ដើមកំណើត ៣៥:១-២៩
៣៥ ក្រោយមក ព្រះបានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់យ៉ាកុបថា៖ «ចូរក្រោកឡើងធ្វើដំណើរទៅរស់នៅក្នុងក្រុងបេតអែល+ នៅទីនោះ ចូរធ្វើទីបូជាមួយជូនព្រះពិត ជាព្រះដែលបានលេចមកជួបអ្នក កាលដែលអ្នករត់គេចពីអេសាវបងរបស់អ្នក»។+
២ បន្ទាប់មក យ៉ាកុបបានប្រាប់ក្រុមគ្រួសារគាត់ និងពួកអ្នកដែលនៅជាមួយនឹងគាត់ថា៖ «ចូរប្រមូលរូបព្រះរបស់ជនជាតិដទៃយកទៅបោះចោល+ រួចសម្អាតខ្លួន ហើយផ្លាស់សម្លៀកបំពាក់របស់អ្នករាល់គ្នាទៅ។
៣ ចូរយើងឡើងទៅក្រុងបេតអែល នៅទីនោះខ្ញុំនឹងសង់ទីបូជាមួយជូនព្រះពិត ជាព្រះដែលបានស្ដាប់ពាក្យអង្វររបស់ខ្ញុំក្នុងគ្រាដែលខ្ញុំមានទុក្ខលំបាក ហើយកន្លែងណាដែលខ្ញុំទៅ លោកបាននៅជាមួយនឹងខ្ញុំជានិច្ច»។+
៤ ដូច្នេះ ពួកគេបានប្រគល់រូបព្រះរបស់ជនជាតិដទៃ និងក្រវិលរបស់ពួកគេឲ្យដល់យ៉ាកុប។ រួចយ៉ាកុបបានយកទៅកប់នៅក្រោមដើមឈើធំមួយក្បែរក្រុងស៊ីគឹម។
៥ បន្ទាប់មក ពួកគេចេញដំណើរទៅ ហើយក្នុងអំឡុងពេលធ្វើដំណើរ ព្រះបានធ្វើឲ្យអ្នកក្រុងទាំងឡាយដែលនៅជុំវិញពួកគេមានការភ័យខ្លាច។ ហេតុនេះ អ្នកទាំងនោះមិនហ៊ានដេញតាមយ៉ាកុបនិងកូនចៅរបស់គាត់ទេ។
៦ ក្រោយមក យ៉ាកុបនិងពួកអ្នកដែលនៅជាមួយនឹងគាត់ បានមកដល់ក្រុងលូស+ជាក្រុងបេតអែលក្នុងស្រុកកាណាន។
៧ នៅទីនោះ គាត់បានសង់ទីបូជាមួយ ហើយគាត់បានហៅកន្លែងនោះថាអែលបេតអែល* ព្រោះនៅទីនោះព្រះពិតបានលេចមកជួបគាត់កាលដែលគាត់រត់គេចពីបងប្រុសរបស់គាត់។+
៨ ក្រោយមក ដេបូរ៉ា+ជាមេដោះរបស់រេបិកាបានស្លាប់ ហើយគេបានបញ្ចុះសពគាត់នៅក្រោមដើមឈើធំមួយ*ជិតក្រុងបេតអែល។ ដូច្នេះ គាត់បានហៅដើមនោះថាអាល់ឡនបាកុត។*
៩ ក្នុងអំឡុងពេលយ៉ាកុបធ្វើដំណើរពីតំបន់ប៉ាដាន់អេរ៉ាម ព្រះបានលេចមកជួបគាត់ម្ដងទៀត ហើយលោកបានឲ្យពរគាត់។
១០ ព្រះបានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់យ៉ាកុបថា៖ «ឈ្មោះអ្នកលែងជាយ៉ាកុប+ទៀតហើយ តែជាអ៊ីស្រាអែលវិញ»។ ដូច្នេះ តាំងពីនោះមកព្រះបានហៅគាត់ថាអ៊ីស្រាអែល។+
១១ ព្រះបានមានប្រសាសន៍បន្ថែមទៀតថា៖ «ខ្ញុំជាព្រះដែលមានឫទ្ធានុភាពខ្លាំងក្លាបំផុត។+ ចូរបង្កើតកូនឲ្យចម្រើនជាច្រើនឡើង។ ប្រជាជាតិជាច្រើន+និងបណ្ដាស្ដេចនឹងកើតចេញពីអ្នក។+
១២ ឯទឹកដីដែលខ្ញុំបានឲ្យអាប្រាហាំនិងអ៊ីសាក ខ្ញុំនឹងប្រគល់ឲ្យអ្នកនិងកូនចៅ*អ្នកតរៀងទៅ»។+
១៣ ក្រោយមានប្រសាសន៍រួច ព្រះក៏ចាកចេញពីគាត់ទៅ។
១៤ ដូច្នេះ យ៉ាកុបបានបញ្ឈរបង្គោលថ្មមួយនៅកន្លែងដែលព្រះបានមានប្រសាសន៍មកគាត់។ រួចគាត់បានច្រួចគ្រឿងបូជាជាស្រានិងចាក់ប្រេងនៅលើបង្គោលនោះ។+
១៥ យ៉ាកុបនៅតែហៅកន្លែងដែលព្រះបានមានប្រសាសន៍មកកាន់គាត់ថាបេតអែល។+
១៦ បន្ទាប់មក ពួកគេបានចាកចេញពីបេតអែល។ មុនទៅដល់ក្រុងអេប្រា រ៉ាជែលបានឈឺពោះសម្រាលកូនទាំងពិបាកជាខ្លាំង។
១៧ កាលដែលនាងកំពុងសម្រាលកូនទាំងឈឺចាប់ ឆ្មបបានប្រាប់នាងថា៖ «កុំខ្លាចអី! អ្នកអាចសម្រាលកូនប្រុសនេះបាន»។+
១៨ ពេលនោះ រ៉ាជែលហៀបនឹងស្លាប់។ ប៉ុន្តែ មុននាងផុតដង្ហើម នាងបានដាក់ឈ្មោះកូននោះថាបេនអូណាយ* តែយ៉ាកុបបានដាក់ឈ្មោះកូននោះថាបេនយ៉ាមីន*វិញ។+
១៩ ដូច្នេះ រ៉ាជែលបានស្លាប់ ហើយគេបញ្ចុះសពគាត់នៅតាមផ្លូវទៅក្រុងអេប្រា ជាក្រុងបេថ្លេហិម។+
២០ យ៉ាកុបបានបញ្ឈរបង្គោលថ្មមួយលើផ្នូររបស់រ៉ាជែល។ បង្គោលនោះនៅមានរហូតដល់សព្វថ្ងៃ។
២១ ក្រោយនោះ អ៊ីស្រាអែលបានបន្តដំណើរ ហើយបានទៅដំឡើងត្រសាលនៅកន្លែងមួយ ហួសពីប៉មអ៊ីឌើរ។
២២ អ៊ីស្រាអែលបានស្នាក់នៅតំបន់នោះអស់មួយរយៈ។ មានថ្ងៃមួយ រូបេនបានចូលទៅរួមដំណេកជាមួយនឹងប៊ីលហាជាប្រពន្ធបន្ទាប់របស់ឪពុកគាត់។ អ៊ីស្រាអែលជាឪពុកក៏បានឮអំពីរឿងនោះដែរ។+
យ៉ាកុបមានកូនប្រុស១២នាក់។
២៣ កូនដែលកើតពីលេអាមាន រូបេនជាកូនច្បង+ ស៊ីម្មាន លេវី យូដា អ៊ីសាខារ និងសេប៊ូឡូន។
២៤ កូនដែលកើតពីរ៉ាជែលមាន យ៉ូសែប និងបេនយ៉ាមីន។
២៥ កូនដែលកើតពីប៊ីលហាជាអ្នកបម្រើរបស់រ៉ាជែលមាន ដាន់ និងណែបថាលី។
២៦ កូនដែលកើតពីស៊ីលផាជាអ្នកបម្រើរបស់លេអាមាន កាដ និងអេស៊ើរ។ ពួកគេទាំងអស់នេះជាកូនរបស់យ៉ាកុបដែលកើតនៅតំបន់ប៉ាដាន់អេរ៉ាម។
២៧ ទីបំផុត យ៉ាកុបបានទៅដល់ម៉ាមរេជាកន្លែងដែលអ៊ីសាកឪពុកគាត់រស់នៅ+ ដែលស្ថិតនៅក្បែរក្រុងគារីអាតអាបាជាក្រុងហេប្រុន។ នៅទីនោះ អាប្រាហាំនិងអ៊ីសាកបានស្នាក់នៅជាជនបរទេស។+
២៨ អ៊ីសាករស់បាន១៨០ឆ្នាំ+
២៩ រួចគាត់បានស្លាប់ទៅ។ គាត់មានអាយុវែង ហើយស្កប់ស្កល់នឹងជីវិតខ្លួន។ អេសាវនិងយ៉ាកុបជាកូន ក៏បានបញ្ចុះសពគាត់។+
កំណត់សម្គាល់
^ មានន័យថា«ព្រះនៃបេតអែល»
^ ភាសាអង់គ្លេសដើមនេះឈ្មោះថាដើមអូក
^ មានន័យថា«ដើមអូកទឹកភ្នែក»
^ ន័យត្រង់«ពូជ»
^ មានន័យថា«កូននៃទំនួញខ្ញុំ»
^ មានន័យថា«កូននៃដៃស្ដាំ»
