel+ til að láta sárin gróa sem Sýrlendingar höfðu veitt honum þegar hann barðist við Hasael Sýrlandskonung.+
Jehú sagði: „Ef þið standið með mér látið þá engan sleppa úr borginni svo að hann geti ekki farið og sagt frá þessu í Jesreel.“
16 Síðan steig Jehú upp í vagn sinn og hélt til Jesreel þar sem Jóram lá særður. Ahasía Júdakonungur hafði líka farið niður eftir til að heimsækja Jóram.
17 Þegar varðmaðurinn sem stóð uppi í turninum í Jesreel sá Jehú nálgast ásamt fjölmennu liði sagði hann: „Ég sé hóp manna.“ Jóram sagði: „Sendu riddara á móti honum til að spyrja hvort þeir komi með friði.“
18 Þá fór riddari á móti honum og sagði: „Konungurinn spyr: ‚Komið þið með friði?‘“ Jehú svaraði: „Hvað veist þú um frið? Fylgdu mér.“
Nú tilkynnti varðmaðurinn: „Sendiboðinn er kominn til þeirra en snýr ekki aftur.“
19 Þá sendi hann annan riddara sem kom til þeirra og sagði: „Konungurinn spyr: ‚Komið þið með friði?‘“ Jehú svaraði: „Hvað veist þú um frið? Fylgdu mér.“
20 Varðmaðurinn tilkynnti: „Hann er kominn til þeirra en snýr ekki aftur. Leiðtogi þeirra ekur eins og Jehú sonarsonur* Nimsí. Hann ekur eins og brjálæðingur.“
21 „Spennið hesta fyrir vagninn,“ sagði Jóram. Þá var spennt fyrir vagn hans. Jóram Ísraelskonungur og Ahasía+ Júdakonungur óku nú hvor í sínum vagni á móti Jehú og mættu honum á landareign Nabóts+ frá Jesreel.
22 Þegar Jóram kom auga á Jehú spurði hann: „Kemurðu með friði, Jehú?“ En hann svaraði: „Hvernig getur verið friður á meðan Jesebel+ móðir þín stundar vændi* og alls konar galdra?“+
23 Þá sneri Jóram vagninum við, lagði á flótta og sagði við Ahasía: „Þetta er gildra, Ahasía!“
24 Jehú greip þá boga sinn og skaut Jóram milli herðanna. Örin gekk í gegnum hjartað og hann hneig niður í vagninum.
25 Jehú sagði við Bídkar liðsforingja sinn: „Taktu hann og fleygðu honum á akur Nabóts frá Jesreel.+ Manstu þegar þú og ég ókum saman* á eftir Akab föður hans og Jehóva kvað upp þennan dóm yfir honum:+
26 ‚„Ég sá blóð Nabóts+ og blóð sona hans í gær,“ segir Jehóva, „og þú mátt vera viss um að ég læt þig gjalda þess+ á þessum akri,“ segir Jehóva.‘ Taktu hann því og fleygðu honum á akurinn eins og Jehóva hefur sagt.“+
27 Þegar Ahasía+ Júdakonungur sá þetta flúði hann í átt að garðhúsinu. (Seinna elti Jehú hann og sagði: „Drepið hann líka!“ Þeir særðu hann þegar hann var í vagni sínum á leið upp til Gúr sem er við Jibleam.+ En hann náði að flýja til Megiddó og dó þar.
28 Þjónar hans fluttu hann síðan í vagni til Jerúsalem og jörðuðu hann í gröf hans hjá forfeðrum hans í Davíðsborg.+
29 Ahasía+ hafði orðið konungur yfir Júda á 11. stjórnarári Jórams Akabssonar.)
30 Þegar Jesebel+ frétti að Jehú væri kominn til Jesreel+ málaði hún sig um augun með svörtum farða,* skreytti höfuð sitt og leit niður út um gluggann.
31 Þegar Jehú kom í gegnum borgarhliðið sagði hún: „Fór vel fyrir Simrí sem drap herra sinn?“+
32 Hann leit upp í gluggann og spurði: „Hver er með mér? Hver?“+ Tveir eða þrír hirðmenn litu þá út til hans.
33 „Kastið henni niður!“ hrópaði hann. Þeir köstuðu henni niður og blóð hennar slettist á vegginn og hestana og hann lét hestana traðka á henni.
34 Hann gekk inn, át og drakk og sagði síðan: „Sjáið til þess að þessi bölvaða kona verði jörðuð. Hún er nú konungsdóttir þrátt fyrir allt.“+
35 En þegar þeir fóru til að jarða hana fundu þeir ekkert af henni nema hauskúpuna, fæturna og hendurnar.+
36 Þeir sneru aftur og sögðu Jehú frá þessu. Þá sagði hann: „Nú hefur það ræst sem Jehóva sagði+ fyrir milligöngu þjóns síns, Elía frá Tisbe: ‚Á landareign Jesreel munu hundar éta hold Jesebelar.+
37 Lík Jesebelar mun liggja eins og tað á túni á landareign Jesreel svo að enginn geti sagt: „Þetta er Jesebel.“‘“
Neðanmáls
^ Orðrétt „öllum sem pissa utan í vegg“. Niðrandi hebreskt orðasamband notað um karlmenn.
^ Orðrétt „sonur“.
^ Eða „hjáguðadýrkun“.
^ Orðrétt „ókum tvíeykjum“.
^ Eða „augnskugga“.
