Matteus segir frá 22:1–46
22 Jesús talaði aftur til þeirra í dæmisögum og sagði:
2 „Himnaríki má líkja við konung sem hélt brúðkaupsveislu+ fyrir son sinn.
3 Hann sendi þjóna sína til að kalla boðsgestina til veislunnar en þeir vildu ekki koma.+
4 Hann sendi aðra þjóna og sagði: ‚Segið boðsgestunum: „Ég hef undirbúið máltíðina. Það er búið að slátra nautum mínum og alifé og allt er tilbúið. Komið í brúðkaupsveisluna.“‘
5 En boðsgestirnir létu sér fátt um finnast. Einn fór á akur sinn, annar til að sinna viðskiptum+
6 en hinir tóku þjónana, misþyrmdu þeim og drápu.
7 Konungurinn varð ævareiður, sendi út her sinn og lét drepa morðingjana og brenna borg þeirra.+
8 Síðan sagði hann við þjóna sína: ‚Brúðkaupsveislan er tilbúin en boðsgestirnir verðskulduðu ekki að koma.+
9 Farið því út á vegina sem liggja út úr borginni og bjóðið öllum sem þið finnið í brúðkaupsveisluna.‘+
10 Þjónarnir fóru þá út á vegina og söfnuðu öllum sem þeir fundu, bæði vondum og góðum, og brúðkaupssalurinn fylltist af gestum.*
11 Þegar konungurinn gekk inn til að virða fyrir sér gestina kom hann auga á mann sem var ekki í brúðkaupsfötum.
12 Hann sagði við hann: ‚Vinur, hvernig komstu hingað inn án þess að vera í brúðkaupsfötum?‘ Maðurinn gat engu svarað.
13 Þá sagði konungurinn við þjóna sína: ‚Bindið hann á höndum og fótum og kastið honum út í myrkrið fyrir utan. Þar mun hann gráta og gnísta tönnum.‘
14 Já, mörgum er boðið en fáir eru útvaldir.“
15 Farísearnir fóru þá og tóku sig saman um að hanka hann á orðum hans.+
16 Þeir sendu því lærisveina sína til hans ásamt fylgismönnum Heródesar+ og þeir sögðu: „Kennari, við vitum að þú ert sannsögull og kennir veg Guðs sannleikanum samkvæmt. Allir eru jafnir fyrir þér því að þú horfir ekki á útlit fólks.
17 Hvað telur þú? Er leyfilegt* að greiða keisaranum skatt* eða ekki?“
18 En Jesús vissi hve illir þeir voru og sagði: „Hræsnarar, hvers vegna leggið þið gildru fyrir mig?
19 Sýnið mér peninginn sem er greiddur í skatt.“ Þeir færðu honum denar.*
20 Hann sagði við þá: „Mynd hvers og áletrun er þetta?“
21 „Keisarans,“ svöruðu þeir. Þá sagði hann: „Gjaldið þá keisaranum það sem tilheyrir keisaranum en Guði það sem tilheyrir Guði.“+
22 Þeir undruðust þegar þeir heyrðu þetta, yfirgáfu hann og gengu burt.
23 Sama dag komu saddúkear til hans en þeir segja að upprisa sé ekki til.+ Þeir spurðu hann:+
24 „Kennari, Móse sagði: ‚Ef maður deyr barnlaus á bróðir hans að giftast konu hans til að hún ali fyrri eiginmanni sínum afkomendur.‘+
25 Nú voru sjö bræður meðal okkar. Sá fyrsti gifti sig og dó síðan. Hann var barnlaus og eftirlét því bróður sínum konuna.
26 Eins fór fyrir öðrum bróðurnum og þeim þriðja og síðan öllum sjö.
27 Að síðustu dó konan.
28 Kona hvers þeirra sjö verður hún í upprisunni? Allir höfðu þeir átt hana.“
29 Jesús svaraði þeim: „Ykkur skjátlast því að þið þekkið hvorki Ritningarnar né mátt Guðs.+
30 Í upprisunni kvænist fólk hvorki né giftist heldur er það eins og englar á himni.+
31 Hafið þið ekki lesið það sem Guð segir ykkur um upprisu dauðra:
32 ‚Ég er Guð Abrahams, Guð Ísaks og Guð Jakobs‘?+ Hann er ekki Guð dauðra heldur þeirra sem lifa.“+
33 Mannfjöldinn sem heyrði þetta hreifst af kennslu hans.+
34 Þegar farísearnir fréttu að Jesús hefði þaggað niður í saddúkeunum komu þeir saman.
35 Einn þeirra, sem var löglærður, vildi reyna hann og spurði:
36 „Kennari, hvert er æðsta boðorð laganna?“+
37 Hann svaraði: „‚Þú skalt elska Jehóva* Guð þinn af öllu hjarta þínu, allri sál* þinni og öllum huga þínum.‘+
38 Þetta er mesta og æðsta boðorðið.
39 Annað er líkt því og það er: ‚Þú skalt elska náunga þinn eins og sjálfan þig.‘+
40 Lögin í heild og spámennirnir byggjast á þessum tveim boðorðum.“+
41 Jesús spurði nú faríseana+ meðan þeir voru enn saman í hópi:
42 „Hvað hugsið þið um Krist? Sonur hvers er hann?“ „Davíðs,“ svöruðu þeir.+
43 Þá spurði hann: „Hvernig stendur þá á því að Davíð var innblásið+ að kalla hann Drottin þegar hann sagði:
44 ‚Jehóva* sagði við Drottin minn: „Sittu mér til hægri handar þar til ég legg óvini þína undir fætur þína“‘?+
45 Fyrst Davíð kallar hann Drottin hvernig getur hann þá verið sonur hans?“+
46 Enginn gat svarað honum einu orði og frá þeim degi þorði enginn að spyrja hann neins framar.
Neðanmáls
^ Eða „þeim sem lágu til borðs“.
^ Eða „rétt“.
^ Það er, nefskatt.
^ Sjá viðauka B14.
^ Sjá viðauka A5.
^ Sjá orðaskýringar.
^ Sjá viðauka A5.
