ដើមកំណើត ៣៣:១-២០

  • យ៉ាកុប​ជួប​អេសាវ (​១​-​១៦)

  • យ៉ាកុប​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​ក្រុង​ស៊ីគឹម (​១៧​-​២០)

៣៣  យ៉ាកុប​បាន​ឃើញ​អេសាវ​ពី​ចម្ងាយ កំពុង​ធ្វើ​ដំណើរ​ឆ្ពោះ​មក​រក​គាត់ ដោយ​មាន​បុរស​៤០០​នាក់​មក​ជា​មួយ។+ ឃើញ​ដូច្នោះ គាត់​បាន​បែង​ចែក​ប្រពន្ធ​កូន​របស់​គាត់​ដោយ​ឡែក​ពី​គ្នា គឺ​លេអា​និង​កូន​ៗ រ៉ាជែល​និង​កូន​ៗ ព្រម​ទាំង​ស្រី​បម្រើ​ទាំង​ពីរ​និង​កូន​ៗ។+ ២  គាត់​បាន​ឲ្យ​ស្រី​បម្រើ​ទាំង​ពីរ​និង​កូន​ៗ​ដើរ​ខាង​មុខ+ ហើយ​ឲ្យ​លេអា​និង​កូន​ៗ​នាង​ដើរ​បន្ទាប់+ រួច​មក​ឲ្យ​រ៉ាជែល+និង​យ៉ូសែប​ដើរ​ខាង​ក្រោយ​បង្អស់។ ៣  ចំណែក​យ៉ាកុប​វិញ គាត់​បាន​ដើរ​ខាង​មុខ​ពួក​គេ។ កាល​ដែល​គាត់​ដើរ​ឆ្ពោះ​ទៅ​អេសាវ គាត់​បាន​ដើរ​បណ្ដើរ​និង​ក្រាប​គោរព​បណ្ដើរ រហូត​ដល់​៧​ដង។ ៤  ឯ​អេសាវ គាត់​រត់​ទៅ​ជួប​យ៉ាកុប ហើយ​ឱប​និង​ថើប​គាត់ រួច​ពួក​គេ​បាន​យំ​ជា​មួយ​គ្នា។ ៥  ពេល​អេសាវ​បាន​ឃើញ​ស្ត្រី​និង​ក្មេង​ៗ គាត់​ក៏​សួរ​ថា​៖ ​«​តើ​ពួក​គេ​ជា​អ្នក​ណា?​»។ យ៉ាកុប​ក៏​ឆ្លើយ​ថា​៖ ​«​នោះ​ជា​កូន​ៗ​របស់​ខ្ញុំ ដែល​ព្រះ​បាន​ផ្ដល់​ឲ្យ​»។+ ៦  ពេល​នោះ ស្រី​បម្រើ​និង​កូន​ៗ​របស់​ពួក​នាង បាន​ដើរ​ទៅ​ក្រាប​គោរព​អេសាវ។ ៧  បន្ទាប់​មក លេអា​និង​កូន​ៗ​របស់​នាង បាន​ដើរ​ចូល​ទៅ​ក្រាប​គោរព។ ក្រោយ​បង្អស់ រ៉ាជែល​និង​យ៉ូសែប​ក៏​ដើរ​ចូល​ទៅ ហើយ​ក្រាប​គោរព​ដែរ។+ ៨  អេសាវ​បាន​សួរ​ថា​៖ ​«​ហេតុ​អ្វី​ប្អូន​បាន​ចាត់​ក្រុម​អ្នក​ដំណើរ​ឲ្យ​នាំ​អំណោយ​មកឲ្យ​បង​ដូច្នេះ?​»។+ យ៉ាកុប​បាន​ឆ្លើយ​ថា​៖ ​«​ដើម្បី​ទទួល​ការ​សន្ដោស​ប្រណី​ពី​បង​»។+ ៩  រួច​អេសាវ​បាន​និយាយ​ថា​៖ ​«​ប្អូន​អើយ! បង​មាន​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ច្រើន​ហើយ។+ សូម​ប្អូន​ទុក​សម្រាប់​ខ្លួន​ចុះ​»។ ១០  ប៉ុន្តែ យ៉ាកុប​បាន​និយាយ​ថា​៖ ​«​ទេ បើ​បង​សន្ដោស​ប្រណី​ដល់​ខ្ញុំ សូម​បង​ទទួល​យក​អំណោយ​ទាំង​នេះ​ចុះ ព្រោះ​ខ្ញុំ​បាន​យក​មក​ជូន​បង ដើម្បី​ខ្ញុំ​អាច​ឃើញ​មុខ​បង។ ពេល​បាន​ឃើញ​មុខ​បង​ប្រៀប​ដូច​ជា​ខ្ញុំ​បាន​ឃើញ​មុខ​ព្រះ ដោយ​សារ​បង​បាន​ទទួល​ខ្ញុំ​ដោយ​អំណរ។+ ១១  ដូច្នេះ សូម​បង​ទទួល​យក​អំណោយ*ទាំង​នេះ​ចុះ+ ព្រោះ​ព្រះ​បាន​ពេញ​ចិត្ត​ខ្ញុំ ហើយ​ខ្ញុំ​មាន​អ្វី​ៗ​គ្រប់​យ៉ាង​ដែល​ខ្ញុំ​ត្រូវ​ការ​»។+ យ៉ាកុប​ចេះ​តែ​ទទូច​ឲ្យ​អេសាវ​ទទួល ដូច្នេះ​អេសាវ​ក៏​ព្រម​ទទួល​ទៅ។ ១២  ក្រោយ​មក អេសាវ​បាន​និយាយ​ថា​៖ ​«​តោះ​យើង​ចេញ​ដំណើរ​ទៅ។ បង​នឹង​នាំ​មុខ​ប្អូន​»។ ១៣  ប៉ុន្តែ យ៉ាកុប​បាន​និយាយ​ទៅ​កាន់​អេសាវ​ថា​៖ ​«​ដូច​បង​ដឹង​ស្រាប់​ហើយ កូន​ៗ​ខ្ញុំ​សុទ្ធតែ​នៅ​តូច+ ហើយ​ហ្វូង​ចៀម​និង​ហ្វូង​គោ​ក៏​នៅ​បំបៅ​កូន​ដែរ។ បើ​បង្ខំ​ឲ្យ​ធ្វើ​ដំណើរ​ពេញ​មួយ​ថ្ងៃ ហ្វូង​សត្វ​ទាំង​អស់​មុខ​ជា​ស្លាប់​អស់​មិន​ខាន។ ១៤  សូម​បង​អញ្ជើញ​ទៅ​មុន​ខ្ញុំ​ចុះ។ ខ្ញុំ​នឹង​ធ្វើ​ដំណើរ​យឺត​ៗ​តាម​កម្លាំង​កូន​ក្មេង និង​ហ្វូង​សត្វ។ រួច​ខ្ញុំ​នឹង​ជួប​បង​នៅ​តំបន់​សៀ​»។+ ១៥  បន្ទាប់​មក អេសាវ​បាន​និយាយ​ថា​៖ ​«​បើ​ដូច្នេះ បង​នឹង​ទុក​ពួក​អ្នក​បម្រើ​ខ្លះ​របស់​បង ឲ្យ​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​ប្អូន​»។ យ៉ាកុប​បាន​ឆ្លើយ​ថា​៖ ​«​បង​មិន​ចាំ​បាច់​ធ្វើ​ដូច្នេះ​ទេ ខ្ញុំ​បាន​ទទួល​ការ​សន្ដោស​ប្រណី​ពី​បង នោះ​គឺ​ល្មម​គ្រប់​គ្រាន់​ហើយ​»។ ១៦  ម្ល៉ោះ​ហើយ នៅ​ថ្ងៃ​នោះ​អេសាវ​បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​ត្រឡប់​ទៅ​តំបន់​សៀ​វិញ។ ១៧  ឯ​យ៉ាកុប គាត់​បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​ឯ​សិកូត+ ហើយ​សង់​ជម្រក​មួយ​នៅ​ទី​នោះ ព្រម​ទាំង​សង់​រោង​សម្រាប់​ហ្វូង​សត្វ​ផង​ដែរ។ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​គាត់​ដាក់​ឈ្មោះ​កន្លែង​នោះ​ថា​សិកូត។* ១៨  ក្រោយ​ពី​ធ្វើ​ដំណើរ​ចេញ​ពី​តំបន់​ប៉ាដាន់​អេរ៉ាម+ យ៉ាកុប​បាន​ទៅ​ដល់​ក្រុង​ស៊ីគឹម+ក្នុង​ទឹក​ដី​កាណាន​ដោយ​សុវត្ថិភាព។+ រួច​គាត់​បាន​បោះ​ជំរំ​នៅ​ជិត​ក្រុង​នោះ។ ១៩  យ៉ាកុប​បាន​ទិញ​ដី​មួយ​នៅ​កន្លែង​ដែល​គាត់​ដំឡើង​ត្រសាល​ពី​កូន​ចៅ​ហេម័រ​ជា​ឪពុក​ស៊ីគឹម ក្នុង​តម្លៃ​ប្រាក់​១០០​ដុំ។+ ២០  នៅ​ទី​នោះ គាត់​បាន​ធ្វើ​ទី​បូជា​មួយ ហើយ​បាន​ហៅ​ទី​បូជា​នោះ​ថា ព្រះ​នៃ​អ៊ីស្រាអែល។+

កំណត់សម្គាល់

ឬ​«​អំណោយ​សម្រាប់​ការ​ជូន​ពរ​»​
មាន​ន័យ​ថា​«​ខ្ទម​ឬ​រោង​»​