Jesaja 24:1–23
24 Jehóva tæmir landið og leggur það* í eyði.+
Hann umturnar því*+ og tvístrar íbúum þess.+
2 Eitt gengur yfir alla:
almenning og prest,þjón og húsbónda hans,þjónustustúlku og húsmóður,kaupanda og seljanda,lánveitanda og lánþega,lánardrottinn og skuldunaut.+
3 Landið tæmist algerlega,það verður rænt og rúið öllu+því að Jehóva hefur sagt það.
4 Landið syrgir*+ og eyðist.
Frjósamt landið visnar og skrælnar.
Framámenn landsins veslast upp.
5 Íbúar landsins hafa mengað það+því að þeir hafa sniðgengið lögin,+breytt ákvæðunum+og rofið varanlegan* sáttmálann.+
6 Þess vegna gleypir bölvunin landið+og íbúarnir eru gerðir ábyrgir.
Þess vegna hefur íbúum landsins fækkað,aðeins örfáir menn eru eftir.+
7 Nýja vínið syrgir,* vínviðurinn visnar+og allir sem áður voru glaðir andvarpa.+
8 Gleðihljóð tambúrínanna er þagnað,glaumur svallaranna er hljóðnaður,glaðlegir tónar hörpunnar þagnaðir.+
9 Menn drekka vín en syngja ekkiog áfengið er beiskt þeim sem drekka það.
10 Yfirgefin borgin er rifin niður,+öll hús eru lokuð svo að enginn kemst inn.
11 Menn hrópa eftir víni á götunum.
Öll gleði er horfin,fögnuður landsins er á bak og burt.+
12 Borgin er í rúst,borgarhliðið er mölbrotið.+
13 Þannig verður hjá fólki mínu í landinu og meðal annarra þjóða:
Það er eins og þegar ólívutré er slegið,+eins og eftirtíningur þegar vínuppskerunni er lokið.+
14 Það lætur í sér heyra,það hrópar af gleði.
Frá hafinu* boðar það hátign Jehóva.+
15 Þess vegna lofar það Jehóva þar sem ljósið skín,*+á eyjum hafsins lofar það nafn Jehóva Guðs Ísraels.+
16 Frá endimörkum jarðar heyrum við sungið:
„Dýrð sé* Hinum réttláta!“+
En ég segi: „Ég veslast upp, ég veslast upp!
Þetta er hræðilegt! Svikararnir svíkja,með svikum svíkja svikararnir.“+
17 Skelfing, gryfjur og gildrur bíða þín, þú íbúi landsins.+
18 Sá sem flýr ógnvekjandi hljóðin fellur í gryfjunaog sá sem kemst upp úr gryfjunni festist í gildrunni+því að flóðgáttir himins opnastog undirstöður landsins skjálfa.
19 Landið hefur klofnað,landið leikur á reiðiskjálfi,landið engist sundur og saman.+
20 Landið skjögrar eins og drukkinn maðurog vaggar eins og kofi í vindi.
Synd þess hvílir þungt á því,+það mun falla og ekki rísa upp aftur.
21 Þann dag gefur Jehóva gaum að her hæðanna í hæðumog konungum jarðar á jörð.
22 Þeim verður safnað samaneins og föngum í gryfjuog þeir verða læstir inni í dýflissunni.
Að löngum tíma liðnum beinir hann athyglinni að þeim.
23 Fullt tunglið verður skömmustulegtog skínandi sólin blygðast sín+því að Jehóva hersveitanna er orðinn konungur+ á Síonarfjalli+ og í Jerúsalem,dýrð hans ljómar frammi fyrir öldungum fólks hans.*+
Neðanmáls
^ Eða „umturnar yfirborði þess“.
^ Eða „jörðina og leggur hana“.
^ Eða hugsanl. „þornar upp“.
^ Eða „fornan“.
^ Eða hugsanl. „þornar upp“.
^ Eða „Úr vestri“.
^ Eða „í austri“.
^ Eða „Prýði handa“.
^ Orðrétt „öldungum hans“.
