Жоқ, біз адамдарды күштемейміз. “Күзет мұнарасы” деп аталатын біздің негізгі журналымызда: “Адамдарды дінін өзгертуге мәжбүрлеу дұрыс емес”,— делінген болатын a. Мұның келесідей себептері бар:

• Бізге жақсы үлгі қалдырған Иса пайғамбар адамдарды үйреткен ілімдерін қабылдауға ешқашан күштемеген. Ол айтқан хабарын азғана адам қабылдайтынын білген (Матай 7:13, 14). Бірде Иса пайғамбардың сөздері кейбір шәкірттеріне ұнамай қалған болатын. Сонда пайғамбар оларды ұстап қалуға тырыспай, өз жөндерімен кетулеріне жол берді (Жохан 6:60—62, 66—68).

• Иса пайғамбар ізбасарларына да өзгелерді мәжбүрлемеуді өсиет еткен. Оның ізбасарлары адамдардың қалауын елемей, Патшалық туралы ізгі хабарды күштеп қабылдатқызған жоқ, қайта, тыңдауға ықыласты жандарды іздеді (Матай 10:7, 11—14).

• Адамды күштеп дінге кіргізу — құр бекершілік, себебі Құдай тек шын жүректен жасалатын құлшылықты қабыл алады (Мұсаның 5-жазбасы 6:4, 5; Матай 22:37, 38).

Біздің ел алдында және үйден үйге жүріп, ізгі хабарды жердің қиыр шетіне дейін жариялайтынымыз рас. Осылайша біз Киелі кітаптағы өсиетті орындаймыз (Елшілердің істері 1:8; 10:42; 20:20). Иса пайғамбардың алғашқы ізбасарларына айып тағылғанындай, бүгінде де Ехоба куәгерлеріне “өзгелерді заңсыз түрде үгіттейді” деген айып тағылып жатады (Елшілердің істері 18:12, 13). Бірақ, шын мәнінде, бұлай айыптауға еш негіз жоқ. Біз ешкімді өзіміздің дінімізді қабылдауға мәжбүрлемейміз. Біз тек әрбір адам қажетті білім алуға құқылы деп есептейміз. Сонда адам бәрін өзі бағамдап, таңдау жасай алады.

Біз адамдарды басқа дінді қабылдауға итермелемейміз, дінді жамылып, саяси мақсатты көздемейміз я ақша ұсынып не басқа жағынан көмек беріп, өз қатарымызды көбейтуге тырыспаймыз. Біз “Иса пайғамбардың ізбасарларымыз” деп жүріп, осы аталған істермен оның атына кір келтіретіндер сияқты емеспіз b.

Киелі кітаптан көрінетіндей, адамның өзге дінді қабылдауға құқы бар. Ол жерде ата-бабалары ұстанған дін бойынша жүрмей, өз еріктерімен шынайы Құдайға құлшылық етуді шешкен адамдардың өмірбаяны жазылған. Ыбырайым пайғамбар, Рут, Афины қаласының тұрғындары және елші Пауыл — сондай кісілердің кейбірі ғана (Ешуа 24:2; Рут 1:14—16; Елшілердің істері 17:22, 30—34; Ғалаттықтарға 1:14, 23). Киелі кітапта тіпті адам Құдай мақұлдайтын діннен кетуді шешіп жатса, бұл оның өз еркі екені айтылған (Жоханның 1-хаты 2:19).

“Адам құқықтарының жалпыға бірдей декларациясында” әрбір адамның өзге дінді қабылдауға құқы бар екені жазылған. Біріккен Ұлттар Ұйымы бұл декларацияны “адам құқықтары жөніндегі халықаралық стандарттардың негізі” деп атады. Аталмыш құжатта әр адамның “өз дінін немесе наным-сенімін өзгертуге”, діни ақпараттар мен идеяларды “еркін іздеп, кез-келген құралдар арқылы таратуға” құқы бар екені мәлімденген c. Әрине, бұл құқықтар қосымша міндеттер жүктейді: әрбір адам басқалардың өз нанымдарын ұстануға және келіспейтін идеяларды қабылдамауға құқылы екенін мойындауы әрі бұған құрметпен қарауы керек.

Міндетті түрде, олай емес. Киелі кітапта дініне қарамай, барлық адамды құрметтеуіміз керектігі жазылған (Петірдің 1-хаты 2:17). Бұған қоса, ата-анасы басқа дінді ұстанса да, Ехоба куәгерлері Киелі кітаптағы “әке-шешеңді құрметте” деген өсиетті орындайды (Ефестіктерге 6:2, 3).

Десе де Киелі кітаптың көзқарасымен екінің бірі келісе бермейді. Замбияда туып өскен бір әйел былай дейді: “Біздің қоғамда өз дініңді тастап, өзге дінді қабылдау... опасыздыққа жатады. Саған отбасыңды да, айналаңдағы адамдарды да сатып кеткен адамдай қарайды”. Бұл әйел жасөспірім кезінде Ехоба куәгерлерімен Киелі кітап сабағын бастап, көп ұзамай дінін өзгертуді шешкенде, осындай қиындыққа тап болған. Ол былай дейді: “Ата-анам менің бұл шешіміме разы емес екендерін және оларды жерге қаратқанымды қайта-қайта айтатын. Бұл маған өте ауыр тиетін, себебі мен олардың қолдауына қатты мұқтаж едім... Діни салт-жораларға емес, Ехоба Құдайға адал болғаның отбасыңды сатып кеттің дегенді білдірмейді ғой” d.