დაბადება 37:1—36
37 ცხოვრობდა იაკობი ქანაანის ქვეყანაში, რომელსაც მამამისი შეეხიზნა.+
2 ეს არის იაკობის ამბავი.
17 წლის ყმაწვილი იოსები+ თავის ძმებთან, მამამისის ცოლების, ბილჰასა+ და ზილფას,+ ვაჟებთან ერთად მწყემსავდა ფარას.+ ერთხელ იოსებმა მამამისს თავის ძმებზე ცუდი ამბავი მიუტანა.
3 ისრაელს თავისი ვაჟებიდან+ ყველაზე მეტად იოსები უყვარდა, რადგან სიბერეში შეეძინა იგი. მან გამორჩეული სამოსელი დაამზადებინა მისთვის.
4 როცა ძმებმა დაინახეს, რომ მამას იოსები მათზე მეტად უყვარდა, შეიძულეს და სულ ეჩხუბებოდნენ.
5 ერთხელ იოსებმა სიზმარი ნახა და თავის ძმებს მოუყვა.+ ამის შემდეგ უფრო შეიძულეს იგი.
6 მან სთხოვა: „მომისმინეთ. აი, რა მესიზმრა:
7 შუა მინდორში ძნებს ვკრავდით. ჩემი ძნა აღიმართა, თქვენი ძნები კი გარს შემოეხვივნენ ჩემს ძნას და პირქვე დაემხვნენ“.+
8 ძმებმა მიუგეს: „ჩვენი მეფე უნდა გახდე და ჩვენზე უნდა იბატონო?!“+ მისი სიზმრისა და მონაყოლის გამო კიდევ უფრო შესძულდათ იგი.
9 სხვა სიზმარიც ნახა იოსებმა და ძმებს უამბო: „კიდევ ერთი სიზმარი ვნახე. მზე, მთვარე და 11 ვარსკვლავი პირქვე დაემხვნენ ჩემ წინაშე“.+
10 შემდეგ სიზმარს მამამისსაც მოუყვა; მისი ძმებიც იქ იყვნენ. მამამისი გაუწყრა: „ეს რა გესიზმრა?! შენ უნდა გეახლოთ და პირქვე დავემხოთ შენ წინაშე მე, დედაშენი და შენი ძმები?!“
11 მისი ძმები შურით აღივსნენ,+ მამამისმა კი გულში დაიმარხა ეს ამბავი.
12 იოსების ძმები მამის ფარას მწყემსავდნენ შექემთან+ ახლოს.
13 ისრაელმა იოსებს უთხრა: „შენი ძმები შექემთან ახლოს ფარას მწყემსავენ. გამეგზავნე მათთან“. მან მიუგო: „კარგი“.
14 მამამისმა უთხრა: „წადი, ნახე, ხომ კარგად არიან შენი ძმები და ხომ არაფერი დაუშავდა ფარას, და ამბავი მომიტანე“. წავიდა იოსები ხებრონის+ ველიდან და შექემისკენ გაემართა.
15 დაინახა ერთმა კაცმა, რომ იგი მინდორში გზააბნეული დადიოდა და ჰკითხა: „რას ეძებ?“
16 მან მიუგო: „ჩემს ძმებს ვეძებ. ხომ ვერ მეტყვი, სად მწყემსავენ ფარას?“
17 მან უთხრა: „აქედან წავიდნენ. გავიგონე, რომ ამბობდნენ, დოთანში წავიდეთო“. წავიდა იოსები ძმების მოსაძებნად და დოთანში მიაგნო მათ.
18 შორიდან დაინახეს და სანამ მიუახლოვდებოდა, მისი მოკვლა განიზრახეს.
19 ერთმანეთს გადაულაპარაკეს: „ნახეთ, სიზმარა მოდის.+
20 მოდი მოვკლათ და ჭაში ჩავაგდოთ; ვთქვათ, რომ ნადირმა შეჭამა. მერე ვნახოთ, როგორ აუხდება სიზმრები“.
21 ეს რომ რეუბენმა+ გაიგო, მის გადარჩენას შეეცადა და თქვა: „ნუ მოვკლავთ“.+
22 მან ძმებს უთხრა: „სისხლს ნუ დაღვრით,+ უდაბნოს ჭაში ჩააგდეთ. სასიკვდილოდ ნუ გაიმეტებთ“.+ რეუბენს უნდოდა, გადაერჩინა იგი და მამამისთან დაებრუნებინა.
23 როგორც კი მივიდა იოსები თავის ძმებთან, გახადეს მას სამოსელი, გამორჩეული სამოსელი;+
24 წაიყვანეს და ჭაში ჩააგდეს. ჭა ცარიელი იყო, წყალი არ იდგა.
25 შემდეგ დასხდნენ საჭმელად. გაიხედეს და დაინახეს ისმაელელთა+ ქარავანი, რომელიც გალაადიდან მოდიოდა; აქლემებით საკმეველი, ბალზამი და ხის ფისიანი ქერქი+ მიჰქონდათ ეგვიპტეში.
26 იუდამ ძმებს უთხრა: „რას გვარგებს ჩვენი ძმის მოკვლა და ამ ამბის დამალვა*?+
27 მოდი მივყიდოთ+ ისმაელელებს, სასიკვდილოდ ნუ გავიმეტებთ. ბოლოს და ბოლოს ჩვენი ძმაა, ჩვენი სისხლი და ხორცი“. მათაც დაუჯერეს თავიანთ ძმას.
28 როცა მიდიანელმა+ ვაჭრებმა ჩამოიარეს, იოსები ძმებმა ჭიდან ამოიყვანეს და ისმაელელებს 20 ვერცხლად მიჰყიდეს.+ მათ იოსები ეგვიპტეში ჩაიყვანეს.
29 მოგვიანებით, როცა რეუბენი ჭასთან მივიდა და იოსები ჭაში აღარ დახვდა, ტანსაცმელი შემოიხია.
30 დაბრუნდა ძმებთან და შეშფოთებულმა უთხრა: „ბავშვი აღარ არის! ახლა რაღა ვქნა?!“
31 აიღეს იოსების სამოსელი, დაკლეს თხა და მის სისხლში ამოსვარეს;
32 გაუგზავნეს თავიანთ მამას და შეუთვალეს: „აი, ეს ვიპოვეთ; ნახე, შენი ვაჟისა ხომ არ არის?“+
33 მანაც ნახა და გამწარებულმა თქვა: „ჩემი ვაჟის სამოსელია! ნადირი დასხმია თავს იოსებს და დაუგლეჯია!“
34 შემოიხია იაკობმა ტანსაცმელი, წელზე ჯვალო შემოიხვია და დიდხანს გლოვობდა შვილს.
35 მიდიოდნენ მის სანუგეშებლად მისი ვაჟები და ქალიშვილები, მაგრამ არ სურდა ნუგეშისცემა, ამბობდა: „გლოვით ჩავალ ჩემს ვაჟთან სამარეში*!“+ დიდხანს ტიროდა მამამისი.
36 მიჰყიდეს იოსები მიდიანელებმა ეგვიპტეში ფოტიფარს, ფარაონის კარისკაცს,+ მცველთა უფროსს.+
სქოლიოები
^ სიტყვასიტყვით — „მისი სისხლის დაფარვა“.
^ ებრ. „შეოლ“. იხ. „სამარე“ („ბიბლიურ სიტყვათა განმარტებანი“).
