ٴزابۇر 141:1—10
ٴداۋىتتىڭ جىرى.
141 ۋا، ەحوبا، مەن ٶزىڭدى شاقىرامىن+،تەزىرەك كومەككە كەلە كور+،شاقىرعانىمدا، نازار سالا كور+.
2 لايىم ايتقان دۇعام الدىڭدا ازىرلەنگەن حوش ٴيىستى تارتۋداي+ بولسىنشى+،وزىڭە قاراي قول جايعانىم كەشقۇرىم ۇسىناتىن استىق تارتۋىنداي+ بولسىنشى.
3 ۋا، ەحوبا، اۋزىما كۇزەت قويشى،اۋزىمنىڭ قاقپالارىنا ساقشى قويشى+.
4 جۇرەگىمنىڭ جاماندىقتى قۇمارتۋىنا جول بەرمەشى+،زالىمداردىڭ ارسىز ىستەرىنە ورتاقتاسپايىن،ولاردىڭ جەڭسىك استارىنان ٴدام تاتپايىن.
5 مەنى ٵدىل جان جازالاسا، اينىماس سۇيىسپەنشىلىك تانىتقانى+،ول مەنى تۇزەتسە، باسىما ماي قۇيعانمەن تەڭ+،مەن بۇدان ەش باس تارتپاس ەم+.
باستارىنا كۇن تۋعاندا دا، دۇعا ايتا بەرەمىن.
6 ەلدىڭ بيلەرى جارتاستان لاقتىرىلسا دا،جۇرت ايتقاندارىما دەن قويادى، ويتكەنى سوزدەرىم جاعىمدى.
7 ادامنىڭ جەر جىرتىپ، توپىراقتى قوپاراتىنىنداي،ٴبىزدىڭ سۇيەكتەرىمىز كوردىڭ* اۋزىندا شاشىلىپ جاتىر.
8 ٴبىراق مەن ساعان ارقا سۇيەيمىن، ۋا، الەمنىڭ ٵمىرشىسى ەحوبا+،ٶزىڭدى عانا پانالايمىن،ومىرىمنەن ايىرا كورمەشى.
9 مەنى ولاردىڭ قۇرعان تۇزاعىنان،زاڭسىزدىق جاساۋشىلاردىڭ تورىنان ساقتاشى.
10 زۇلىمدار قۇرعان تورلارىنا وزدەرى تۇسەدى+،ال مەن امان-ەسەن اينالىپ وتەمىن.
سىلتەمەلەر
^ ەۆرەيشە «شەول». تۇسىندىرمەنى قاراڭىز.
