سامۋيلدىڭ 1-جازباسى 24:1—22
24 ساۋل فىلىستىرلەردى قۋىپ تاستاپ، قايتا ورالعان سوڭ، «ٴداۋىت ەن-گەدي شولىندە ٴجۇر» دەگەن حابار الدى+.
2 سودان ول كۇللى يسرايلدەن 3000 تاڭداۋلى سارباز جيناپ الىپ، ٴداۋىت پەن جىگىتتەرىن تاۋەشكىلەر مەكەندەيتىن جارتاستاردىڭ اراسىنان ىزدەۋگە اتتاندى.
3 ساۋل جول بويىندا تۇرعان تاستان سالىنعان قورالارعا جەتكەندە، تۇزگە وتىرۋ ٷشىن سونداعى ۇڭگىرگە كىردى. ٴداۋىت بولسا جىگىتتەرىمەن سول ۇڭگىردىڭ تۇكپىرىندە جاسىرىنىپ وتىرعان ەدى+.
4 جىگىتتەرى وعان: «مىنەكي، ەحوبا جاۋىڭدى ۋىسىڭا سالىپ بەرىپ وتىر+. ەندى وعان نە ىستەسەڭ دە، ٶز ەركىڭ»،— دەدى. سوندا ٴداۋىت بارىپ، ساۋلدىڭ جەڭسىز شاپانىنىڭ ەتەگىنەن بىلدىرتپەي كەسىپ الدى.
5 ٴبىراق بۇلاي ىستەگەنىنە ارتىنان جۇرەگى اۋىرىپ*+،
6 جىگىتتەرىنە: «ەحوبا مايلاعان پاتشا يەمە قالاي عانا بۇلاي ىستەمەكپىن؟! ەحوبا بۇنىڭ بەتىن اۋلاق قىلسىن. ول — ەحوبا مايلاعان پاتشا عوي»+،— دەدى.
7 وسى سوزدەرىمەن جىگىتتەرىن تىيىپ تاستاپ*، ساۋلعا تاپ بەرۋگە جول بەرمەدى. ال پاتشا ۇڭگىردەن شىعىپ، جونىنە كەتتى.
8 ارتىنشا ٴداۋىت تە ۇڭگىردەن شىعىپ، ساۋلدىڭ سوڭىنان: «پاتشا يەم!»+— دەپ ايعايلادى. ساۋل بۇرىلىپ قاراعاندا، ٴداۋىت جەرگە دەيىن ٴيىلىپ، تاعزىم ەتتى دە،
9 بىلاي دەدى: «جۇرتتىڭ «ٴداۋىت سىزگە قاستىق ويلاپ ٴجۇر» دەگەنىنە نەگە سەنەسىز+؟
10 كوردىڭىز بە، ۇڭگىردە بولعانىڭىزدا ەحوبا ٴسىزدى ۋىسىما سالىپ بەرگەن بولاتىن. قاسىمداعىلاردىڭ ٴبىرى ٴسىزدى ولتىرە سال دەگەن ەدى+، ٴبىراق مەن سىزگە جانىم اشىپ، «يەمە قول كوتەرمەيمىن، ويتكەنى ول — ەحوبا مايلاعان پاتشا عوي» دەدىم+.
11 قاراڭىزشى، اكە، مىنانى ٴسىزدىڭ جەڭسىز شاپانىڭىزدىڭ ەتەگىنەن كەسىپ الدىم، ٴبىراق ٶزىڭىزدى ولتىرمەدىم. بۇدان مەنىڭ سىزگە زياندىق جاساۋدى نە بۇلىك شىعارۋدى ويلاماعانىمدى ٴبىلىڭىز. مەن سىزگە قارسى كۇنا جاساعان جوقپىن+. ال ٴسىز مەنىڭ جانىمدى الۋ ٷشىن ٸزىمدى تورىپ ٴجۇرسىز+.
12 ەكەۋمىزگە ەحوبا تورەلىك ەتسىن+. مەن ٷشىن ەحوبا سىزدەن ٶش السىن+، ال مەن سىزگە قولىمنىڭ ۇشىن دا تيگىزبەيمىن+.
13 ەجەلگى ماتەلدەردىڭ بىرىندە «زۇلىمدىقتى زۇلىمدار جاسايدى» دەلىنگەن عوي، سوندىقتان مەن سىزگە قولىمنىڭ ۇشىن دا تيگىزبەيمىن.
14 يسرايل پاتشاسى كىمگە قارسى اتتاندى؟ ٴسىزدىڭ قۋىپ جۇرگەنىڭىز ولگەن يت، جالعىز بۇرگە ەمەس پە+؟
15 ەكەۋمىزگە ەحوبا تورەشى بولىپ، بيلىكتى سول ايتسىن. ول ٸسىمدى ٶزى جۇرگىزىپ+، مەنى اقتاپ الىپ، ٴسىزدىڭ قولىڭىزدان قۇتقارادى».
16 ٴداۋىت وسىلاردى ايتىپ بولعاندا، ساۋل: «ٴداۋىت، بالام، بۇل سەنسىڭ بە؟»— دەدى دە+، ايعايلاپ جىلاي باستادى.
17 سوسىن بىلاي دەدى: «سەن مەنەن الدەقايدا ٵدىلسىڭ: جاساعان جاماندىعىما جاقسىلىقپەن قايتاردىڭ+.
18 مىنە، ماعان قانداي جاقسىلىق ىستەگەنىڭدى ايتىپ بەردىڭ: ەحوبا مەنى ۋىسىڭا سالىپ بەرگەن ەدى، ٴبىراق سەن مەنى ولتىرمەدىڭ+.
19 جاۋىن قولىنا تۇسىرگەن ادام ونى جونىنە جىبەرۋشى مە ەدى؟! بۇگىن ماعان ىستەگەن جاقسىلىعىڭ ٷشىن ەحوبا قارىمتاڭدى قايتارادى+.
20 بىلەمىن، سەن پاتشا بولىپ+، پاتشالىعىڭ يسرايلدە مىزعىماستاي بەرىك ورنىعادى.
21 ەندەشە، ۇرپاعىڭدى قۇرتىپ جىبەرمەيمىن، اكەڭنىڭ اۋلەتىنەن ەسىمىڭدى ٶشىرىپ تاستامايمىن دەپ ەحوبانىڭ اتىمەن انت ەت+».
22 وسىلاي ٴداۋىت ساۋلعا انت بەردى. بۇدان كەيىن ساۋل ۇيىنە قايتتى+. ال ٴداۋىت جىگىتتەرىمەن بىرگە ادام اياعى باسپايتىن تاسا جەرلەرگە قاراي ورلەدى+.
