Зәбүр 142:1—7
Маскил*. Дәуіттің үңгірде болғанда айтқан дұғасы+.
142 Ехобаны дауыстап көмекке шақырдым+,Ықыласын түсіруін сұрап, Ехобаға жалындым.
2 Бар уайымымды ақтардым,Бар қасіретімді соған айттым+,
3 Жігерім* жасығанда осылай еттім.
Сонда сен жолымды қадағаладың+.
Жауларым жүретін жолыма тұзақ құрды.
4 Оң жағыма қарашы,Мені ойлайтын ешкім жоқ екенін көресің+.
Мен үшін қашып тығылар жер қалмады+;Ешкім қамымды ойламайды.
5 Уа, Ехоба, өзіңді көмекке шақырамын.
“Сен менің панамсың+,Тірілер жеріндегі жалғыз үлесімсің”,— деймін.
6 Көмек сұрап жалбарынған үніме ден қойшы,Өйткені мен әбден қалжырадым.
Қудалаушыларымнан мені құтқаршы+,Өйткені олар менен күшті.
7 Мені зынданнан алып шықшы,Есіміңді мадақтайын.
Айналама әділдер жиналсыншы,Себебі сен маған мейіріміңді түсірдің.
