سامۋيلدىڭ 1-جازباسى 20:1—42
-
جوناتاننىڭ داۋىتكە دەگەن ادالدىعى (1—42)
20 ٴداۋىت راماقتاعى نايوتتان قاشىپ كەتتى دە، جوناتانعا كەلىپ: «مەن نە ىستەپ قويدىم سونشا+؟ نە جازىعىم بار؟ اكەڭ مەنى ولتىرگىسى كەلەتىندەي قانداي كۇنا جاسادىم؟»— دەپ سۇرادى.
2 ول: «بۇلاي بولا قويماس+! سەن ولمەيسىڭ! قانداي ٸس بولماسىن، اكەم ماعان ايتپاي ىستەمەيدى. ول مۇنداي جوسپارىن مەنەن جاسىرماس ەدى. بۇلاي بولۋى مۇمكىن ەمەس»،— دەپ جاۋاپ بەردى.
3 ٴداۋىت بولسا: «سەنىڭ ماعان وڭ كوزبەن قارايتىنىڭدى اكەڭ جاقسى بىلەدى+. سوندىقتان: —جوناتانعا بۇل اۋىر تيەر، مۇنى ول بىلمەي-اق قويسىن،— دەپ ويلاعان بولار. ٴتىرى قۇداي ەحوبانىڭ جانە سەنىڭ الدىڭدا شىن ايتامىن*، مەنىڭ ٶمىرىم قىل ۇستىندە تۇر+!»— دەپ تاعى انت ەتتى.
4 جوناتان وعان: «جانىڭ نە قالاسا، سەن ٷشىن ورىندايمىن»،— دەدى.
5 سوندا ٴداۋىت مىنانى ٶتىندى: «ەرتەڭ بولاتىن جاڭا تۋعان اي مەيرامىندا+ مەن پاتشامەن داستارقانداس بولۋىم كەرەك. ٴبىراق رۇقسات ەتسەڭ، قالا سىرتىنا بارىپ، بۇرسىگۇنى كەشكە دەيىن جاسىرىنا تۇرايىن.
6 اكەڭ مەنى ىزدەسە، وعان: —ول تەزدەتىپ ٶز قالام بەتلەحەمگە+ بارىپ كەلەيىن دەپ، قوياردا-قويماي مەنەن سۇرانىپ كەتتى. بۇكىل وتباسى سوندا جىل سايىنعى قۇرباندىعىن شالىپ جاتىر ەكەن،— دەرسىڭ+.
7 ەگەر «جارايدى» دەسە، وندا قىزمەتشىڭە ەش قاۋىپ جوق. ال قاتتى اشۋلانسا، ماعان جاماندىق جاساۋعا بەل بۋدى دەي بەر.
8 ەحوبانىڭ الدىندا سەرتپەن بەكىتكەن دوستىعىمىز ٷشىن+ قىزمەتشىڭە اينىماس سۇيىسپەنشىلىك تانىتا كور+. ال قانداي دا ٴبىر ايىبىم بولسا+، مەنى ٶزىڭ-اق ولتىرە سال. اكەڭە اپارۋدىڭ قاجەتى نە؟»
9 بۇعان جوناتان: «جوق، ولاي دەمە! ال اكەمنىڭ شىنىمەن ساعان جاماندىق جاساماق ويى بولسا، مىندەتتى تۇردە ەسكەرتەمىن»،— دەدى+.
10 ٴداۋىت ودان: «اكەڭ ساعان قاتال جاۋاپ بەرسە، ماعان بۇل تۋرالى كىم ايتادى؟»— دەپ سۇرادى.
11 ول: «ٴجۇر، سىرتقا شىعايىق»،— دەدى دە، ەكەۋى سىرتقا شىقتى.
12 جوناتان وعان مىنانى ايتتى: «يسرايلدىڭ قۇدايى ەحوبا كۋا: ەرتەڭ نە بۇرسىگۇنى اكەممەن سويلەسەمىن. ونىڭ كوزى ساعان وڭ بولسا، مىندەتتى تۇردە حابارلايمىن.
13 اكەمنىڭ ساعان جاماندىق ىستەيتىن ويى راس بولسا، بۇل جايلى دا حابارلاپ، امان-ەسەن جونىڭە جىبەرەمىن. ەگەر وسى ۋادەمدە تۇرماسام، ەحوبا مەنى جازالاعان ۇستىنە جازالاسىن. اكەمە جار بولعانداي+، ەحوبا ساعان دا جار بولسىن+.
14 سەن ماعان كوزىمنىڭ تىرىسىندە دە، ٴتىپتى كوز جۇمعاننان كەيىن دە ەحوبا تانىتقانداي اينىماس سۇيىسپەنشىلىك تانىتاسىڭ عوي+؟!
15 ەحوبا ٴداۋىتتىڭ جاۋلارىن جەر بەتىنەن قۇرتىپ جىبەرگەندە دە، مەنىڭ ٷي ٸشىمدى اينىماس سۇيىسپەنشىلىگىڭنەن ەشقاشان ايىرما+».
16 وسىلاي جوناتان ٴداۋىت ۇيىمەن كەلىسىم جاساسىپ: «ەحوبا سەنىڭ جاۋلارىڭدى جاۋاپقا تارتادى»،— دەدى.
17 جوناتان داۋىتكە قايتادان انت بەرگىزىپ، سۇيىسپەنشىلىگى تۋرالى سەرتىن جاڭعىرتقىزدى. ويتكەنى ول ٴداۋىتتى جانىنداي جاقسى كورەتىن+.
18 بۇدان كەيىن جوناتان مىنانى ايتتى: «ەرتەڭ جاڭا تۋعان اي مەيرامىندا+ ورنىڭ بوس تۇراتىندىقتان، جوق ەكەنىڭ ٴبىلىنىپ قالادى.
19 ال بۇرسىگۇنى سەنى ىزدەيتىنى ٴسوزسىز. سەن بولساڭ بۇعان دەيىن* جاسىرىنعان جەرىڭە بارىپ، تاستىڭ ماڭىندا بول.
20 ال مەن ٴبىر نىسانانى كوزدەگەندەي بولىپ، سول جاققا قاراي ٷش رەت ساداق اتامىن.
21 سوسىن قىزمەتشىمدى جەبەلەردى تاۋىپ اكەلۋگە جۇمسايمىن. وعان «جەبەلەر بەرگى جاعىڭدا جاتىر، ولاردى الىپ كەل» دەسەم، شىعىپ كەلە بەر. ٴتىرى قۇداي ەحوبانىڭ الدىندا شىن ايتامىن*، دەمەك، ساعان ەش قاۋىپ ٴتونىپ تۇرعان جوق.
22 ال «جەبەلەر ارىرەكتە، الدىڭدا جاتىر» دەسەم، وندا كەتە بەر. دەمەك، ەحوبانىڭ سەنى جىبەرگەنى.
23 ٴبىر-بىرىمىزگە بەرگەن سەرتىمىزگە كەلەر بولساق+، بۇعان ەحوبا ماڭگى كۋا بولسىن+».
24 سودان ٴداۋىت قالا سىرتىندا جاسىرىنىپ جاتتى. جاڭا تۋعان اي مەيرامىندا پاتشا داستارقان باسىنا كەلىپ، ٶز ورنىنا وتىردى+.
25 پاتشا ادەتتەگىدەي قابىرعانىڭ تۇسىندا، جوناتان وعان قاراما-قارسى، ابىنەر+ بولسا جانىندا وتىردى. ال ٴداۋىتتىڭ ورنى بوس تۇردى.
26 ساۋل: «ٴبىر جاعداي بولىپ، ارامدانىپ قالعان شىعار+، ٵلى تازارماعان عوي»،— دەپ ويلاپ، سول كۇنى ەشتەڭە دەمەدى.
27 كەلەسى كۇنى دە ٴداۋىتتىڭ ورنى بوس تۇرعان سوڭ، جوناتاننان: «نەگە ەسەيدىڭ ۇلى+ كەشە دە، بۇگىن دە اسقا كەلمەدى؟»— دەپ سۇرادى.
28 ول اكەسىنە بىلاي دەپ جاۋاپ بەردى: «ٴداۋىت مەنەن قوياردا-قويماي سۇرانىپ، بەتلەحەمگە كەتتى+.
29 ول: —مەنى جىبەرشى، وتباسىم قالادا قۇرباندىق شالايىن دەپ جاتىر. اعام ماعان «قالماي كەل» دەگەن ەدى. ەگەر ىقىلاسىڭا يە بولسام، ەشكىمگە بىلدىرمەي، باۋىرلارىمدى كورىپ كەلۋگە رۇقسات ەتە كور،— دەدى. سول ٷشىن ول پاتشانىڭ داستارقانىنا كەلمەدى».
30 سوندا ساۋل جوناتانعا قاتتى اشۋلانىپ: «ٵي، بۇلىكشىل ايەلدەن تۋعان نەمە! سەنىڭ انا ەسەيدىڭ ۇلىنىڭ جاعىنا شىعىپ، ٶزىڭدى دە، شەشەڭدى دە ماسقارا ەتىپ جۇرگەنىڭدى بىلمەيدى دەيسىڭ بە؟!
31 ەسەيدىڭ ۇلى جەر باسىپ جۇرگەندە وزىڭە دە، پاتشالىعىڭا دا قاۋىپ ٴتونىپ تۇرادى+. كانە، ادام جىبەرىپ، ونى ماعان الدىرت! ول ٶلۋ كەرەك+!»— دەدى.
32 ٴبىراق جوناتان اكەسىنە: «ولتىرەتىندەي ول نە ىستەپ قويدى؟»— دەپ ەدى+،
33 ساۋل ونى ولتىرمەكشى بولىپ، نايزاسىن لاقتىرىپ جىبەردى+. بۇدان ول اكەسىنىڭ ٴداۋىتتى ولتىرۋگە بەل بۋعانىن ٴتۇسىندى+.
34 جوناتان قاتتى اشۋلانىپ، داستارقان باسىنان ۇشىپ تۇرىپ، كەتىپ قالدى. اكەسىنىڭ ٴداۋىتتى قورلاعانى قاتتى جانىنا باتىپ، ول مەيرامنىڭ ەكىنشى كۇنى ٴنار تاتپادى+.
35 كەلەسى كۇنى تاڭەرتەڭ جوناتان ٴبىر جاس قىزمەتشىسىن ەرتىپ، داۋىتپەن كەلىسكەن جەرىنە باردى+.
36 ول قىزمەتشىسىنە: «اتقان جەبەلەرىمدى جۇگىرىپ بارىپ الىپ كەل»،— دەدى دە، جىگىت جۇگىرىپ كەتكەندە، جەبە ارىرەك بارىپ تۇسەتىندەي ەتىپ اتىپ جىبەردى.
37 قىزمەتشى جەبە تۇسكەن جەرگە جەتە بەرگەندە، جوناتان وعان: «جەبە ارىرەكتە، الدىڭدا جاتىر!— دەدى دە،
38 ارتىنان: —تەز بول، كىدىرمە!»— دەپ ايقايلادى. ول جەبەلەردى جيناپ الىپ، قوجايىنىنا اكەلدى.
39 جىگىت ەشتەڭەنى اڭعارمادى، بۇنىڭ ٴمانى جوناتان مەن داۋىتكە عانا بەلگىلى ەدى.
40 بۇدان كەيىن جوناتان قىزمەتشىسىنە قارۋ-جاراعىن بەرىپ: «مىنالاردى قالاعا الىپ بار»،— دەدى.
41 جىگىت كەتكەننەن كەيىن، ٴداۋىت وڭتۇستىك جاقتاعى جاسىرىنىپ وتىرعان جەرىنەن شىعىپ، ٷش رەت جەرگە دەيىن ٴيىلىپ تاعزىم ەتتى. ولار ٴبىر-ٴبىرىنىڭ بەتتەرىنەن ٴسۇيىپ، كوز جاستارىن كول ەتتى. ٴداۋىت كوبىرەك جىلادى.
42 سوسىن جوناتان ونىمەن قوشتاسىپ، بىلاي دەدى: «امان-ەسەن بارا بەر. ٴبىز ەحوبانىڭ اتىمەن سەرتتەسىپ+، ەكەۋمىزدىڭ جانە سەنىڭ ۇرپاعىڭ مەن مەنىڭ ۇرپاعىمنىڭ اراسىندا ەحوبا ماڭگىگە كۋا بولسىن دەدىك قوي+».
بۇدان كەيىن ٴداۋىت جونىنە كەتتى، ال جوناتان قالاعا قايتتى.
سىلتەمەلەر
^ نەمەسە «ەحوبانىڭ ٴتىرى ەكەنىندەي جانە سەنىڭ ٴتىرى ەكەنىڭدەي حاق ٴسوزىم».
^ سوزبە-ٴسوز «جۇمىس كۇنى».
^ نەمەسە «ەحوبانىڭ ٴتىرى ەكەنىندەي حاق ٴسوزىم».
