Фритаундағы құлшыныстары жалындаған бауырластар “өздерін толығымен Құдай сөзін уағыздауға арнады” (Ел. іс. 18:5). Альфред Джозеф былай дейді: “Мен жиі “Нортон” деген мотоцикліме Киелі кітапқа негізделген бір қорап әдебиеттерді тиеп алатынмын. Сосын Томасты немесе Сильвестер Грант бауырласты артыма отырғызып алып, Фритаунның айналасындағы ауылдар мен қалашықтарға уағыздау үшін баратынмын”.

1927 жылға дейін жариялаушылар көбінесе Фритаунның өзін және оның маңын қамтитын Колония деп аталған аумақта уағыздады. Алайда 1928 жылдан бастап бауырластар жалға алынған автобуспен жыл сайын ауылдарға барып, жауынды мезгіл басталғанша уағыздайтын болды. Ал олармен бірге бара алмағандар қаржылай қолдау көрсетті. Бұл іс Мельбурн Гарбердің қадағалауында болды. Бауырластар елдің шығысындағы Кайлахунға дейін және оңтүстігіндегі Либерияның шегарасына дейінгі қалалар мен ауылдарда уағыздады. Олар әр айдың бірінші жексенбісінде ізгі хабарға құлақ асқан адамдарға қызығушылықтарын арттыру үшін қайта барып тұрды.

Сол уақыттарда Браун бауырлас Вест-Индияға барып, Сьерра-Леонеге алғаш рет көлік алып келгендердің  бірі болды. Бұл көлік көпшілікке куәлік беру үшін арнайы дауыс зорайтқышпен жабдықталған еді. Браун бауырлас оны адамдар көп жүретін жерге қойып, халықтың назарын аудару үшін көңіл толқытарлық әуен қосатын. Кейін ол қысқаша баяндама айтатын не таспаға жазылған баяндаманы қосып қоятын. Сөйтіп, адамдарды Киелі кітапқа негізделген әдебиеттерді алуға шақыратын. “Сөйлейтін көлік” деп аталып кеткен бұл көлік жұрт үшін таңғаларлық жаңалық болды және адамдар оны тыңдау үшін ағылып келетін.

Енді Браун бауырлас жариялаушылар аяқ баспаған Батыс Африкадағы ағылшынша сөйлейтін басқа да аумақтарға назарын аударды. 1920 жылдардың аяғында ол Гамбияға, Гана мен Либерияға және Нигерияға уағыздау сапарымен барды. Браун бауырлас барған осы жерлердің бәрінде қызығушылық танытқандар болды, алайда ол үшін Нигерия көбірек жеміс әкелетіндей  көрінді. 1930 жылы ол отбасымен бірге Фритауннан Лагосқа көшіп барды. Ол сол жерден Батыс Африкадағы Патшалық ісіне бақылау жүргізуін жалғастырды.

1950 жылы Браун бауырластың денсаулығы сыр бергендіктен, ол Ямайкаға қайтып оралды. Алайда ол артынан өшпес із қалдырып кетті. 27 жылдан астам уақыт ішінде Браун бауырлас пен оның әйелі Батыс Африкадағы жариялаушылар санының 2-ден 11 000-ға өскенін көрді. Олар “Ең қарапайымдарыңнан да мыңдаған адам шығып, әлсіздеріңнен де мықты ұлт тарайтын болады” деген Ишая айтып кеткен пайғамбарлықтың орындалғанына куә болды (Ишая 60:22). Бүгінде, арада алпыс жыл ғана өтсе де, Батыс Африкадағы Ехобаға қызмет етіп жүрген “мықты ұлттың” саны 500 000-нан асты.

Екінші дүниежүзілік соғыс кезінде бүкіл Африка бойынша ер адамдар әскер қатарына шақырылды. Алайда Сьерра-Леонедегі Ехобаның қызметшілері мәсіхшілік бейтараптық сақтап қалды (Миха 4:3; Жох. 18:36). Британ үкіметі оларға бүлікшілер деп жала жауып, істерін бақылауға алды және әдебиеттеріне тыйым салды. Бірде Фритаунның кеден басшылары кемемен жіберілген әдебиеттерді өз қолдарына түсіріп, өртеп жіберді. Ал үйлерінен тыйым салынған әдебиеттер табылған бауырластардың кейбірі қамауға алынды, бірақ олар кейіннен босатылды *.

Тыйым салынғанына қарамастан, Куәгерлер уағыздауды тоқтатпады. Полин Коул былай деді: “Қалаға жүйелі түрде келіп тұратын кеменің бақылаушысы болған бір бауырлас бізге “Күзет мұнарасын” әкеп тұратын. Ал біз қауым кездесулері үшін сол журналдардың қосымша даналарын жасайтынбыз. Сондай-ақ Киелі кітапқа  негізделген мақалаларды парақшаларға басып шығарып, адамдарға тарататынбыз. Ал ер бауырластар, әсіресе шалғай ауылдарда, көпшілікке арналған баяндамалар айтатын және Рутерфорд бауырластың радиодан айтқан баяндамаларының таспаларын қоятын”.

Бауырластардың осындай еңбегіне Ехоба батасын төккені анық көрінді. Ұзақ уақыт бойы ақсақал әрі арнайы ізашар болып қызмет еткен Джеймс Джарет есімді бауырлас былай дейді: “Соғыс кезінде тас қашаушы болып жұмыс істеп жүргенімде, бір қарт әйел маған “Босқындар” деген кітапшаны ұсынды. Фритаунда босқындар көп болғандықтан, кітапшаның тақырыбы мені бірден қызықтырды. Мен кітапшаны сол түні-ақ оқып шығып, шындықты тапқанымды түсіндім. Келесі күні сол бауырласты тауып алып, екі інім мен ағам үшін сол кітапшаның тағы үш данасын сұрадым. Кейін төртеуміз де шындықты қабылдадық”.

1945 жылы соғыс аяқталған кезде Фритаун қауымында 32 жариялаушы болды. Олар еш нәрсеге қарамастан адалдықтарын сақтап, рухани белсенді болып қала берді. Бұл бауырластар әрі қарай да уағыз ісін алға жылжыту үшін барын салуға құлшынысты еді.

1945 жылы 29 тамызда Фритаун қауымы апта сайын өтетін қызмет кездесуінде жаңа науқан жайлы талқылады. Бұл жайлы мәлімет 1944 жылдың желтоқсан айында шыққан “Хабаршыда” (бүгінде “Біздің патшалық қызметіміз” деп аталады) басып шығарылған болатын. Әрбір қауым аумақтарына қарайтын “барлық қалалар мен ауылдарда” көпшілікке арналған төрт кездесудің болатынын хабарлап, оны өткізу керек еді. Теократиялық қызмет мектебінде жақсы тәжірибе жинаған ер бауырлас (18 жастағы не одан жоғары) әр кездесуде бір сағаттық баяндама айту керек-тін. Төрт кездесуден кейін бауырластар қызығушылық білдірген адамдарға көмектесу үшін әр аймақта Киелі кітап зерттеу топтарын құру керек еді.

 Жариялаушылар осы жаңа нұсқауды қалай қабылдады? Фритаун қауымының қызмет кездесуінде не болғаны жайлы былай деп жазылған еді:

Төраға: “Бауырластар, бұл жаңа науқан жайлы не ойлайсыңдар?”

Бірінші ер бауырлас: “Бұл науқан Америкадағыдай бізде де жақсы нәтиже әкеледі деп ойламаймыз. Себебі біз жақтағы адамдар басқаша”.

Екінші ер бауырлас: “Мен мұнымен келісемін”.

Үшінші ер бауырлас: “Неге тырысып көрмеске?!”

Төртінші ер бауырлас: “Бұл бізге қиын болады”.

Бесінші ер бауырлас: “Бірақ біз Ехобаның ұйымы беріп жатқан нұсқауды орындауымыз керек қой”.

Алтыншы ер бауырлас: “Еліміздегі жағдайдың кесірінен бұл науқан ешқандай жеміс әкелмейді”.

Бір әйел бауырлас: “Қайткен күнде де, “Хабаршыда” нұсқау анық етіп жазылған. Біз мұны сынап көруіміз керек!”

Олар солай етті де. Бауырластар Фритаунның жағалауынан оңтүстік-шығыстағы Бо қаласына дейін және сол жерден солтүстік үстірттегі Кабала қаласына дейін мектеп сыныптарында, базар алаңдарында және жеке үйлерде кездесулер өткізді. Бұл науқанның арқасында қауымның құлшынысы қайта жанданды және “Ехобаның сөзі одан әрі тарап, сенушілердің саны көбейе берді” (Ел. іс. 12:24).

Алайда бауырластар теократиялық тәлімге мұқтаж еді. Ал Ехоба осыған қатысты қажетті басшылығын берді.