ٴزابۇر 137:1—9
137 بابىل وزەندەرىنىڭ جاعاسىندا+ وتىرىپ،سيوندى ەسكە العاندا، ٴبىز زار يلەدىك+.
2 قالا ىشىندەگى تەرەكتەرگە ارفالارىمىزدى ىلدىك+.
3 ٴبىزدى تۇتقىنداعاندار ٵن ايتۋىمىزدى سۇرادى+،سول مازاقتاۋشىلار كوڭىل كوتەرگىلەرى كەلىپ:
«سيوننىڭ ٴبىر ٵنىن شىرقاپ بەرىڭدەر»،— دەدى.
4 ەحوباعا ارنالعان ٵندى بوتەن ەلدە قالاي عانا ايتامىز؟
5 ۋا، يەرۋساليم، مەن سەنى ۇمىتسام،وڭ قولىم بار شەبەرلىگىن ۇمىتسىن*+!
6 ەگەر سەنى ەسىمدە ساقتاماسام،يەرۋساليمدى ەڭ زور شاتتىعىمنان دا جوعارى قويماسام+،ٴتىلىم تاڭدايىما جابىسىپ قالسىن!
7 ۋا، ەحوبا، ەدومدىقتاردىڭ ايتقان ٴسوزىن ۇمىتپاشى،يەرۋساليم قۇلاعان كۇنى ولاردىڭ:
«قيراتىڭدار ونى! جەرمەن-جەكسەن ەتىڭدەر!»— دەگەنىن ەسىڭە الشى+.
8 ەي، جۋىردا ويران بولاتىن بابىل قالاسى+!
بىزگە ىستەگەنىڭدى ٶز باسىڭا كەلتىرىپ،قارىمتاڭدى قايتاراتىن ادام باقىتتى+.
9 بالالارىڭدى ۇستاپ الىپ،جارتاسقا ۇراتىن ادام باقىتتى+.
سىلتەمەلەر
^ مۇمكىن: «سەمىپ قالسىن».
