يشايا 33‏:‏1‏—24

  • ۇ‌كىم جانە ادىلدە‌رگە بە‌رىلگە‌ن ٷمىت ‏(‏1—‏24‏)‏

    • ە‌حوبا —‏ تورە‌شى،‏ زاڭ شىعارۋشى ٵرى پاتشا ‏(‏22‏)‏

    • ە‌شكىم:‏ «مە‌ن ناۋقاسپىن»،‏—‏ دە‌مە‌يتىن بولادى ‏(‏24‏)‏

33  ە‌ي،‏ ٶزى ٵلى جويىلماعان قىرىپ-‏جويۋشى⁠+‏،‏وزىنە ٵلى وپاسىزدىق جاسالماعان وپاسىز،‏ سە‌ن قاسىرە‌تكە قالاسىڭ!‏ قىرىپ-‏جويىپ بىتكە‌نىڭدە،‏ ٶزىڭ دە جويىلاسىڭ⁠+‏.‏ وپاسىزدىق جاساپ بىتكە‌نىڭدە،‏ وزىڭە دە وپاسىزدىق جاسالادى.‏   ۋا،‏ ە‌حوبا،‏ ىقىلاسىڭدى تۇ‌سىرە كورشى⁠+‏،‏ٴ‌بىز ساعان ٷمىت ارتامىز.‏ كۇ‌ندە تاڭە‌رتە‌ڭ كۇ‌ش-‏قۋاتىمىز بولشى⁠+‏،‏ٴ‌يا،‏ قيىن شاقتاردا قۇ‌تقارۋشىمىز بولشى⁠+‏.‏   كۇ‌ركىرە‌گە‌ن داۋسىڭنان حالىقتار قاشا جونە‌لە‌دى،‏تۇ‌رە‌گە‌لگە‌نىڭدە،‏ ۇ‌لتتار بىتىراپ كە‌تە‌دى⁠+‏.‏   حالقىڭنىڭ ولجاسى وبىر شە‌گىرتكە‌لە‌ر جالماعانداي تالان-‏تاراجعا سالىنادى؛‏جۇ‌رت وعان ٷيىرلى شە‌گىرتكە‌دە‌ي لاپ قويادى.‏   ە‌حوبا اسقاقتايدى،‏سە‌بە‌بى زاڭعار كوكتە مە‌كە‌ندە‌يدى.‏ ول سيوندا ادىلدىك ورناتادى.‏   قۇ‌داي سە‌نىڭ زامانىڭدا تۇ‌راقتىلىق سيلايدى،‏ونىڭ قازىناسى*‏:‏ زور قۇ‌تقارىلۋ⁠+‏،‏ دانالىق،‏ ٴ‌بىلىم جانە ە‌حوبادان قورقۋ⁠+‏.‏   مىنە،‏ ولاردىڭ باتىرلارى كوشە‌دە ايقايلاپ جاتىر،‏ٴ‌بىتىم جاساسۋعا جىبە‌رىلگە‌ن حابارشىلارى زار يلە‌پ جاتىر.‏   داڭعىل جولدار بوس قالدى،‏جولداردا ە‌شقانداي جولاۋشى جوق.‏ جاۋ كە‌لىسىمدى بۇ‌زدى،‏قالالاردى مە‌نسىنبە‌دى.‏ ول ە‌شكىمدى ادام قۇ‌رلى كورمە‌يدى⁠+‏.‏   ە‌ل زار يلە‌پ جوقتاپ جاتىر*‏،‏ ابدە‌ن تيتىقتادى.‏ ليۆان ماسقارا بولدى⁠+‏،‏ قۇ‌رىپ كە‌تتى.‏ سارون قۇ‌لا تۇ‌زگە ۇ‌قسادى،‏باشان مە‌ن كارميل جاپىراقتارىن تاستادى⁠+‏.‏ 10  ە‌حوبا بىلاي دە‌يدى:‏ «ە‌ندى مە‌ن تۇ‌رە‌گە‌لە‌مىن،‏ە‌ندى مە‌ن اسقاقتايمىن⁠+‏،‏ داڭقىمدى اسىرامىن.‏ 11  سە‌ندە‌ر قۋراعان شوپكە جۇ‌كتى بولىپ،‏ دۇ‌نيە‌گە سابان اكە‌لە‌سىڭدە‌ر.‏ ٶز پيعىلدارىڭ وت ىسپە‌تتى سە‌ندە‌ردى جالماپ قويادى⁠+‏.‏ 12  حالىقتار كۇ‌يدىرىلگە‌ن اكتاستاي بولادى.‏ ولار شاۋىپ تاستالعان تىكە‌ندە‌ي،‏ وتقا جاعىلادى⁠+‏.‏ 13  ە‌ي،‏ الىستاعىلار،‏ مە‌نىڭ نە ىستە‌يتىنىمدى تىڭداڭدار!‏ ە‌ي،‏ جاقىنداعىلار،‏ مە‌نىڭ قۇ‌دىرە‌تىمدى مويىنداڭدار!‏ 14  سيونداعى كۇ‌ناكارلاردى ۇ‌رە‌ي بيلە‌دى⁠+‏،‏قۇ‌دايدان بە‌زگە‌ندە‌ر دىردە‌ك قاعىپ:‏ ‏—‏ارامىزدا كىم جالمايتىن وتتىڭ جانىندا ٶمىر سۇ‌رە الادى⁠+‏؟‏ كىم سونبە‌يتىن وتتىڭ قاسىندا ٶمىر سۇ‌رە الادى؟‏—‏ دە‌يدى.‏ 15  مۇ‌نى ادىلدىك جولىنان تايمايتىن⁠+‏،‏تۋرالىقتى ايتاتىن⁠+‏،‏ارام پايدادان باس تارتاتىن،‏پارا الۋ ٷشىن قولىن سوزبايتىن⁠+‏،‏قانتوگىس جايلى اڭگىمە‌نى تىڭداماي،‏ قۇ‌لاعىن بىتە‌يتىن،‏جامان نارسە‌نى كورمە‌ۋ ٷشىن كوزىن جۇ‌ماتىن ادام ىستە‌ي الادى.‏ 16  ول بيىك تاۋلاردا ٶمىر سۇ‌رە‌دى،‏جارتاستاعى قامالدى وزىنە پانا ە‌تە‌دى،‏ول جە‌يتىن نانسىز قالمايدى،‏ىشە‌تىن سۋى ە‌ش سارقىلمايدى⁠+‏».‏ 17  سە‌نىڭ كوزدە‌رىڭ ٴ‌سان-‏سالتاناتقا كە‌نە‌لگە‌ن پاتشانى،‏شالعايداعى ە‌لدى كورە‌تىن بولادى،‏ 18  سە‌ن بويىڭدا ۇ‌رە‌ي تۋدىرعان جايتتى ە‌سكە الىپ:‏ ‏«حاتشى قايدا؟‏ الىم تولە‌يتىن ادام قايدا⁠+‏؟‏ مۇ‌نارالاردى سانايتىن ادام قايدا؟‏»—‏ دە‌يسىڭ.‏ 19  سە‌ن بۇ‌دان بىلاي تىلدە‌رى تۇ‌سىنىكسىز،‏سوزدە‌رىن ۇ‌عىنۋ قيىن،‏ ورە‌سكە‌ل حالىقتى كورمە‌يسىڭ⁠+‏.‏ 20  مە‌يرامدارىمىزدى تويلايتىن سيون قالاسىنا قاراشى⁠+‏!‏ سە‌ن يە‌رۋساليمدى،‏ جايباراقاتتىق ورناعان مە‌كە‌ندى،‏ە‌شقاشان قوزعالمايتىن شاتىردى ٶز كوزىڭمە‌ن كورە‌سىڭ⁠+‏.‏ ونىڭ قازىقتارى ە‌شقاشان سۋىرىلمايدى،‏جىپتە‌رىنىڭ ە‌شقايسىسى ۇ‌زىلمە‌يدى.‏ 21  ايبىندى قۇ‌داي ە‌حوبا ٴ‌بىز ٷشىنوزە‌ندە‌رى مە‌ن شالقار سالالارى بار ولكە ىسپە‌تتى بولادى.‏ ول جە‌ردە‌ن بىردە-‏ٴ‌بىر اسكە‌ري كە‌مە كە‌رۋە‌نى دە،‏ە‌شقانداي الىپ كە‌مە‌لە‌ر دە ٴ‌جۇ‌زىپ وتپە‌يدى.‏ 22  ويتكە‌نى ە‌حوبا —‏ تورە‌شىمىز⁠+‏،‏ە‌حوبا —‏ زاڭ شىعارۋشىمىز⁠+‏،‏ە‌حوبا —‏ پاتشامىز⁠+‏.‏ ٴ‌بىزدى قۇ‌تقاراتىن —‏ سول⁠+‏.‏ 23  جاۋ كە‌مە‌لە‌رىنىڭ ارقاندارى بوساپ كە‌تە‌دى،‏دىڭگە‌كتە‌رىن دە مىقتاپ ۇ‌ستاي المايدى،‏ جە‌لكە‌ندە‌رى دە جايىلماي قالادى.‏ سول كە‌زدە اعىل-‏تە‌گىل ولجا بولىسكە تۇ‌سە‌دى؛‏ٴ‌تىپتى اقساقتار دا مول ۇ‌لە‌س الادى⁠+‏.‏ 24  ە‌شكىم*‏:‏ «مە‌ن ناۋقاسپىن»،‏—‏ دە‌مە‌يتىن بولادى⁠+‏.‏ ە‌ل تۇ‌رعىندارىنىڭ كۇ‌نالارى كە‌شىرىلە‌دى⁠+‏.‏

سىلتەمەلەر

مۇ‌مكىن:‏ «ونىڭ بە‌رە‌تىن قازىناسى».‏
مۇ‌مكىن:‏ «كە‌ۋىپ قالدى».‏
نە‌مە‌سە «ە‌شبىر تۇ‌رعىن».‏