ٴزابۇر 27:1—14
ٴداۋىتتىڭ جىرى.
27 ەحوبا — مەنىڭ نۇرىم+ ٵرى قۇتقارۋشىم،كىمنەن قورقامىن+؟!
ەحوبا — ٶمىرىمدى ساقتايتىن قورعانىم+،كىمنەن ۇرەيلەنەمىن؟!
2 زۇلىمدار مەنى جالماۋ ٷشىن شابۋىلدادى+،قاستاستارىم مەن جاۋلارىمنىڭ وزدەرى ٴسۇرىنىپ قۇلادى.
3 ماعان قارسى اسكەر قوس تىكسە دە،جۇرەگىم سەلت ەتپەيدى+.
ماعان قارسى سوعىس اشسا دا،سەنىمدىلىگىم جوعالمايدى.
4 مەن ەحوبادان ٴبىر نارسەنى سۇرادىم،سوعان عانا قول جەتكىزۋدى قالايمىن:
بار عۇمىرىمدى ەحوبانىڭ ۇيىندە وتكىزسەم+،ەحوبانىڭ كوركىنە كوز تىكسەم،ونىڭ عيباداتحاناسىنا تامسانا كوز جىبەرسەم+.
5 سەبەبى پالەگە دۋشار بولعان كۇنى ول مەنى پاناسىنا سايالاتادى+،شاتىرىنا، قۇپيا جەرگە جاسىرادى+.
ول مەنى بيىك جارتاسقا تۇرعىزادى+.
6 سوندا اينالامداعى جاۋلارىمنان مەرەيىم ۇستەم بولادى؛شاتتىق ۇنىمەن ونىڭ شاتىرىندا قۇرباندىقتار ۇسىنامىن،ەحوباعا ماداق ٵنىن ايتامىن.
7 ۋا، ەحوبا، جانايقايىمدى ەستي كورشى+،ىقىلاسىڭدى ٴتۇسىرىپ، جاۋاپ بەرشى+.
8 «مەنى ىزدەڭدەر!» دەگەن ٴسوزىڭ جۇرەگىمدە سايراپ تۇر.
مەن ٶزىڭدى ىزدەيمىن، ۋا، ەحوبا+.
9 ٴجۇزىڭدى مەنەن جاسىرماشى+،قاھارلانىپ، قىزمەتشىڭنەن باس تارتپاشى.
كومەكشىم ٶزىڭسىڭ+،ۋا، قۇتقارۋشى قۇدايىم، مەنى قالدىرماشى، تاستاماشى.
10 ٴتىپتى تۋعان اكە-شەشەم تاستاپ كەتسە دە+،ەحوبا مەنى قابىلدايدى+.
11 ٶز جولىڭا سالشى مەنى، ۋا، ەحوبا+.
جاۋلارىمنان قورعاپ، ادىلدىك جولىمەن جەتەلەشى.
12 مەنى قاستاستارىمنىڭ قولىنا بەرمەشى+،ويتكەنى جالعان كۋالار ماعان قارسى كوتەرىلدى+،ورشەلەنە قوقان-لوقى كورسەتتى.
13 تىرىلەر جەرىندە ەحوبانىڭ ىزگىلىگىن كورەتىنىمە سەنبەسەم،مەن قايدا قالار ەم+؟!*
14 ٷمىتىڭدى ەحوباعا ارت+،باتىل بول، جۇرەگىڭ دە مىعىم بولسىن+،ٴيا، ٷمىتىڭدى ەحوباعا ارت!
سىلتەمەلەر
^ مۇمكىن: «تىرىلەر جەرىندە ەحوبانىڭ ىزگىلىگىن كورەتىنىمە مەن كامىل سەنەمىن».
