”Ing swarga ana dhampar kapasang, lan ana kang lenggah ing dhampar iku. Kang lenggah ing dhampar iku sawangané kaya sesotya yaspis lan sardhis; lan ing saubengé dhampar ana kluwungé kang katon sumunar kaya jumerud.”​—Wahyu 4:2, 3.

”Kayadéné kluwung kang ing mangsa udan katon ana ing mendhung, iya kaya mangkono iku katoné sunar kang ngubengi. Kaya mangkono katoné gambaring kamulyané Pangéran Yéhuwah.”​—Yéheskièl 1:27, 28.

Rasul Yokanan lan nabi Yéheskièl éntuk wahyu sing nggambarké kamulyané Yéhuwah, Gusti Allah sing Mahakuwasa. Kamulyané Yéhuwah kuwi digambarké nganggo perkara-perkara sing isa dibayangké. Contoné, permata sing mengkilap, pelangi, lan dhampar utawa takhta sing agung. Kuwi nduduhké kamulyané Yéhuwah sing éndah banget, nggumunké, lan nentremké ati.

Gambaran kuwi cocog karo sing ditulis ing kitab Jabur, ”Pangéran Yéhuwah iku mahaagung lan banget pinuji-puji, sarta nggegirisi ngungkuli sakèhing para allah. Ujer sakèhing allahé para bangsa iku tanpa guna, nanging Pangéran Yéhuwah iku kang nitahaké langit, kaagungan lan kamulyan ana ing ngarsané, karosan lan kaurmatan ana ing papan pasucèné.”​—Jabur 96:4-6.

Senajan Mahakuwasa, Yéhuwah ngundang kita nyedhak liwat donga lan janji bakal mirengké donga kita. (Jabur 65:3) Gusti Allah tresna lan perduli banget karo awaké dhéwé, nganti rasul Yokanan nulis nèk ”Gusti Allah iku katresnan”.​—1 Yokanan 4:8.

”Stéfanus [muridé Yésus] kapenuhan ing Roh Suci, tumenga marang ing langit, banjur mirsa kamulyaning Allah lan Gusti Yésus jumeneng ing tengening Allah. Nuli ngandika: ’Sanyata, aku weruh langit piyak lan Putraning Manungsa jumeneng ing tengening Allah.’”​—Para Rasul 7:55, 56.

Ing ayat kuwi, Stéfanus lagi ngomong karo para pemimpin Yahudi sing sakdurungé wis ngojok-ojoki bèn Yésus dipatèni. Apa sing didelok  Stéfanus kuwi dadi bukti nèk Yésus wis diuripké manèh lan dimulyakké ing swarga. Rasul Paulus nulis bab kuwi, ”[Yéhuwah] ngwungokaké [Yésus] saka antarané wong mati lan nglenggahaké ing swarga ana ing sisih tengené, banget anggoné ngungkuli luhuré sakèhing pamaréntah lan panguwasa sarta pamisésa tuwin karajan lan sadhéngaha jeneng kang kena sinebut, ora ngamungaké ana ing donya iki baé, nanging uga ing jaman kang bakal kalakon.”—Éfesus 1:20, 21

Kitab Suci ora mung nggambarké nèk Yésus wis dimulyakké ing swarga, ning uga nerangké nèk Yésus perduli karo manungsa, kaya Yéhuwah. Wektu ing bumi, Yésus nambani sing lara lan nguripké sing mati. Yésus uga ngurbanké nyawané merga tresna banget karo Gusti Allah lan manungsa. (Éfesus 2:4, 5) Ora suwé manèh Yésus bakal dadi raja lan mberkahi wong sing manut.

”Aku [nabi Dhanièl] terus baé anggonku ndeleng nganti ana dhampar-dhampar kang katata, banjur ana kang lenggah Kang Sepuh ing Yuswa [Yéhuwah]. . . . Panjenengané kaladosan ing éwoning éwon lan puluhan éwon ping puluhan éwon.”​—Dhanièl 7:9, 10.

Wektu kuwi, Dhanièl ndelok malaékat sing cacahé akèh banget, ora mung siji thok. Malaékat kuwi makhluk roh sing mulya, pinter banget, lan gedhé kuwasané. Kitab Suci nyebutké malaékat ping 250 punjul, kuwi klebu para sérafim lan kerub.

Ana sing percaya nèk wong sing wis mati dadi malaékat ing swarga. Ning kuwi ora bener. Suwé sakdurungé nggawé manungsa, Gusti Allah wis nggawé para malaékat. Wektu bumi digawé, para malaékat uga wis ana lan surak-surak mèlu seneng.​—Ayub 38:4-7.

Para malaékat mèlu ndhukung gawéan sing paling penting ing bumi, yaiku ngumumké kabar apik bab Kratoné Gusti Allah. (Matéus 24:14) Rasul Yokanan éntuk wahyu lan isa ndelok ”malaékat liyané mabur ing awang-awang ngasta Injil kang langgeng diwartakaké marang wong kang padha manggon ana ing bumi lan marang sadhéngah bangsa lan taler tuwin basa sarta golongan”. (Wahyu 14:6)  Jaman mbiyèn, para malaékat isa ngomong langsung karo manungsa, ning saiki wis ora. Senajan ngono, para malaékat mbantu ngarahké gawéan nginjil kuwi marang wong-wong sing tulus atiné.

”Ing swarga tumuli ana paperangan. Sang Mikhaèl [Yésus] lan para malaékaté padha perang nglawan naga mau, sarta si naga iku kabantu déning para malaékaté, nanging padha ora kuwat nanggulangi; temah padha ora olèh papan manèh ana ing swarga. Si naga gedhé banjur diuncalaké mangisor, si ula kuna, kang kaaranan Iblis lan Sétan, kang nasaraké saisining jagad, iku kauncalaké menyang ing bumi, dalah para malaékaté.”​—Wahyu 12:7-9.

Ing jamané Adam, ana malaékat siji sing mbrontak nglawan Gusti Allah merga péngin disembah. Malaékat kuwi disebut Sétan sing tegesé ”Sing Nglawan”. Banjur ana malaékat liyané sing uga mèlu mbrontak lan disebut para dhemit. Wektu kuwi kahanan ing swarga dadi ora tentrem. Para malaékat sing jahat kuwi nglawan Yéhuwah lan mblasukké wong akèh bèn ora manut karo arahané Yéhuwah sing welas asih.

Sétan lan para dhemité kuwi bejat, kejem lan nyebabké akèh kasusahan ing donya. Contoné, Sétan matèni pembantu lan kéwan ingon-ingoné Ayub, wong sing setya. Banjur, sepuluh anaké uga mati merga kambrukan omah sing kena ”angin prahara”, sing digawé karo Sétan. Sakwisé kuwi, Sétan nggawé Ayub kena ”memala barah wiwit ing tlapakané nganti tekan ing embun-embunané”.​—Ayub 1:7-19; 2:7.

Ora suwé manèh, Sétan bakal disirnakké. Wektu diuncalké saka swarga menyang bumi, dhèwèké ngerti nèk ”wektuné mung kari sathithik”. (Wahyu 12:12) Kuwi bener-bener kabar apik.

”[Yésus] sampun nebus tiyang-tiyang saking saben golongan saha basa tuwin bangsa miwah umat kagem Gusti Allah, sarta Paduka dadosaken karajan lan imam sumaos ing Allah kita, sarta sami badhé dados ratu wonten ing bumi.”​—Wahyu 5:9, 10.

Padha karo Yésus, ana wong-wong sing bakal diuripké manèh ing swarga. Yésus kandha marang para rasul sing setya, ”Aku mrana prelu nyawisaké papan marang kowé. . . . Aku bakal bali lan ngajak kowé menyang ing papan padununganKu, supaya ing ngendi padununganKu, kowé iya padha anaa ing kono uga.”​—Yokanan 14:2, 3.

Wong-wong sing munggah swarga nduwé tugas kanggo mréntah bumi bareng karo Yésus. Pamréntahan kuwi bakal mberkahi manungsa. Yésus  ngongkon para muridé ndongakké pamréntahan kuwi, ”Dhuh, Rama kawula ingkang wonten ing swarga, Asma Paduka mugi kasucèkaken. Kraton Paduka mugi rawuh. Karsa Paduka mugi kalampahan wonten ing bumi kadosdéné wonten ing swarga.”​—Matéus 6:9, 10.

”Aku [Rasul Yokanan] banjur krungu swara seru kang ngandika saka ing dhampar iku: ’Wruhanamu, tarubé Gusti Allah ana ing tengahing manungsa, . . . Panjenengané bakal ngusapi sakèhé luh saka ing mripaté, lan bakal ora ana pati manèh; kasusahan lan pasambat apadéné karubedan iya bakal wus ora ana; amarga samubarang kang lawas wus padha kapungkur.’”​—Wahyu 21:3, 4.

Wahyu sing ditampa Rasul Yokanan kuwi ngramalké nèk Kratoné Gusti Allah, sing dipréntah karo Yésus lan wong-wong sing dipilih, bakal nyirnakké pamréntahané Sétan lan nggawé bumi dadi pirdus. Perkara-perkara sing nyebabké manungsa sengsara bakal ora ana manèh. Pati uga bakal ora ana manèh.

Lha terus, apa sing bakal dialami karo milyaran wong sing wis mati ning ora dipilih kanggo urip ing swarga? Sukmbèn, wong-wong kuwi bakal diuripké manèh kanggo urip saklawasé ing bumi Pirdus.​—Matéus 5:5.