លោតទៅអត្ថបទ

លោតទៅបញ្ជីអត្ថបទ

របៀបស៊ូទ្រាំនឹងអារម្មណ៍មិនល្អ

របៀបស៊ូទ្រាំនឹងអារម្មណ៍មិនល្អ

របៀប​ស៊ូ​ទ្រាំ​នឹង​អារម្មណ៍​មិន​ល្អ

លោក​អេសាភ​បាន​ត្អូញត្អែរ​ថា៖ «យ៉ាង​នោះ ការ​ដែល​ទូល​បង្គំ​បាន​ជំ​រះ​ចិត្ត ហើយ​លាង​ដៃ​ឲ្យ​ឥត​មាន​សៅហ្មង នោះ​ឥត​ប្រយោជន៍​ទទេ។ ដ្បិត​ទូល​បង្គំ​ត្រូវ​រង​រំពាត់​ជា​ដរាប​រាល់​ថ្ងៃ ហើយ​ត្រូវ​វាយ​ផ្ចាល​រាល់​តែ​ព្រឹក​ជា​និច្ច»។—ទំនុកដំកើង ៧៣:១៣, ១៤

លោក​បារូក​បាន​បញ្ចេញ​សូរ​សម្លេង​ថ្ងូរ​ថា៖ «វរ​ហើយ​ខ្ញុំ! ដ្បិត​ព្រះ​យេហូវ៉ា ទ្រង់​បាន​បន្ថែម​សេចក្ដី​សោកសៅ ដល់​សេចក្ដី​ទុក្ខ​ព្រួយ​របស់​ខ្ញុំ។ ខ្ញុំ​ក៏​ល្វើយ​ទៅ​ដោយ​ថ្ងូរ ឥត​មាន​សេចក្ដី​សំរាក​ឡើយ»។—យេរេមា ៤៥:៣

លោក​ស្រី​ន៉ាអូមី​បាន​និយាយ​ដោយ​សោកសង្រេង​ថា៖ «ព្រះ​ដ៏​មាន​គ្រប់​ទាំង​ព្រះ​ចេស្ដា ទ្រង់​បាន​ប្រព្រឹត្ត​នឹង​ខ្ញុំ​ដោយ​ជូរ​ល្វីង​ណាស់។ ខ្ញុំ​បាន​ចេញ​ទៅ​ទាំង​ពោរ​ពេញ តែ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​នាំ​ខ្ញុំ​ឲ្យ​ត្រឡប់​វិល​មក​ដោយ​ទទេ​វិញ។ ចុះ​ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​អ្នក​រាល់​គ្នា​ហៅ​ឈ្មោះ​ខ្ញុំ​ថា ន៉ាអូមី ជា​អ្នក​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ធ្វើ​បន្ទាល់​ទាស់​នឹង​ខ្ញុំ ហើយ​ព្រះ​ដ៏​មាន​គ្រប់​ទាំង​ព្រះ​ចេស្ដា​បាន​ធ្វើ​ទុក​ខ្ញុំ​ដូច្នេះ?»។—នាង​រស់ ១:២០, ២១

ព្រះ​គម្ពីរ​មាន​ឧទាហរណ៍​ជា​ច្រើន​ពី​អ្នក​បំរើ​ស្មោះ​ត្រង់​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា ដែល​ម្ដង​ម្កាល​នោះ​មាន​អារម្មណ៍​ពោរ​ពេញ​ទៅ​ដោយ​ការ​ធ្លាក់​ទឹក​ចិត្ត។ តាម​ការ​ពិត ដោយ​ព្រោះ​យើង​ជា​មនុស្ស​មិន​គ្រប់ល័ក្ខណ៍ យូរ​ៗ​ម្ដង​នោះ​យើង​គ្រប់​គ្នា​ក៏​មាន​អារម្មណ៍​បែប​ហ្នឹង​ដែរ។ មាន​យើង​ខ្លះ​ដែល​ប្រហែល​ជា​ឆាប់​ធ្លាក់​ទឹក​ចិត្ត​ជាង​អ្នក​ដទៃ ទាំង​ប្រហែល​ជា​អាណិត​ខ្លួន​បន្ដិច​ដែរ ដោយ​ព្រោះ​បាន​ឆ្លង​កាត់​គ្រា​លំបាក​ណា​ខ្លះ។

ក៏​ប៉ុន្តែ បើ​មិន​ទប់​ទល់​នឹង​មនោសញ្ចេតនា​បែប​នេះ​ទេ គឺ​អាច​បង្ខូច​នូវ​ទំនាក់​ទំនង​របស់​អ្នក​ជា​មួយ​អ្នក​ឯ​ទៀត និង​ជា​មួយ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ដែរ។ បង​ស្រី​គ្រីស្ទាន​ម្នាក់​ដែល​មាន​ទំនោរ​ចិត្ត​អាណិត​ខ្លួន​នោះ សារភាព​ប្រាប់​ថា៖ «ពេល​ដែល​គេ​អញ្ជើញ​ខ្ញុំ​ទៅ​រួម​កំសាន្ត​នឹង​គេ ច្រើន​ដង​ហើយ​ខ្ញុំ​មិន​ព្រម​ចូល​រួម​ទេ ដោយ​ព្រោះ​ខ្ញុំ​មាន​អារម្មណ៍​ថា ខ្ញុំ​មិន​មែន​ជា​អ្នក​សម​នឹង​សេព​គប់​ជា​មួយ​អស់​អ្នក​ក្នុង​ក្រុម​ជំនុំ»។ អារម្មណ៍​បែប​នេះ​អាច​មាន​ឥទ្ធិពល​ដ៏​ហិនហោច​ណាស់​មក​លើ​ជីវិត​របស់​មនុស្ស​ម្នាក់! តើ​អ្នក​អាច​ធ្វើ​យ៉ាង​ណា​ដើម្បី​ទប់​ទល់​នឹង​អារម្មណ៍​នោះ?

ចូល​ទៅ​ជិត​ព្រះ​យេហូវ៉ា

ក្នុង​បទ​ទំនុកដំកើង​ទី​៧៣ លោក​អេសាភ​បាន​សរសេរ​យ៉ាង​ចំ​ៗ​អំពី​ចិត្ត​ខ្វល់​ខ្វាយ​របស់​គាត់។ ដោយ​ប្រៀប​ធៀប​កាលៈទេសៈ​ក្នុង​ជីវិត​គាត់ និង​ជីវភាព​ដែល​ប្រកប​ទៅ​ដោយ​ការ​រីក​ចំរើន​របស់​ពួក​អ្នក​អាក្រក់​វិញ នោះ​គាត់​ក៏​កើត​មាន​ចិត្ត​ច្រណែន។ គាត់​បាន​ឃើញ​ថា មនុស្ស​ដែល​មិន​ព្រម​ស្គាល់​ព្រះ នោះ​មាន​ចិត្ត​អំនួត​ទាំង​ឃោរ​ឃៅ​ច្រឡោត​ផង និង​មើល​ទៅ​ដូច​ជា​មិន​បាន​ទទួល​ទោស​ដែរ។ ដូច្នេះ អេសាភ​បាន​និយាយ​យ៉ាង​សង្ស័យ​អំពី​ប្រយោជន៍​ដែល​មក​ពី​ការ​ខំ​រក​ផ្លូវ​ល្អ​ក្នុង​ជីវិត​គាត់។—ទំនុកដំកើង ៧៣:៣​-​៩, ១៣, ១៤

ដូច​អេសាភ​អ៊ីចឹង តើ​អ្នក​ធ្លាប់​ឃើញ​មនុស្ស​អាក្រក់​អួតអាង​អំពី​អំពើ​ដ៏​ខុស​ឆ្គង​របស់​គេ ដែល​មើល​ទៅ​ដូច​ជា​មាន​ជោគ​ជ័យ​ឬ​ទេ? តើ​អេសាភ​បាន​ឈ្នះ​លើ​អារម្មណ៍​មិន​ល្អ​របស់​គាត់​តាម​វិធី​ណា​ដែរ? គាត់​និយាយ​បន្ត​ថា៖ «ទូល​បង្គំ​បាន​ពិចារណា ដើម្បី​ចង់​ដឹង​ច្បាស់​ពី​សេចក្ដី​នេះ នោះ​ក៏​ពិបាក​ដល់​ទូល​បង្គំ​ណាស់ ទាល់​តែ​ទូល​បង្គំ​បាន​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ទី​បរិសុទ្ធ​របស់​ព្រះ ហើយ​បាន​ពិចារណា​ពី​ចុង​បំផុត​របស់​គេ»។ (ទំនុកដំកើង ៧៣:១៦, ១៧) អេសាភ​បាន​ធ្វើ​ការ​ត្រឹម​ត្រូវ​ដោយ​បែរ​មក​រក​ព្រះ​យេហូវ៉ា​តាម​រយៈ​សេចក្ដី​អធិស្ឋាន។ បើ​និយាយ​របៀប​ដែល​សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ប្រើ​ក្រោយ​ៗ​មក​ទៀត អេសាភ​បាន​បង្ក្រាប​នូវ«មនុស្ស​ខាង​សាច់​ឈាម» ដោយ​ដាស់«មនុស្ស​ខាង​វិញ្ញាណ»ដែល​នៅ​ក្នុង​ខ្លួន​គាត់​នោះ​វិញ។ ដោយ​មាន​ទស្សនវិស័យ​ខាង​វិញ្ញាណ​សារ​ជា​ថ្មី​នោះ គាត់​បាន​យល់​ឃើញ​ថា ព្រះ​យេហូវ៉ា​ទ្រង់​ស្អប់​នូវ​អំពើ​អាក្រក់ ក៏​នឹង​កាត់​ទោស​មនុស្ស​អាក្រក់​តាម​ត្រូវ​ពេល​ដែរ។—កូរិនថូស​ទី​១ ២:១៤, ១៥

ការ​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ព្រះ​គម្ពីរ​ជួយ​អ្នក​ផ្ដោត​អារម្មណ៍​ទៅ​លើ​ហេតុ​ការណ៍​ពិត​នៃ​ជីវិត នោះ​ជា​ការ​ចាំ​បាច់​ណាស់! ព្រះ​យេហូវ៉ា​រំឭក​យើង​ថា ទ្រង់​ជ្រាប​ដឹង​អំពី​អ្វី​ដែល​មនុស្ស​អាក្រក់​ធ្វើ​នោះ។ ព្រះ​គម្ពីរ​បង្រៀន​ថា៖ «កុំ​ឲ្យ​ច្រឡំ​ឡើយ នឹង​បញ្ឆោត​ព្រះ​មិន​បាន​ទេ។ ដ្បិត​ពូជ​ណា​ដែល​មនុស្ស​ព្រោះ​ចុះ នោះ​នឹង​ច្រូត​បាន​ពូជ​នោះ​ឯង​វិញ . . . កុំ​ឲ្យ​យើង​ណាយ​ចិត្ត​នឹង​ធ្វើ​ការ​ល្អ​ឡើយ»។ (កាឡាទី ៦:៧​-​៩) ព្រះ​យេហូវ៉ា​នឹង​ដាក់​មនុស្ស​អាក្រក់«នៅ​កន្លែង​ដ៏​រឥល» ក៏​នឹង​ធ្វើឲ្យ​គេ«ត្រូវ​ហិន​វិនាស»។ (ទំនុកដំកើង ៧៣:១៨) នៅ​ទី​បំផុត​នោះ ភាព​យុត្ដិធម៌​របស់​ព្រះ​តែង​តែ​មាន​ជ័យ​ជំនះ។

កម្ម​វិធី​ដ៏​ទៀង​ទាត់​ឥត​ឈប់​ឈរ​ដើម្បី​ទទួល​អាហារ​ខាង​វិញ្ញាណ​នៅ​ឯ​តុ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា ព្រម​ទាំង​ការ​សេព​គប់​ដ៏​ល្អ​ជា​មួយ​នឹង​រាស្ត្រ​របស់​ព្រះ នោះ​នឹង​ជួយ​អ្នក​ពង្រឹង​ជំនឿ​របស់​ខ្លួន និង​ឈ្នះ​លើ​ការ​ធ្លាក់​ទឹក​ចិត្ត​ឬ​អារម្មណ៍​ណា​ទៀត​ដ៏​មិន​ល្អ​នោះ។ (ហេព្រើរ ១០:២៥) ដូច​អេសាភ​ដែរ ដោយ​រក្សា​ខ្លួន​ឲ្យ​នៅ​ជិត​នឹង​ព្រះ អ្នក​ក៏​អាច​ពិសោធ​នូវ​ការ​គាំទ្រ​ពី​ទ្រង់​ដែល​ប្រកប​ទៅ​ដោយ​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់។ អេសាភ​និយាយ​បន្ត​ថា៖ «ទូល​បង្គំ​នៅ​ជាប់​នឹង​ទ្រង់​ជា​និច្ច ទ្រង់​បាន​កាន់​ដៃ​ស្ដាំ​នៃ​ទូល​បង្គំ។ ទ្រង់​នឹង​នាំ​ទូល​បង្គំ ដោយ​ដំបូន្មាន​របស់​ទ្រង់ រួច​នឹង​ទទួល​ទូល​បង្គំ​ចូល​ក្នុង​សិរី​ល្អ»។ (ទំនុកដំកើង ៧៣:២៣, ២៤) គ្រីស្ទាន​ម្នាក់​ដែល​បាន​ត្រូវ​គេ​ធ្វើ​បាប​កាល​ដែល​គាត់​នៅ​ក្មេង​នៅ​ឡើយ បាន​រៀន​អំពី​ប្រាជ្ញា​ដែល​មាន​ក្នុង​ពាក្យ​ទាំង​នេះ។ បង​ស្រី​នោះ​និយាយ​ថា៖ «ការ​រក្សា​ទំនាក់​ទំនង​ជិត​ស្និទ្ធ​ជា​មួយ​នឹង​ក្រុម​ជំនុំ នោះ​បាន​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មាន​ទស្សនៈ​ខុស​ប្លែក​ពី​មុន​អំពី​ជីវិត។ ខ្ញុំ​បាន​ឃើញ​យ៉ាង​ច្បាស់​ថា អ្នក​ចាស់​ទុំ​គ្រីស្ទាន​ប្រកប​ទៅ​ដោយ​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់ គេ​មិន​មែន​ជា​នគរ​បាល​ទេ តែ​ជា​អ្នក​គង្វាល​វិញ»។ មែន​ហើយ អ្នក​ចាស់​ទុំ​គ្រីស្ទាន​ដែល​មាន​ចិត្ត​មេត្ដា នោះ​មាន​មុខ​នាទី​ដ៏​ចាំ​បាច់​ក្នុង​ការ​ជួយ​កំចាត់​ចោល​នូវ​មនោសញ្ចេតនា​ណា​ដែល​បង្ខូច​បំផ្លាញ។—អេសាយ ៣២:១, ២; ថែស្សាឡូនីច​ទី​១ ២:៧, ៨

ចូរ​ទទួល​យក​ឱវាទ​ដែល​មក​ពី​ព្រះ​យេហូវ៉ា

លោក​បារូក ដែល​ជា​លេខា​របស់​ព្យាការី​យេរេមា​នោះ បាន​ស្រែក​ថ្ងូរ​ដោយ​ព្រោះ​កិច្ចការ​ដែល​បាន​ត្រូវ​ប្រគល់​ឲ្យ​គាត់ នោះ​បាន​បង្កើត​ឲ្យ​គាត់​មាន​ភាព​តាន​តឹង​ខាង​ផ្លូវ​ចិត្ត។ ក៏​ប៉ុន្តែ ដោយ​ព្រះ​ទ័យ​សប្បុរស​នោះ ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​នាំ​ឲ្យ​បារូក​មាន​ស្មារតី​ចំពោះ​ហេតុ​ការណ៍​ពិត​វិញ។ «‹តើ​ឯង​ស្វែង​រក​ការ​យ៉ាង​ធំ​សំរាប់​ខ្លួន​ឬ? កុំ​ឡើយ!›។ ដ្បិត​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ទ្រង់​មាន​បន្ទូល​ថា៖ ‹មើល! អញ​នឹង​នាំ​សេចក្ដី​អាក្រក់​មក​លើ​គ្រប់​ទាំង​សាច់ តែ​ឯ​ជីវិត​ឯង នោះ​អញ​នឹង​ឲ្យ​ដល់​ឯង​ទុក​ជា​រំពា នៅ​គ្រប់​ទី​កន្លែង​ណា​ដែល​ឯង​នឹង​ទៅ​ផង›»។—យេរេមា ៤៥:២​-​៥

ដោយ​មាន​ព្រះ​បន្ទូល​ត្រង់​ៗ​នោះ ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ពន្យល់​ថា ការ​ស្វែង​រក​ប្រយោជន៍​ផ្ទាល់​ខ្លួន​របស់​លោក​បារូក នោះ​ជា​ប្រភព​នៃ​ការ​មួម៉ៅ​ចិត្ត។ បារូក​មិន​អាច​មាន​អំណរ​ធ្វើ​កិច្ចការ​ដែល​ព្រះ​បាន​ប្រទាន​ឲ្យ​ឡើយ កាល​ដែល​ដំណាល​គ្នា​នោះ​គាត់​រក​របស់​ធំ​ដុំ​ឲ្យ​ខ្លួន​ដែរ។ អ្នក​ក៏​អាច​ទទួល​ស្គាល់​ថា វិធី​ដ៏​ល្អ​មួយ​ដើម្បី​ឈ្នះ​លើ​ការ​ធ្លាក់​ទឹក​ចិត្ត​នោះ គឺ​ដោយ​ជៀស​ចេញ​ពី​អ្វី​ដែល​បង្វែរ​អារម្មណ៍​ចេញ ព្រម​ទាំង​កាន់​ជាប់​នូវ​ភាព​ស្ងប់​ចិត្ត​ដែល​មក​ពី​ការ​ស្កប់​ស្កល់​ចិត្ត​របស់​ព្រះ។—ភីលីព ៤:៦, ៧

ស្ត្រី​មេម៉ាយ​ម្នាក់​ឈ្មោះ​ន៉ាអូមី មិន​បាន​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​សេចក្ដី​ទុក្ខ​ព្រួយ​ធ្វើ​ឲ្យ​គាត់​ចង់​លែង​ទាក់​ទង​មនុស្ស​ឯ​ទៀត​នៅ​ឯ​ស្រុក​ម៉ូអាប់ នៅ​ពេល​ដែល​ស្វាមី​និង​កូន​ប្រុស​ពីរ​នាក់​របស់​គាត់​បាន​ស្លាប់​ទៅ​នោះ​ទេ។ យ៉ាង​ណា​ក្ដី គឺ​មាន​សេចក្ដី​ដែល​បង្ហាញ​ថា មួយ​រយៈ​ពេល​នោះ​គាត់​មាន​អារម្មណ៍​ជូរ​ចត់​មែន ស្តី​អំពី​ខ្លួន​និង​កូន​ប្រសា​ស្រី​ពីរ​នាក់​ដែរ។ កាល​ដែល​គាត់​ចាត់​ឲ្យ​គេ​ទៅ​វិញ​នោះ ន៉ាអូមី​បាន​និយាយ​ថា៖ «អញ​មាន​ចិត្ត​ព្រួយ​ជា​ខ្លាំង ដោយ​ព្រោះ​ឯង ពីព្រោះ​ព្រះ​ហស្ត​នៃ​ព្រះ​យេហូវ៉ា បាន​លូក​មក​ទាស់​នឹង​អញ​ហើយ»។ ម្ដង​ទៀត​នោះ ពេល​ដែល​គាត់​បាន​ទៅ​ដល់​ទី​ក្រុង​បេថ្លេហិម គាត់​ក៏​បាន​ទទូច​ថា៖ «កុំ​ហៅ​ខ្ញុំ​ថា​ន៉ាអូមី[«សេចក្ដី​សប្បាយ​របស់​ខ្ញុំ»]ឡើយ។ ត្រូវ​ហៅ​ថាម៉ារ៉ា[«ជូរ​ល្វីង»]វិញ ដ្បិត​ព្រះ​ដ៏​មាន​គ្រប់​ទាំង​ព្រះ​ចេស្ដា ទ្រង់​បាន​ប្រព្រឹត្ត​នឹង​ខ្ញុំ​ដោយ​ជូរ​ល្វីង​ណាស់»។—នាង​រស់ ១:១៣, ២០

ក៏​ប៉ុន្តែ ន៉ាអូមី​មិន​បាន​ញែក​ខ្លួន​ដោយ​ឡែក​ពី​ព្រះ​យេហូវ៉ា​និង​រាស្ត្រ​របស់​ទ្រង់ ដោយ​កាន់​ទុក្ខ​ជា​និច្ច​នោះ​ទេ។ នៅ​ស្រុក​ម៉ូអាប់ គាត់​បាន​ឮ​សូរ​ថា «ព្រះ​យេហូវ៉ា​ទ្រង់​បាន​យាង​មក​ប្រោស​ប្រទាន​ឲ្យ​រាស្ត្រ​ទ្រង់​មាន​អាហារ»។ (នាង​រស់ ១:៦) គាត់​បាន​យល់​ដឹង​ថា ទី​កន្លែង​ដ៏​ល្អ​ប្រសើរ​បំផុត​ឲ្យ​គាត់​នៅ​នោះ គឺ​ជា​មួយ​នឹង​រាស្ត្រ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា។ ក្រោយ​នោះ​មក ន៉ាអូមី​ជា​មួយ​នឹង​កូន​ប្រសា​ស្រី​ឈ្មោះ​នាង​រស់ បាន​ត្រឡប់​ទៅ​ស្រុក​យូដា និង​បាន​ណែនាំ​នាង​រស់​យ៉ាង​ប៉ិន​ប្រសប់ ឲ្យ​ដឹង​ពី​របៀប​នាង​ត្រូវ​ប្រព្រឹត្ត​ចំពោះ​ញាតិ​សន្ដាន​ឈ្មោះ​បូអូស ដែល​ជា​អ្នក​មាន​ច្បាប់​នឹង​លោះ​នាង​បាន។

ស្រដៀង​គ្នា​នៅ​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ​ដែរ អ្នក​ស្មោះ​ត្រង់​ដែល​បាន​បាត់​បង់​ដៃ​គូ​គេ​ដោយ​ព្រោះ​សេចក្ដី​ស្លាប់​នោះ ក៏​ត​ស៊ូ​ទាំង​ឈ្នះ​លើ​ភាព​តាន​តឹង​ខាង​ផ្លូវ​ចិត្ត ដោយ​រវល់​ជា​មួយ​នឹង​ក្រុម​ជំនុំ​គ្រីស្ទាន។ ដូច​ន៉ាអូមី​ដែរ គេ​បន្ត​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​នឹង​របស់​ខាង​វិញ្ញាណ គឺ​អាន​ព្រះ​បន្ទូល​របស់​ព្រះ​ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ។

ផល​ប្រយោជន៍​ដែល​មក​ពី​ការ​អនុវត្ត​តាម​ប្រាជ្ញា​ដែល​មក​ពី​ព្រះ

ដំណើរ​រឿង​ទាំង​នេះ​ពី​ព្រះ​គម្ពីរ គឺ​ផ្ដល់​នូវ​ការ​យល់​ធ្លុះ​ជ្រៅ​ពី​របៀប​ដែល​យើង​អាច​ស៊ូ​ទ្រាំ​នឹង​អានុភាព​ដែល​មក​ពី​ការ​មាន​អារម្មណ៍​មិន​សូវ​ល្អ។ អេសាភ​បាន​រក​ជំនួយ​នៅ​ឯ​ទី​បរិសុទ្ធ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា និង​បាន​រង់​ចាំ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ដោយ​ចិត្ត​អត់​ធ្មត់។ បារូក​ក៏​បាន​ទទួល​ធ្វើ​តាម​ឱវាទ​ដោយ​ជៀស​វាង​នូវ​វត្ថុ​និយម​ដែល​អាច​បង្វែរ​ស្មារតី​គាត់​ចេញ។ ន៉ាអូមី​បាន​រវល់​ក្នុង​ចំណោម​រាស្ត្រ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា ដោយ​រៀបចំ​នាង​រស់​ដើម្បី​ទទួល​នូវ​ឯកសិទ្ធិ​របស់​គាត់​ក្នុង​ការ​ថ្វាយ​បង្គំ​ព្រះ​ពិត។—កូរិនថូស​ទី​១ ៤:៧; កាឡាទី ៥:២៦; ៦:៤

អ្នក​អាច​ឈ្នះ​លើ​ការ​ធ្លាក់​ទឹក​ចិត្ត​និង​អារម្មណ៍​ឯ​ទៀត​ដ៏​មិន​ល្អ​នោះ​បាន ដោយ​នឹក​គិត​ជា​និច្ច​អំពី​ជ័យ​ជំនះ​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ប្រទាន​ឲ្យ​រាស្ត្រ​ទ្រង់ ជា​បុគ្គល​និមួយ​ៗ ឬ​ក៏​រួម​គ្នា​ផង​ដែរ។ តាម​គោល​ដៅ​នោះ សូម​រំពឹង​គិត​អំពី​ការ​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ធ្វើ ជា​កិច្ច​ការ​ប្រកប​ទៅ​ដោយ​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​ជា​ទី​បំផុត គឺ​ការ​ប្រទាន​នៅ​តម្លៃ​លោះ​ឲ្យ​អ្នក។ ចូរ​អបអរ​នឹង​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​ស្មោះ​ពី​ភាតរភាព​គ្រីស្ទាន។ ចូរ​ទុក​ពិភព​លោក​ថ្មី​របស់​ព្រះ ដែល​នឹង​មក​ឆាប់​ៗ​ខាង​មុខ​នេះ ជា​គោល​ដៅ​ក្នុង​ជីវិត​របស់​អ្នក។ និង​សូម​ឲ្យ​អ្នក​មាន​ប្រសាសន៍​ដូច​លោក​អេសាភ​ដោយ​ថា៖ «ឯ​ទូល​បង្គំ ដែល​ទូល​បង្គំ​ចូល​ទៅ​ជិត​ព្រះ នោះ​ជា​ការ​ល្អ​ដល់​ទូល​បង្គំ។ ទូល​បង្គំ​បាន​យក​ព្រះ​អម្ចាស់​យេហូវ៉ា​ទុក​ជា​ទី​ពឹង​ហើយ ដើម្បី​ឲ្យ​បាន​ថ្លែង​ប្រាប់​ពី​អស់​ទាំង​ការ​របស់​ទ្រង់»។—ទំនុកដំកើង ៧៣:២៨