Akhir-akhir iki ing beberapa negara akèh cah enom sing bunuh diri. Kira-kira apa penyebabé? Apa anaké njenengan tau kepikiran péngin bunuh diri?

Ing artikel iki bakal dibahas:

•  Kenapa wong tuwa kudu mikirké soal iki?

•  Apa tandhané nèk anak-anak péngin bunuh diri?

•  Piyé nèk anak-anak péngin bunuh diri?

 Ing Amerika Serikat, kèt 2009 nganti 2019 cah-cah enom sing nduwé gejala déprèsi jumlahé dadi ping loro luwih akèh timbang sakdurungé. Jumlah sing bunuh diri ya tambah akèh. a

Masalah iki ya ana ing Indonesia. Taun 2021, ana laporan nèk kira-kira 15,5 juta cah enom ing Indonesia ngalami masalah keséhatan méntal. Luwih saka 80 persèn cah-cah enom sing tau péngin bunuh diri ngalami masalah keséhatan méntal.

 ”Masalah sing dialami cah-cah enom saiki béda karo jaman mbiyèn . . . Makané akèh cah enom sing ngalami masalah keséhatan méntal.”—Vivek H. Murthy, Kepala Dinas Keséhatan Amerika Serikat.

  Ayat: ”Wong sing ora semangat bakal kentèkan tenaga.”—Wulang Bebasan 17:22.

 Coba gatèkna telung tandha iki.

•   Trauma. Apa anaké njenengan tau putus cinta, ditinggal mati wong sing disayangi, ngrasa ora berharga, utawa ngrasa ora berguna? Mungkin njenengan ora nyangka nèk kuwi isa nggawé meréka trauma.

•   Sikapé. Anak-anak ora gelem ngumpul karo kanca utawa keluargané. Sikapé dadi ora kaya biasané, meréka dadi ora semangat ngapa-ngapa. Terus, barang-barang sing disenengi dikèkké wong liya.

•   Sing diomongké. Apa anaké njenengan tau crita nèk nduwé pikiran négatif? Misalé ngomong, ”Rasané péngin mati waé. Aku wis ora sanggup.” Mungkin ya ngomong, ”Aku wis ora berguna, mendhing aku mati.”

   Mungkin kuwi kétoké ’omongan sing ngawur’ thok. (Ayub 6:3) Tapi aja disepèlèkké. Isa waé anak-anak mémang lagi butuh dibantu. Makané wektu anak-anak ngomong nèk meréka péngin mati, wong tuwa kudu luwih nggatèkké.

 Nèk ternyata anaké njenengan tau kepikiran kanggo bunuh diri, takona, ”Apa kowé nganti wis mikirké kapan arep bunuh diri lan carané piyé?” Saka jawabané, njenengan isa ngerti apa masalahé wis parah lan kudu cepet dibantu.

 ”Wong tuwa mungkin ora gelem nakonké pertanyaan-pertanyaan kuwi merga kuwatir nèk ternyata anaké nduwé masalah sing abot. Tapi sakjané kuwi penting bèn wong tuwa ngerti pikiran lan perasaané anak-anak.”—Sandra.

  Ayat: ”Rancangan sing ana ing atiné manungsa kuwi kaya banyu sing jero, ning wong sing nduwé pemahaman isa nimba kuwi.”—Wulang Bebasan 20:5.

•   Sabar lan ngupaya ngerti perasaané anak-anak. Pertama, pujinen anak-anak merga wis gelem crita lan jujur. Terus njenengan isa ngomong, ”Bapak karo ibu péngin ngerti sing mbok alami lan sing mbok rasakké.” Njenengan ya isa takon, ”Apa sing mbok rasakké, kok nganti péngin bunuh diri?”

   Rungokna tenanan jawabané bèn meréka ngerti nèk njenengan perduli karo perasaané meréka. Aja langsung ngandhani anak-anak, ”Kowé kudu ngono utawa kowé kuduné ngéné.”

   Ayat: ”Kudu cepet ngrungokké, ora kesusu ngomong, lan ora gampang nesu.”—Yakobus 1:19.

•   Nggawéa rencana. Takona karo anak-anak lan tulisen jawabané bareng-bareng:

   Tandha bahaya. ”Biasané kowé péngin bunuh diri sakwisé ngalami utawa mikirké apa?”

   Kegiatan sing nyenengké. ”Kegiatan apa sing nggawé kowé seneng lan dadi ora kepikiran kanggo bunuh diri?”

   Wong-wong sing siap mbantu. ”Nèk lagi ana masalah, terus péngin crita, kowé nyamané ngobrol karo sapa?” Mungkin njenengan, psikiater, wong liya sing isa dipercaya, utawa organisasi sing nangani wong-wong sing péngin bunuh diri isa mbantu anaké njenengan.

   Ayat: ”Rencanané wong rajin mesthi bakal berhasil.”—Wulang Bebasan 21:5.

•   Terus nggatèkké. Meskipun kétoké keadaané anaké njenengan wis apik lan wis tenang, njenengan kudu terus nggatèkké.

   ”Pas anakku ngomong nèk dhèwèké wis ora kepikiran kanggo bunuh diri manèh, awalé aku mikir anakku wis apik lan ora kenapa-kenapa. Tapi kenyataané pas dhèwèké ngadhepi masalah, dhèwèké isa kepikiran manèh kanggo bunuh diri.”—Daniel.

   Njenengan isa ngandhani anak-anak nèk sing meréka rasakké kuwi mung sementara. Buku The Whole-Brain Child nyebutké, ”Nèk [perasaan] kuwi kaya cuaca.” Misalé pas udan, awaké dhéwé yakin nèk ora bakal udan terus. Awaké dhéwé ngerti mengko udané bakal terang lan cuacané cerah manèh.

•   Bantunen anak-anak bèn percaya karo njenengan. Ngomonga karo anak-anak nèk njenengan sayang lan siap mbantu meréka. Misalé njenengan isa ngomong, ”Kowé ora dhèwèkan, bapak ibu siap mbantu kowé.”

   Ayat: ”Kanca sejati kuwi terus nresnani lan dadi sedulur sing isa diendelké wektu ana kesusahan.”—Wulang Bebasan 17:17.