Sálmur 102:1–28
Bæn þjakaðs manns þegar hann örvæntir* og úthellir áhyggjum sínum frammi fyrir Jehóva.+
102 Jehóva, heyrðu bæn mína,+láttu hróp mitt á hjálp ná til þín.+
2 Feldu ekki andlit þitt fyrir mér þegar ég örvænti.+
Beygðu þig niður og hlustaðu á mig,*svaraðu mér fljótt þegar ég kalla.+
3 Dagar mínir hverfa eins og reykurog bein mín eru sviðin eins og eldstæði.+
4 Hjarta mitt er uppþornað og visið eins og gras+því að ég gleymi að borða matinn.
5 Ég styn hátt+og er ekkert nema skinn og bein.+
6 Ég líkist pelíkana í óbyggðunum,er eins og lítil ugla í rústunum.
7 Ég ligg andvaka,*ég er eins og einmana fugl á þaki.+
8 Óvinir mínir hæðast að mér allan liðlangan daginn,+þeir sem gera grín að mér* formæla með nafni mínu.
9 Ég borða ösku eins og brauð+og drykkur minn er blandaður tárum+
10 vegna reiði þinnar og bræðiþví að þú lyftir mér upp til þess eins að kasta mér burt.
11 Dagar mínir eru eins og hverfandi skuggi*+og ég visna eins og gras.+
12 En þú, Jehóva, ert eilífur+og frægð þín* varir kynslóð eftir kynslóð.+
13 Þú munt ganga fram og miskunna Síon+því að nú er rétti tíminn til að sýna henni góðvild,+já, tilsettur tími er kominn.+
14 Þjónar þínir hafa yndi af steinum hennar+og þeim þykir jafnvel vænt um mölina.+
15 Þjóðirnar munu óttast nafn Jehóvaog allir konungar jarðar dýrð þína+
16 því að Jehóva endurreisir Síon,+hann birtist í dýrð sinni.+
17 Hann gefur gaum að bæn hins fátæka,+hann hunsar ekki bæn hans.+
18 Þetta er skrifað handa komandi kynslóð+til að þjóð sem enn er ófædd* geti lofað Jah.
19 Hann lítur niður frá sinni heilögu hæð,+frá himnum horfir Jehóva til jarðar
20 til að heyra andvörp fangans+og leysa hina dauðadæmdu,+
21 svo að nafn Jehóva verði boðað í Síon+og lof hans í Jerúsalem
22 þegar þjóðir og ríkisafnast saman til að þjóna Jehóva.+
23 Hann rændi mig kröftum fyrir tímann,hann fækkaði ævidögum mínum.
24 Ég sagði: „Guð minn,taktu mig ekki burt á miðri ævi,þú sem lifir kynslóð eftir kynslóð.+
25 Endur fyrir löngu lagðir þú grundvöll jarðarog himnarnir eru verk handa þinna.+
26 Þau farast en þú munt standa,þau slitna eins og flík.
Þú skiptir þeim út eins og fötum og þau hverfa.
27 En þú ert hinn sami og ár þín taka aldrei enda.+
28 Börn þjóna þinna búa við öryggiog afkomendur þeirra standa stöðugir frammi fyrir þér.“+
Neðanmáls
^ Eða „er veikburða“.
^ Orðrétt „Hneigðu eyra þitt til mín“.
^ Eða hugsanl. „er horaður“.
^ Eða „hafa mig að fífli“.
^ Eða „skuggi sem lengist“.
^ Eða „nafn þitt“.
^ Orðrétt „ekki sköpuð“.
