დაბადება 32:1—32
32 იაკობი თავის გზას დაადგა. მას ღვთის ანგელოზები შემოხვდნენ.
2 მათ დანახვაზე იაკობმა თქვა: „ეს ღვთის ბანაკია!“ ამიტომ იმ ადგილს მახანაიმი* უწოდა.
3 გაუგზავნა იაკობმა თავის ძმას, ესავს, მაცნეები სეირის+ მიწაზე, ედომის+ ველზე,
4 და უბრძანა მათ: «უთხარით ჩემს ბატონს, ესავს, ასე დაგვაბარა-თქო იაკობმა, შენმა მსახურმა: „ლაბანთან ვიყავი შეხიზნული და დიდხანს ვცხოვრობდი მასთან.+
5 მყავს ხარები, ვირები, ცხვარი, მსახურები.+ მინდა, მოგახსენო ეს, ჩემო ბატონო, და წყალობა ვპოვო შენს თვალში“».
6 დაბრუნდნენ მაცნეები იაკობთან და უთხრეს: „ვიყავით შენს ძმასთან, ესავთან, და ისიც 400 კაცით მოდის შენთან შესახვედრად“.+
7 ძალიან შეეშინდა იაკობს, აფორიაქდა.+ ორ ბანაკად გაყო თავისი ხალხი, ცხვარ-ძროხა და აქლემები,
8 ამბობდა, თუ ესავი ერთ ბანაკს დაესხმება თავს, მეორე ბანაკი ხომ მაინც გადარჩებაო.
9 შემდეგ იაკობმა ილოცა: „მამაჩემის, აბრაამის, ღმერთო, და მამაჩემის, ისაკის, ღმერთო, იეჰოვა, კი მეუბნები, დაბრუნდი შენსა და შენი სანათესავოს მიწაზე და სიკეთეს გაგიკეთებო,+
10 მაგრამ არა ვარ ღირსი იმ სიკეთისა* და ერთგულებისა, რომელიც შენი მსახურისადმი გამოავლინე.+ ჯოხის ამარამ გადავკვეთე იორდანე და ახლა ორ ბანაკად ვბრუნდები.+
11 გევედრები, მიხსენი+ ჩემი ძმის, ესავის, ხელიდან; მეშინია, არ მოვიდეს და თავს არ დაგვესხას მე,+ ქალებს და ბავშვებს.
12 შენ ხომ მითხარი, სიკეთეს გაგიკეთებ, შენს შთამომავალს ზღვის ქვიშასავით ვაქცევ და სიმრავლის გამო ვერ დაითვლებაო“.+
13 იქ გაათია ღამე იაკობმა. შემდეგ თავისი ძმისთვის, ესავისთვის, ძღვნის მისართმევად თავისი ქონებიდან გამოარჩია:+
14 200 დედალი თხა, 20 ვაცი, 200 დედალი ცხვარი, 20 ვერძი,
15 30 მაწოვარი აქლემი თავისი ნაშიერებით, 40 ძროხა, 10 ხარი, 20 ჭაკი ვირი და 10 მამალი ვირი.+
16 ჩააბარა თავის მსახურებს ცალ-ცალკე ჯოგებად და უთხრა, ჩემ წინ იარეთ და ჯოგებს შორის მანძილი დატოვეთო.
17 პირველს უბრძანა: «თუ შეგხვდება ჩემი ძმა ესავი და გკითხავს, ვისი მსახური ხარ, სად მიდიხარ და ეს ჯოგი ვიღასიაო,
18 უთხარი: „შენი მსახური იაკობისა. ეს ჩემი ბატონისთვის, ესავისთვის, გამოგზავნილი ძღვენია,+ თვითონ კი უკან მოგვყვება“».
19 უბრძანა მეორესაც, მესამესაც და ყველას, ვინც ჯოგებს მიჰყვებოდა: „აი, ასე უთხარით ესავს, როცა შეგხვდებათ.
20 ისიც უთხარით, შენი მსახური იაკობი ჩვენ მოგვყვება-თქო“. ამბობდა, იქნებ გული მოვულბო გაგზავნილი ძღვნით+ და, როცა შევხვდები, კარგად მიმიღოსო.
21 გაატანა ძღვენი მსახურებს, თვითონ კი იმ ღამით ბანაკში დარჩა.
22 ადგა იაკობი ღამიანად და წაიყვანა თავისი ორი ცოლი,+ ორი მოახლე+ და თერთმეტი ვაჟი; გავიდა მდინარე იაბოკის+ ფონს,
23 გადაიყვანა ისინიც და გადაიტანა ყველაფერი, რაც ჰქონდა.
24 ბოლოს, როცა იაკობი მარტო დარჩა, დაეჭიდა მას ვიღაც კაცი და განთიადამდე ეჭიდავებოდა.+
25 როცა დაინახა, რომ ვერ ერეოდა იაკობს, თეძოს სახსარზე შეეხო და ამოუგდო.+
26 მან უთხრა: „გამიშვი, თენდება“. იაკობმა კი მიუგო: „სანამ არ მაკურთხებ, არ გაგიშვებ“.+
27 მან ჰკითხა: „რა გქვია?“ მან მიუგო: „იაკობი“.
28 მაშინ უთხრა: „ამიერიდან ისრაელი*+ გერქმევა და არა იაკობი, რადგან ღმერთსა და ადამიანებს დაეჭიდე+ და სძლიე“.
29 იაკობმა ჰკითხა: „რა გქვია?“ მან მიუგო: „სახელს რატომ მეკითხები?“,+ და აკურთხა იგი.
30 ამიტომ იმ ადგილს იაკობმა ფენიელი*+ უწოდა; ამბობდა, ღმერთი პირისპირ ვიხილე, მაგრამ გადავრჩიო.+
31 წამოვიდა ფენუელიდან* და მზეც ამოვიდა. იაკობს ბარძაყი სტკიოდა და კოჭლობდა.+
32 ამიტომ არ ჭამენ დღემდე ისრაელები ბარძაყის ძარღვს, რომელიც თეძოს სახსარზეა, რადგან შეეხო იგი იაკობს თეძოს სახსარზე, სადაც ბარძაყის ძარღვია.
სქოლიოები
^ ნიშნავს „ორ ბანაკს“.
^ ებრ. „ხესედ“. იხ. „ურყევი სიყვარული“ („ბიბლიურ სიტყვათა განმარტებანი“).
^ ნიშნავს: „ღმერთს ეჭიდება“ ან „ღმერთი ეჭიდება“.
^ ნიშნავს „ღვთის სახეს“.
^ იგივე ფენიელი.