ٴزابۇر 140:1—13
ٵن-كۇي جەتەكشىسىنە. ٴداۋىتتىڭ جىرى.
140 ۋا، ەحوبا، مەنى زۇلىمداردان قۇتقارشى،جاۋىز ادامداردان قورعاشى+.
2 ولار جۇرەكتەرىندە زىمياندىق ويلايدى+،كۇنى بويى سوعىسۋدى دوعارمايدى.
3 تىلدەرى ٴجىلاندىكىندەي وتكىر+،ايتقان سوزدەرى سۇرجىلاننىڭ ۋىنداي+. (سەلا)
4 ۋا، ەحوبا، مەنى زۇلىمداردىڭ قولىنان ساقتاشى+،جاۋىز ادامداردان قورعاشى،ولار اياعىمنان شالىپ قۇلاتپاقشى.
5 وركوكىرەكتەر ماعان تۇزاق قۇردى،جولىما تورلارىنىڭ جىپتەرىن جايدى+.
ولار ماعان تور قۇردى+. (سەلا)
6 مەن ەحوباعا بىلاي دەيمىن: «سەن مەنىڭ قۇدايىمسىڭ.
ۋا، ەحوبا، جالبارىنىپ كومەككە شاقىرعانىمدا ەستي كورشى!»+
7 ۋا، الەمنىڭ ٵمىرشىسى ەحوبا، مەنىڭ مىقتى قۇتقارۋشىم،شايقاس كۇنى باسىمدى دۋلىعاداي قورعادىڭ+.
8 ۋا، ەحوبا، زۇلىمنىڭ قالاۋىن ورىنداماشى،زىمياندىعى جۇزەگە اسىپ، اسقاقتاۋىنا جول بەرمەشى+. (سەلا)
9 مەنى قورشاعانداردىڭ ايتقان زۇلىمدىقتارى ٶز باستارىنا كەلسىنشى+.
10 ۇستەرىنە قىزىپ تۇرعان شوق جاۋسىنشى+،ولار وتقا، تەرەڭ ورعا لاقتىرىلىپ+،سول جەردەن قايتىپ شىقپاسىنشى.
11 جالاقورعا جەر بەتىنەن ورىن تابىلماسىنشى+،جاۋىزداردى زۇلىمدىق وكشەلەي قۋىپ، سۇلاتسىنشى.
12 بىلەمىن، ەحوبا بەيشارا جانداردى قورعايدى،جارلىلار ٷشىن ادىلدىك ورناتادى+.
13 ادىلدەر ەسىمىڭدى دارىپتەيدى،تۋراشىلدار الدىڭدا ٶمىر سۇرەدى+.
