សៀវភៅលូកា ២០:១-៤៧
២០ នៅថ្ងៃមួយ ពេលដែលលោកកំពុងបង្រៀនបណ្ដាជនក្នុងវិហារ ហើយប្រកាសដំណឹងល្អ នោះពួកសង្ឃនាយក ពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ និងពួកបុរសចាស់ទុំបានចូលមកឯលោក
២ ហើយសួរលោកថា៖ «ចូរប្រាប់យើងមក តើអ្នកធ្វើអ្វីៗទាំងនេះដោយអាងសិទ្ធិអំណាចអ្វី? ឬតើអ្នកណាបានប្រគល់សិទ្ធិអំណាចនេះឲ្យអ្នក?»។+
៣ លោកតបឆ្លើយថា៖ «ខ្ញុំក៏សួរអ្នករាល់គ្នាសំណួរមួយដែរ។ ចូរឆ្លើយប្រាប់ខ្ញុំថា
៤ តើយ៉ូហានបានទទួលសិទ្ធិអំណាចជ្រមុជទឹក*ឲ្យគេ ពីស្ថានសួគ៌ ឬពីមនុស្ស?»។
៥ រួចមក ពួកគេជជែកវែកញែកគ្នាថា៖ «ប្រសិនបើយើងឆ្លើយថា‹ពីស្ថានសួគ៌› នោះគាត់នឹងសួរថា‹ចុះហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាមិនជឿយ៉ូហាន?›។
៦ ប៉ុន្តែ បើយើងឆ្លើយថា‹ពីមនុស្ស›វិញ នោះបណ្ដាជនគ្រប់រូបនឹងយកថ្មគប់សម្លាប់យើង ព្រោះពួកគេជឿជាក់ថាយ៉ូហានជាអ្នកប្រកាសទំនាយ»។+
៧ ដូច្នេះ ពួកគេឆ្លើយថា មិនដឹងថាយ៉ូហានបានទទួលសិទ្ធិអំណាចមកពីណាទេ។
៨ រួចលោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «ខ្ញុំក៏មិនប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ខ្ញុំធ្វើអ្វីៗទាំងនេះដោយអាងសិទ្ធិអំណាចអ្វីដែរ»។
៩ បន្ទាប់មក លោកលើកឧទាហរណ៍ប្រាប់បណ្ដាជនថា៖ «បុរសម្នាក់បានធ្វើចម្ការទំពាំងបាយជូរមួយ+ ហើយប្រវាស់ចម្ការឲ្យពួកកសិករ រួចធ្វើដំណើរទៅក្រៅប្រទេសអស់រយៈពេលយ៉ាងយូរ។+
១០ លុះដល់រដូវផ្លែទុំ បុរសនោះចាត់ខ្ញុំបម្រើម្នាក់ឲ្យទៅឯពួកកសិករ ដើម្បីទទួលផលខ្លះពីចម្ការនោះ។ ប៉ុន្តែ ពួកកសិករបានវាយដំខ្ញុំបម្រើនោះ រួចបណ្ដេញឲ្យទៅវិញដោយដៃទទេ។+
១១ ប៉ុន្តែ បុរសនោះបានចាត់ខ្ញុំបម្រើម្នាក់ទៀតឲ្យទៅ ហើយពួកកសិករក៏វាយដំនិងប្រមាថមើលងាយខ្ញុំបម្រើនោះដែរ ទាំងបណ្ដេញឲ្យទៅវិញដោយដៃទទេ។
១២ បុរសនោះចាត់អ្នកទី៣ឲ្យទៅទៀត ហើយពួកកសិករក៏ធ្វើឲ្យអ្នកនោះរបួសដែរ រួចបោះទៅខាងក្រៅ។
១៣ ម្ល៉ោះហើយ ម្ចាស់ចម្ការនោះនិយាយថា៖ ‹តើខ្ញុំត្រូវធ្វើយ៉ាងណា? ខ្ញុំនឹងចាត់កូនជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំឲ្យទៅ។+ ពួកគេទំនងជានឹងគោរពកូនរបស់ខ្ញុំ›។
១៤ ពេលដែលពួកកសិករឃើញកូនប្រុសរបស់លោក នោះពួកគេសមគំនិតគ្នាថា៖ ‹គាត់ជាអ្នកទទួលមត៌ក។ ចូរយើងនាំគ្នាសម្លាប់គាត់ចោល ដើម្បីយើងអាចទទួលមត៌ករបស់គាត់!›។
១៥ លុះគិតគ្នាហើយ ពួកគេក៏ចាប់កូនប្រុសនោះ បោះទៅក្រៅចម្ការ រួចសម្លាប់ចោល។+ ដូច្នេះ តើម្ចាស់ចម្ការនឹងធ្វើអ្វីដល់ពួកកសិករទាំងនោះ?
១៦ គាត់នឹងមកសម្លាប់ពួកកសិករទាំងនោះចោល រួចប្រវាស់ចម្ការទំពាំងបាយជូរនោះឲ្យអ្នកផ្សេងទៀត»។
លុះស្ដាប់ចប់ហើយ ពួកគេនិយាយថា៖ «សូមកុំឲ្យរឿងនោះកើតឡើងឡើយ!»។
១៧ ប៉ុន្តែ លោកសម្លឹងមើលទៅពួកគេ ហើយមានប្រសាសន៍ថា៖ «បើដូច្នោះ ចុះបទគម្ពីរដែលថា៖ ‹ថ្មដែលអ្នកសាងសង់មិនព្រមយក បានទៅជាថ្មដ៏សំខាន់បំផុត›* តើនោះមានន័យដូចម្ដេច?+
១៨ អ្នកណាដែលធ្លាក់លើថ្មនេះ អ្នកនោះនឹងបាក់បែកខ្ទេចខ្ទីទៅ+ ហើយបើថ្មនេះធ្លាក់លើអ្នកណា ថ្មនេះនឹងកិនកម្ទេចអ្នកនោះ»។
១៩ នៅម៉ោងនោះឯង ពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់និងពួកសង្ឃនាយកខំរិះរកវិធីចាប់លោក ព្រោះពួកគេបានកត់សម្គាល់ថាលោកលើកឧទាហរណ៍នេះសំដៅលើពួកគេ។ ប៉ុន្តែ ពួកគេខ្លាចបណ្ដាជន។+
២០ ដូច្នេះ ពួកគេស្វែងរកឱកាសដើម្បីបញ្ឆោតលោកយេស៊ូ។ ពួកគេក៏ជួលបុរសមួយចំនួនដោយសម្ងាត់ ឲ្យបន្លំខ្លួនជាមនុស្សសុចរិត ដើម្បីនាំឲ្យលោកនិយាយអ្វីដែលពួកគេអាចយកជាហេតុចោទប្រកាន់លោក+ រួចបញ្ជូនលោកទៅពួកអាជ្ញាធរនិងអភិបាល។
២១ អ្នកទាំងនោះក៏សួរលោកថា៖ «លោកគ្រូ យើងដឹងថាលោកតែងមានប្រសាសន៍និងបង្រៀនយ៉ាងត្រឹមត្រូវ ក៏មិនរើសមុខអ្នកណាឡើយ ហើយលោកបង្រៀនសេចក្ដីពិតអំពីផ្លូវរបស់ព្រះ។
២២ បើដូច្នេះ តើមានច្បាប់ឲ្យយើងបង់ពន្ធជូនសេសារ*ឬទេ?»។
២៣ ប៉ុន្តែ លោកជ្រាបល្បិចកលរបស់ពួកគេ ក៏មានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖
២៤ «ចូរបង្ហាញប្រាក់ឌីណារី*មួយឲ្យខ្ញុំមើល។ តើនេះជារូបនិងឈ្មោះរបស់អ្នកណា?»។ ពួកគេឆ្លើយថា៖ «ជារូបនិងឈ្មោះរបស់សេសារ»។
២៥ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «បើដូច្នេះ អ្វីដែលជារបស់សេសារ ចូរសងសេសារវិញ+ តែអ្វីដែលជារបស់ព្រះ ចូរសងព្រះវិញ»។+
២៦ ពេលលោកមានប្រសាសន៍ដូច្នេះ ពួកគេមិនអាចចោទប្រកាន់លោកនៅមុខបណ្ដាជនឡើយ តែពួកគេបាននៅស្ងៀមវិញ ព្រោះនឹកអស្ចារ្យក្នុងចិត្តនឹងចម្លើយរបស់លោក។
២៧ ពេលនោះដែរ ពួកសាឌូស៊ីដែលជាអ្នកមិនជឿថាមានការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ+ បានមកសួរលោកថា៖+
២៨ «លោកគ្រូ ម៉ូសេបានសរសេរបង្គាប់យើងថា៖ ‹បើបុរសណាម្នាក់មានប្រពន្ធ តែស្លាប់ពេលមិនទាន់មានកូន នោះបងឬប្អូនប្រុសរបស់គាត់ គួរយកនាងធ្វើជាប្រពន្ធ ដើម្បីបង្កើតកូនបន្តពូជឲ្យបងឬប្អូនដែលបានស្លាប់ទៅ›។+
២៩ ចុះបើមានបងប្អូនប្រុស៧នាក់ ហើយបងច្បងបានរៀបការ តែពេលស្លាប់ទៅ គាត់មិនមានកូនទេ។
៣០ ដូច្នេះ ប្អូនបន្ទាប់
៣១ ហើយក្រោយមកប្អូនទី២បានយកនាងធ្វើជាប្រពន្ធដែរ។ នៅទីបំផុត បងប្អូនទាំង៧នាក់បានយកនាងធ្វើជាប្រពន្ធ តែពួកគេបានស្លាប់ដោយមិនមានកូនទេ។
៣២ ចុងក្រោយ ស្ត្រីនោះក៏ស្លាប់ទៅដែរ។
៣៣ ដូច្នេះ នៅពេលដែលរស់ឡើងវិញ តើអ្នកណាត្រូវជាប្ដីរបស់នាង? ព្រោះថាបងប្អូនទាំង៧នាក់សុទ្ធតែបានយកនាងធ្វើជាប្រពន្ធ»។
៣៤ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «មនុស្សក្នុងរបៀបរបបពិភពលោក*នេះរៀបការជាប្ដីប្រពន្ធ
៣៥ ប៉ុន្តែ ពួកអ្នកដែលបានត្រូវចាត់ទុកថាសមទទួលជីវិតក្នុងរបៀបរបបពិភពលោកដែលនឹងមកដល់ ហើយសមទទួលការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ ពួកគេនឹងមិនរៀបការជាប្ដីប្រពន្ធឡើយ។+
៣៦ ពួកគេក៏មិនអាចស្លាប់ទៀតដែរ ព្រោះពួកគេគឺដូចជាបណ្ដាទេវតានៅស្ថានសួគ៌ ហើយពួកគេជាកូនរបស់ព្រះ ដោយសារពួកគេបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ។
៣៧ ការពិតក្នុងកំណត់ហេតុអំពីគុម្ពបន្លា ម៉ូសេក៏បានបញ្ជាក់ថាមនុស្សស្លាប់នឹងត្រូវប្រោសរស់ឡើងវិញដែរ ពេលគាត់ហៅព្រះយេហូវ៉ាថា‹ព្រះរបស់អាប្រាហាំ ព្រះរបស់អ៊ីសាក និងព្រះរបស់យ៉ាកុប›។+
៣៨ លោកមិនមែនជាព្រះរបស់មនុស្សស្លាប់ទេ តែជាព្រះរបស់មនុស្សរស់វិញ ព្រោះលោកចាត់ទុកថាពួកគេទាំងអស់គ្នាកំពុងរស់នៅ»។+
៣៩ ពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ខ្លះតបថា៖ «លោកគ្រូ! លោកនិយាយបានល្អ»។
៤០ ចាប់ពីពេលនោះមក ពួកគេមិនហ៊ានសួរលោកទៀតឡើយ។
៤១ រួចមក លោកសួរពួកគេថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាគេនិយាយថាគ្រិស្តជាបុត្ររបស់ដាវីឌ?+
៤២ ព្រោះក្នុងសៀវភៅចម្រៀងសរសើរព្រះ ដាវីឌផ្ទាល់ពោលថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ា*មានប្រសាសន៍ទៅកាន់ម្ចាស់របស់ខ្ញុំថា៖ «ចូរអង្គុយនៅខាងស្ដាំខ្ញុំ
៤៣ រហូតដល់ខ្ញុំដាក់សត្រូវរបស់អ្នកជាកំណល់កល់ជើងអ្នក»›។+
៤៤ ដាវីឌបានហៅលោកថាម្ចាស់ បើដូច្នេះ តើលោកអាចជាបុត្ររបស់ដាវីឌដូចម្ដេចបាន?»។
៤៥ បន្ទាប់មក កាលដែលបណ្ដាជនគ្រប់គ្នាកំពុងស្ដាប់ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកអ្នកកាន់តាមលោកថា៖
៤៦ «ចូរប្រុងប្រយ័ត្ននឹងពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ ដែលចូលចិត្តពាក់អាវផាយដើរចុះឡើង ហើយចង់ឲ្យមនុស្សបង្ហាញការគោរពចំពោះពួកគេនៅឯផ្សារ ព្រមទាំងចង់អង្គុយនៅមុខគេក្នុងសាលាប្រជុំ ហើយនៅពេលពិសាភោជនាហារ ពួកគេចង់អង្គុយនៅកន្លែងកិត្តិយសបំផុត។+
៤៧ ពួកគេប្រវ័ញ្ចយកទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ស្ត្រីមេម៉ាយ* ហើយអធិដ្ឋានយ៉ាងយូរដើម្បីធ្វើឲ្យមនុស្សកោតស្ងើច។ ពួកគេនឹងត្រូវទទួលទោសធ្ងន់ជាងអ្នកឯទៀត»។
កំណត់សម្គាល់
^ ការជ្រមុជទឹកជាពិធីសាសនា
^ សំដៅលើដុំថ្មដែលដាក់នៅជំនួបជញ្ជាំងពីរនៅកែងឬជ្រុងសំណង់
^ ន័យត្រង់«អធិរាជ»
^ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
^ ឬ«យុគសម័យ»។ មើលនិយមន័យពាក្យ«របៀបរបបពិភពលោក»
^ ន័យត្រង់«ត្របាក់ស៊ីផ្ទះរបស់ស្ត្រីមេម៉ាយ»
