كيەلى كىتاپ ادامنىڭ ٶمىرىن وزگەرتەدى
ەسىل-دەرتىم بەيسبول ەدى!
-
تۋعان جىلى: 1928
-
تۋعان جەرى: كوستا-ريكا
-
قىسقاشا ماعلۇمات: كاسىبي سپورت پەن قۇمار ويىندارعا اۋەستەنگەن
ٶمىربايانىم
مەن كوستا-ريكانىڭ شىعىس جاعالاۋىنداعى پۋەرتو-ليمون دەگەن كەمەجايلى قالادا تۋىپ ٶستىم. ٴبىز ۇيدە سەگىز بالامىز، مەن جەتىنشىسىمىن. اكەم جەتى جاسىمدا قايتىس بولىپ كەتكەن. ٴبارىمىزدى انام جالعىز باعىپ ٶسىردى.
بەيسبولعا دەگەن قىزىعۋشىلىق مەندە بالا كەزدەن باستالعان. جاسوسپىرىم شاعىمدا اۋەسقوي بەيسبول ليگاسىنا قوسىلدىم. جيىرما جاستارىمدا بىزگە كوماندا جيناپ جۇرگەن كىسى كەلىپ، ماعان نيكاراگۋاداعى كاسىبي توپتا ويناۋدى ۇسىندى. بىراق سىرقات اناما قارايتىن ادام كەرەك بولعاندىقتان، نيكاراگۋاعا بارعىم كەلگەن جوق. ٴسۇيتىپ، بۇل ۇسىنىستان باس تارتتىم. كەيىنىرەك باسقا ٴبىر كىسى تاڭداۋلى اۋەسقوي ويىنشىلاردان تۇراتىن كوستا-ريكانىڭ ۇلتتىق كومانداسىنا شاقىردى. بۇل جولى ۇسىنىستى قابىل الدىم. مەن ول جەردە 1949-جىلدان 1952-جىلعا دەيىن وينادىم. سول ارالىقتا كۋبا، مەكسيكا، نيكاراگۋادا وتكەن بىرنەشە ماتچقا قاتىستىم. كوماندادا مەن قورعاۋشى ويىنشى ەدىم جانە بۇل قولىمنان جاقسى كەلەتىن. 17 ويىندى قاتارىنان ويناپ، بىردە-ٴبىر قاتە جىبەرمەدىم. جانكۇيەرلەردىڭ اتىمدى اتاپ، الاڭدى باسىنا كوتەرگەن ساتتەر ەڭ سۇيىكتى ساتتەرىم ەدى.
وكىنىشكە قاراي، ٴجۇرىس-تۇرىسىم ٴمىنسىز بولمادى. جۇرەتىن قىزىم بولعانمەن، باسقا ايەلدەرمەن دە كوڭىل كوتەرۋگە قارسى ەمەس ەدىم. اراقتى دا سىلقيا ىشەتىنمىن. ٴبىر كۇنى ماس بولعانىم سونشا — ۇيگە قالاي كەلىپ، قالاي ۇيىقتاپ قالعانىمدى بىلمەي قالدىم. سونىمەن قاتار دومينو مەن لوتەرەياعا ٷيىر بولدىم.
سول ۋاقىتتاردا انام ەحوبا كۋاگەرى بولدى. ول مەنى ٶز سەنىمىنە قىزىقتىرعىسى كەلگەن، بىراق مەن سپورتقا باسىممەن كىرىپ كەتكەندىكتەن، مۇنىسىنان ەشتەڭە شىقپادى. سپورت الاڭىندا شىنىققاندا، ٴتىپتى تاماق ٸشۋدى دە ۇمىتىپ كەتەتىنمىن. بار ەسىل-دەرتىم بەيسبول ەدى. بەيسبول دەسە الدىما جان سالمايتىنمىن!
بىردە ويناپ جاتىپ دوپتى قاعىپ الامىن دەپ اۋىر جاراقات الدىم. ول كەزدە جاسىم 29 دا ەدى. ٶز-وزىمە كەلگەننەن كەيىن كاسىبي ويىنشى بولۋدى قويدىم. بىراق بەيسبولمەن بايلانىسىمدى ۇزبەدىم. ٷيىمنىڭ جانىندا ٴبىر اۋەسقوي كوماندانىڭ ويىنشىلارىن دايىنداۋعا كىرىستىم.
كيەلى كىتاپ ٶمىرىمدى وزگەرتتى
1957-جىلى ەحوبا كۋاگەرلەرى مەنى ستاديوندا وتەتىن ۇلكەن جيىندارىنا شاقىردى. بۇل جەردە كەزىندە مەن بەيسبول ويناعان ەدىم. كۋاگەرلەردى باقىلاپ وتىرىپ، ٴبىر-بىرىنە زور سي-قۇرمەتپەن قارايتىندارىن بايقادىم. ولار بەيسبول ويىندارى كەزىندەگى ۋ-شۋ بوپ، داۋلاسىپ جاتاتىن ادامدارعا مۇلدەم ۇقسامايتىن. جيىندا كوزىممەن كورگەندەرىم كۋاگەرلەرمەن كيەلى كىتاپتى زەرتتەۋىمە جانە ولاردىڭ قاۋىم جينالىستارىنا بارۋىما قوزعاۋ بولدى.
كيەلى كىتاپتان كوپتەگەن قىزىق جايتتاردى ٴبىلدىم. مىسالى، يسا سوڭعى كۇندەرى شاكىرتتەرىنىڭ قۇداي پاتشالىعى جايلى ىزگى حاباردى جەردىڭ تۇكپىر-تۇكپىرىندە ۋاعىزدايتىندارىن ايتىپ كەتكەن (ماتاي 24:14). مەن شىنايى ماسىحشىلەردىڭ قىزمەتتەرى ٷشىن اقى المايتىندارىن دا ٴبىلدىم. ويتكەنى يسا: «تەگىن الدىڭدار،— تەگىن بەرىڭدەر»،— دەگەن ەكەن (ماتاي 10:8).
كيەلى كىتاپتى زەرتتەي كەلە ەحوبا كۋاگەرلەرى ۇيرەتەتىندەرىنە ساي ٶمىر سۇرە مە دەپ باقىلايتىن بولدىم. ولاردىڭ پاتشالىق جايلى حاباردى تاراتۋ ٷشىن ايانباي كۇش سالىپ جاتقاندارى مەنى قايران قالدىردى. ولار يسا ماسىحشىلەرگە بۇيىرعانداي-اق جومارت، بەرەگەن ەدى. سودان مەن مارقا 10:21 دەگى «كەلىپ، مەنىڭ ٸزباسارىم بول» دەگەن يسانىڭ شاقىرۋىن وقىعاندا، كۋاگەر بولعىم كەلدى.
ٴجۇرىس-تۇرىسىمدى تۇزەپ، بىرجاقتى بولۋىم ٷشىن ٴبىراز ۋاقىت قاجەت بولدى. اپتا سايىن ۇلتتىق لوتەرەيادا «ٴساتتى» ٴنومىرىمدى ويناتاتىنمىن. بىراق كيەلى كىتاپتان جاراتۋشىنىڭ «ساتتىلىك قۇدايىنا» تابىنۋدى، اشكوزدىكتى ايىپتايتىنىن بىلگەن سوڭ، قۇمار ويىندارعا قۇمارتپاۋدى شەشتىم (يشايا 65:11؛ قولوستىقتارعا 3:5). ٴبىرىنشى رەت لوتەرەيا ويناماعان كەزىمدە، جەكسەنبى كۇنى، مەنىڭ «ٴساتتى» ٴنومىرىم ۇتىسقا ٸلىنىپتى! سول كۇنى ويناماعانىم ٷشىن جۇرت مەنى مازاق ەتىپ كۇلدى. ولار مەنى قايتادان ويناۋعا قانشا كوندىرگىسى كەلسە دە، كونبەدىم. سودان بەرى قۇمار ويىندارعا جولاعان ەمەسپىن.
ەحوبا كۋاگەرلەرىنىڭ كونگرەسىندە شومىلدىرۋ راسىمىنەن وتكەن كۇنى-اق «جاڭا بولمىسىم» تاعى ٴبىر رەت سىنعا الىندى (ەفەستىكتەرگە 4:24). سول كەشتە مەن توقتاعان قوناق ۇيگە كىرسەم، بولمەمنىڭ الدىندا بۇرىنعى قىزىم مەنى كۇتىپ تۇر ەكەن. ول ماعان: «ٴجۇر، سەممي، كوڭىل كوتەرەيىك»،— دەدى. مەن: «جوق!»— دەدىم جۇلىپ العانداي. وعان كيەلى كىتاپتاعى مورالدىق تالاپتاردى قاتاڭ ۇستاناتىنىمدى تاعى قايتالاپ ايتتىم (قورىنتتىقتارعا 1-حات 6:18). سوندا ول: «نەمەنە؟!»— دەپ تاڭىرقادى دا، كيەلى كىتاپتاعى جىنىستىق تازالىققا قاتىستى تالاپتاردى مەنسىنبەي، قايتادان بىرگە بولۋعا كوندىرۋگە تىرىستى. ال مەن بولسام، بولمەمە كىرىپ كەتتىم دە، ەسىگىمدى قۇلىپتاپ قويدىم. سوناۋ 1958-جىلى ەحوبا كۋاگەرى بولعاننان بەرى ومىرىمدە جاساعان شەشىمدەرىمە ادال ەكەنىمدى اۋىز تولتىرىپ ايتا الامىن.
تيگىزگەن پايداسى
ٶمىر جولىمدا كيەلى كىتاپ باعىتتاۋشىم بولعالى بەرى كورگەن جاقسىلىعىم جايلى جازار بولسام، ٴبىر كىتاپ بولىپ قالار. كەيبىرىن ايتار بولسام: ادال دوستار تاپتىم، ٶمىرىمنىڭ ٴمانى بار، شىن باقىتتىمىن.
مەن بەيسبولدى ٵلى دە ٴسۇيىپ وينايمىن. بىراق بۇرىندا بايلىق پەن اتاق-داڭققا قىزىققان بولسام، قازىر مۇنداي وتكىنشى دۇنيەلەر مەنى ەش قىزىقتىرمايدى. ەسەسىنە مەنىڭ قۇدايمەن قارىم-قاتىناسىم ٵرى مۇشەسى بولىپ قوسىلعان دۇنيەجۇزىلىك وتباسىم بار. ال بۇلار ەشقاشان وتپەيدى. كيەلى كىتاپتا: «وسى دۇنيە مەن ونىڭ قالاۋى وتەدى دە كەتەدى، ال قۇدايدىڭ ەركىن ورىنداۋشى ماڭگى ٶمىر سۇرەدى»،— دەلىنگەن (جوحاننىڭ 1-حاتى 2:17). قازىر مەن ەحوبا قۇداي مەن ونىڭ حالقىن ٶز جانىمنان دا ارتىق سۇيەمىن!