Langsung mlebu

Lunga menyang daftar isi

Wong tuwa isa akrab karo anaké nèk kerep omong-omongan

KANGGO WONG TUWA

5: Komunikasi

5: Komunikasi

MAKSUDÉ

Antara wong tuwa karo anak, kudu isa terbuka nyritakké sing dirasakké.

NGAPA KOK PENTING

Pas anak-anak isih cilik, biasané kabèh-kabèh dicritakké karo wong tuwané. Tapi pas wis saya gedhé, dadi ora gelem crita manèh. Padahal meskipun kétoké ora gelem crita, sakjané anak-anak tetep butuh crita.

KUDU PIYÉ

Selalu siap ngrungokké. Gelem ngrungokké critané anak-anak meskipun wis bengi banget.

”Aja ngomong karo anak, ’Wis bengi kok lagi crita? Ora kèt mau lho!’ Wong tuwa kuduné seneng anaké gelem crita.”​—Lisa.

”Sakjané aku ki senengé turu gasik. Tapi merga anakku seneng ngobrolé bengi-bengi, ya ora apa-apa.”​—Herbert.

AYAT: ”Saben wong kudu mikirké kepentingané wong liya, dudu kepentingané dhéwé.”​—1 Korintus 10:24.

Aja disambi. Ana bapak-bapak sing ngomong, ”Kadhang-kadhang pas anakku crita, aku malah mikirké sing liyané. Nah, mengko anak-anak wegah crita manèh.”

Wektu omong-omongan karo anak, aja disambi karo nonton TV utawa dolanan HP. Meskipun kétoké critané ora penting, kudu tetep dirungokké tenanan.

”Wong tuwa kudu berusaha bèn anak-anaké yakin critané bakal dirungokké. Dadi mengko nèk ana apa-apa, anak-anak bakal crita karo wong tuwané, ora dipendhem dhéwé utawa malah crita karo wong liya.”​—Maranda.

”Nèk anak-anak nggawé kesalahan, aja langsung disenèni.”​—Anthony.

AYAT: ”Kowé kudu ngrungokké tenanan.”​—Lukas 8:18.

Ajaken ngobrol pas suasanané santai. Biasané anak-anak isa luwih terbuka nèk suasanané ora tegang.

”Aku karo anakku biasané ngobrol pas ing mobil.”​—Nicole.

Pas mangan bareng ya isa ngobrol karo anak-anak.

”Pas makan malam, aku sak keluarga biasané crita dina kuwi ngapa waé. Akhiré kami dadi tambah akrab.”​—Robin.

AYAT: ”Kudu cepet ngrungokké [lan] ora kesusu ngomong.”​—Yakobus 1:19.