«ទីបន្ទាល់ដល់អស់ទាំងសាសន៍»
«ទីបន្ទាល់ដល់អស់ទាំងសាសន៍»
«អ្នករាល់គ្នា . . . នឹងធ្វើជាទីបន្ទាល់ពីខ្ញុំ . . . រហូតដល់ចុងផែនដីបំផុតផង»។—កិច្ចការ ១:៨
១. ចំពោះទំនាយនៅម៉ាថាយ ២៤:១៤ តើសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូបានឮបន្ទូលនោះជាលើកដំបូងនៅពេលណា? ហើយនៅកន្លែងណា?
យើងស្គាល់បន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូនៅម៉ាថាយ ២៤:១៤ ច្បាស់ដល់ម្ល៉េះបានជាយើងអាចសូត្របទគម្ពីរនេះដោយរត់មាត់បាន។ ហើយទំនាយនោះគឺអស្ចារ្យណាស់! សូមគិតទៅមើលថា តើពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាពេលបានឮទំនាយនោះជាលើកដំបូង? សិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូបានដើរតាមទ្រង់ជិតបីឆ្នាំហើយពេលដែលព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទំនាយនោះនៅឆ្នាំ៣៣ គ.ស.។ ពួកសិស្សបានទៅជាមួយព្រះយេស៊ូដល់ទីក្រុងយេរូសាឡិម។ ពួកគេបានឃើញទ្រង់ធ្វើអព្ភូតហេតុ ហើយបានស្ដាប់ទ្រង់បង្រៀនផង។ សិស្សរបស់ទ្រង់ពេញចិត្តណាស់ចំពោះសេចក្ដីពិតដ៏ល្អដែលព្រះយេស៊ូបង្រៀន តែពួកគេក៏ជ្រាបថាមនុស្សជាច្រើនមិនពេញចិត្តដែរ។ ព្រះយេស៊ូមានសត្រូវដែលមានទឹកមាត់ប្រៃនិងមានអំណាចខ្លាំងក្លាផងដែរ។
២. តើសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូត្រូវរងគ្រោះដោយមានការពិបាកអ្វីខ្លះ?
២ សិស្សបួននាក់បានអង្គុយជាមួយព្រះយេស៊ូនៅលើភ្នំដើមអូលីវ ទាំងប្រុងស្ដាប់ទ្រង់មានបន្ទូលអំពីការពិបាកដែលពួកគេត្រូវរងគ្រោះនៅខាងមុខ។ មុននោះបន្ដិច ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលប្រាប់ពួកគេថា មនុស្សនឹងធ្វើគុតទ្រង់។ (ម៉ាថាយ ១៦:២១) ដល់ពេលអង្គុយលើភ្នំនោះ ទ្រង់ក៏បានពន្យល់ច្បាស់ថា ពួកគេក៏នឹងទទួលការប្រឆាំងដ៏សាហាវផងដែរ។ ទ្រង់បានមានបន្ទូលថា៖ «គេនឹងបញ្ជូនអ្នករាល់គ្នាទៅឲ្យមានសេចក្ដីវេទនា ព្រមទាំងសំឡាប់អ្នករាល់គ្នា ហើយគ្រប់ទាំងសាសន៍នឹងស្អប់អ្នករាល់គ្នា ដោយព្រោះឈ្មោះខ្ញុំ»។ មិនមានតែប៉ុណ្ណេះទេ ក៏ត្រូវមានហោរាក្លែងក្លាយនាំឲ្យមនុស្សជាច្រើនវង្វេង។ សិស្សខ្លះរបស់ព្រះយេស៊ូនឹងរវាតចិត្តឬដកខ្លួនចេញ ហើយបញ្ជូនឬក្បត់បងប្អូនរួមជំនឿ និងស្អប់គ្នាដែរ។ រីឯមនុស្សផ្សេងទៀតដែលព្រះគម្ពីររៀបរាប់ថាមានគ្នា«ជាច្រើន»នោះ ពួកគេនឹងអនុញ្ញាតឲ្យសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះនិងព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់រសាយអស់ទៅ។—ម៉ាថាយ ២៤:៩-១២
៣. ហេតុអ្វីក៏បន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូនៅម៉ាថាយ ២៤:១៤ ជាទំនាយដ៏អស្ចារ្យម្ល៉េះ?
៣ ពេលព្រះយេស៊ូកំពុងតែមានបន្ទូលអំពីព្រឹត្ដិការណ៍អាក្រក់ទាំងនោះ ទ្រង់ក៏មានប្រសាសន៍បន្ថែមទៀតដែលពិតជាធ្វើឲ្យសិស្សទ្រង់ឆ្ងល់ណាស់។ ទ្រង់មានបន្ទូលថា៖ «ដំណឹងល្អនេះដែលសំដែងពីនគរនឹងត្រូវប្រកាសប្រាប់ទូទៅគ្រប់ក្នុងលោកីយទុកជាទីបន្ទាល់ដល់អស់ទាំងសាសន៍ នោះទើបនឹងបានដល់ចុងបំផុត»។ (ម៉ាថាយ ២៤:១៤) ពិតមែន ការ«ធ្វើបន្ទាល់ពីសេចក្ដីពិត»ដែលព្រះយេស៊ូបានធ្វើជាលើកដំបូងនោះនៅស្រុកអ៊ីស្រាអែល ត្រូវផ្សាយកាន់តែច្រើនរហូតដល់ពេញផែនដី។ (យ៉ូហាន ១៨:៣៧) នេះពិតជាទំនាយមួយដ៏អស្ចារ្យមែន! ពីព្រោះការធ្វើបន្ទាល់ដល់«អស់ទាំងសាសន៍»ជាកិច្ចការដ៏ពិបាកណាស់ ហើយពួកគេក៏ត្រូវបំពេញភារកិច្ចនេះនៅពេលដែល‹គ្រប់ទាំងសាសន៍ស្អប់›គេដែរ។ គឺមើលទៅដូចជាត្រូវការអព្ភូតហេតុទើបអាចសម្រេចទំនាយនោះបាន។ ការបំពេញកិច្ចការដ៏ធំដុំនោះមិនគ្រាន់តែលើកបញ្ជាក់ពីអំណាចនិងភាពខ្ពង់ខ្ពស់របស់ព្រះយេហូវ៉ាប៉ុណ្ណោះទេ តែបង្ហាញពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ហើយព្រះទ័យមេត្ដាករុណានិងការអត់ធ្មត់របស់ទ្រង់ដែរ។ ម្យ៉ាងទៀត កិច្ចការនោះអាចហុចឱកាសឲ្យអ្នកបម្រើទ្រង់បង្ហាញពីជំនឿនិងចិត្តភក្ដីរបស់ខ្លួន។
៤. តើព្រះយេស៊ូបង្គាប់ឲ្យអ្នកណាធ្វើបន្ទាល់? តើទ្រង់មានបន្ទូលយ៉ាងណាដើម្បីឲ្យពួកគេមានអារម្មណ៍ធូរស្រាល?
៤ ព្រះយេស៊ូបានបញ្ជាក់ដល់សិស្សទ្រង់យ៉ាងច្បាស់លាស់ថា ពួកគេមានភារកិច្ចធ្ងន់ណាស់។ មុនព្រះយេស៊ូបានយាងឡើងទៅស្ថានសួគ៌នោះ ទ្រង់បានជួបពួកសិស្សហើយមានបន្ទូលថា៖ «កាលណាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានមកសណ្ឋិតលើអ្នករាល់គ្នា នោះអ្នករាល់គ្នានឹងបានព្រះចេស្ដា ហើយនឹងធ្វើជាទីបន្ទាល់ពីខ្ញុំនៅក្រុងយេរូសាឡិម ព្រមទាំងស្រុកយូដានឹងស្រុកសាម៉ារីទាំងមូល ហើយរហូតដល់ចុងផែនដីបំផុតផង»។ (កិច្ចការ ១:៨) មិនយូរមិនឆាប់ មនុស្សឯទៀតបានរួមកម្លាំងជាមួយនឹងពួកសិស្សនោះមែន តែពួកគេនៅតែមានគ្នាតិចណាស់។ ដូច្នេះ ដំណឹងដែលថាវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដ៏ខ្លាំងក្លារបស់ព្រះនឹងពង្រឹងកម្លាំងពួកគេឲ្យសម្រេចកិច្ចការរបស់ព្រះ នោះពិតជានាំឲ្យពួកគេមានអារម្មណ៍ធូរស្រាលណាស់!
៥. ស្តីអំពីការធ្វើបន្ទាល់នោះ តើសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូមិនដឹងអ្វីខ្លះ?
៥ សិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូជ្រាបថាពួកគេត្រូវផ្សាយដំណឹងល្អហើយ«បញ្ចុះបញ្ចូលឲ្យមានសិស្សនៅគ្រប់ទាំងសាសន៍»។ (ម៉ាថាយ ២៨:១៩, ២០) ប៉ុន្តែ ពួកគេមិនដឹងថាត្រូវធ្វើបន្ទាល់ប៉ុណ្ណា ឬទីបញ្ចប់នឹងមកដល់ពេលណានោះទេ។ យើងក៏មិនដឹងដែរ ពីព្រោះការនោះស្រេចលើព្រះយេហូវ៉ាប៉ុណ្ណោះ។ (ម៉ាថាយ ២៤:៣៦) កាលណាយើងធ្វើបន្ទាល់ល្មមនឹងសព្វព្រះហឫទ័យព្រះយេហូវ៉ាហើយ ទ្រង់នឹងបំផ្លាញចោលរបបលោកីយ៍នេះ។ គឺពេលនោះឯងដែលពួកគ្រីស្ទាននឹងជ្រាបថា កិច្ចការផ្សព្វផ្សាយបានសព្វព្រះហឫទ័យព្រះយេហូវ៉ា។ សិស្សដំបូងរបស់ព្រះយេស៊ូមិនអាចនឹកស្មានបានឡើយ ថាការធ្វើបន្ទាល់នោះត្រូវឮសុសសាយប៉ុណ្ណាក្នុងគ្រាចុងបញ្ចប់នេះ។
ការធ្វើបន្ទាល់នៅសតវត្សរ៍ទីមួយ
៦. តើអ្វីបានកើតឡើងនៅបុណ្យថ្ងៃទី៥០ ឆ្នាំ៣៣ គ.ស. និងមិនយូរប៉ុន្មានក្រោយនោះទៀត?
៦ នៅសតវត្សរ៍ទីមួយ ការផ្សាយសារព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះនិងការបញ្ចុះបញ្ចូលឲ្យមានសិស្សនោះ បានបង្កើតផលជាបរិបូរ។ នៅបុណ្យថ្ងៃទី៥០ ឆ្នាំ៣៣ គ.ស. សិស្សប្រមាណ១២០នាក់បានប្រជុំគ្នានៅឯបន្ទប់ខាងលើក្នុងទីក្រុងយេរូសាឡិម។ ពួកគេបានទទួលវិញ្ញាណបរិសុទ្ធរបស់ព្រះហើយសាវ័កពេត្រុសបានថ្លែងសុន្ទរកថាដ៏គួរឲ្យជំរុញចិត្តស្តីអំពីហេតុដែលមានអព្ភូតហេតុនេះ។ ជាលទ្ធផល មនុស្សប្រមាណ៣.០០០នាក់ព្រមជឿហើយបានធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹក។ មិនមានតែប៉ុណ្ណេះទេ ទោះជាពួកមេដឹកនាំសាសនាខិតខំបង្ក្រាបកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អក្ដី «រាល់តែថ្ងៃ»ព្រះយេហូវ៉ាបាន‹បន្ថែមចំនួនអ្នកដែលទ្រង់សង្គ្រោះ›។ មិនយូរប៉ុន្មានក្រោយមក ចំនួនអ្នកជឿ«បានកើនឡើង មានប្រុសៗប្រហែលជា៥ពាន់នាក់»។ ក្រោយនោះ«ពួកអ្នកដែលជឿដល់ព្រះអម្ចាស់ក៏បានចំរើនកាន់តែច្រើនឡើង មានមនុស្សសន្ធឹកទាំងប្រុសទាំងស្រី»។—កិច្ចការ ២:១-៤, ៨, ១៤, ៤១, ៤៧; ៤:៤; ៥:១៤
៧. ពេលកូនេលាសមានចិត្តជឿនោះ ហេតុអ្វីក៏នេះជាព្រឹត្ដិការណ៍ដ៏គួរឲ្យកត់សំគាល់?
៧ នៅឆ្នាំ៣៦ គ.ស. មានព្រឹត្ដិការណ៍សំខាន់កើតឡើងទៀត គឺបុរសម្នាក់ឈ្មោះកូនេលាសពីសាសន៍ដទៃមានចិត្តជឿហើយបានធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹក។ ពេលព្រះយេហូវ៉ាបញ្ជូនសាវ័កពេត្រុសឲ្យទៅជួបកូនេលាសដែលកោតខ្លាចទ្រង់នោះ នេះបញ្ជាក់ថា សេចក្ដីបង្គាប់របស់ព្រះយេស៊ូឲ្យ«បញ្ចុះបញ្ចូលឲ្យមានសិស្សនៅគ្រប់ទាំងសាសន៍»មិនសំដៅទៅលើការបង្រៀនជនជាតិយូដាប៉ុណ្ណោះនៅប្រទេសផ្សេងៗនោះទេ។ (កិច្ចការ ១០:៤៤, ៤៥) ពេលពួកសាវ័កនិងអ្នកចាស់ទុំនៅស្រុកយូដាទទួលស្គាល់ថា សាសន៍ដទៃដែលមិនមែនជាជនជាតិយូដាអាចទទួលដំណឹងល្អនេះដែរ តើពួកគាត់មានអារម្មណ៍យ៉ាងណា? ពួកគាត់បានសរសើរដល់ព្រះ! (កិច្ចការ ១១:១, ១៨) យ៉ាងណាក៏ដោយ ការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អនៅតែបានបង្កើតផលទៀតក្នុងចំណោមសាសន៍យូដានៅឡើយ។ ក្រៅពីសាសន៍ដទៃដែលជឿនោះ ប៉ុន្មានឆ្នាំក្រោយមក ប្រហែលជានៅឆ្នាំ៥៨ គ.ស. ក៏«មានសាសន៍យូដាប៉ុន្មានម៉ឺន[នាក់]បានជឿ»ដែរ។—កិច្ចការ ២១:២០
៨. តើដំណឹងល្អមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាលើមនុស្សដែលឮនោះ?
៨ សេចក្ដីរាយការណ៍ទាំងនេះបង្ហាញពីការរីកចំរើនដ៏គួរឲ្យអស្ចារ្យក្នុងចំណោមពួកគ្រីស្ទាននៅសតវត្សរ៍ទីមួយ។ ប៉ុន្តែ កុំឲ្យយើងភ្លេចថា ការរីកចំរើននោះសំដៅទៅលើមនុស្សដែលទទួលឥទ្ធិពលខ្លាំងពីសារដែលគេឮពីព្រះគម្ពីរ។ (ហេព្រើរ ៤:១២) សារនោះមានឥទ្ធិពលលើអស់អ្នកដែលក្រសោបយកសេចក្ដីពិត ដោយជំរុញឲ្យគេកែប្រែជីវិត។ ពួកគេបានកសាងជីវិតថ្មីដោយដោះមនុស្សចាស់ចេញ ហើយមានបុគ្គលិកលក្ខណៈថ្មីនិងបង្កើតឲ្យមានចំណងមិត្តភាពជាមួយនឹងព្រះ។ (អេភេសូរ ៤:២២, ២៣) សព្វថ្ងៃនេះក៏មានលទ្ធផលដូចគ្នាដែរ ហើយអស់អ្នកណាដែលស្ដាប់តាមដំណឹងល្អក៏មានសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏អស្ចារ្យ ពោលគឺការរស់នៅជានិរន្តរ៍។—យ៉ូហាន ៣:១៦
អ្នកធ្វើការជាមួយនឹងព្រះ
៩. តើពួកគ្រីស្ទានសម័យដើមទទួលស្គាល់ថា គេមានឯកសិទ្ធិនិងភារកិច្ចអ្វី?
៩ ពេលមនុស្សជាច្រើនបានកែប្រែជីវិត ពួកគ្រីស្ទានសម័យដើមមិនបានឲ្យកិត្ដិយសខ្លួនឯងចំពោះការសម្រេចទាំងនោះទេ។ ពួកគេទទួលស្គាល់ថា «ព្រះចេស្ដានៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ»កំពុងតែគាំទ្រកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយនោះ។ (រ៉ូម ១៥:១៣, ១៩) ព្រះយេហូវ៉ាជាអ្នកធ្វើឲ្យមានការរីកចំរើននោះ។ ដំណាលគ្នានេះ ពួកគ្រីស្ទានក៏ជ្រាបថា ពួកគេមានឯកសិទ្ធិនិងភារកិច្ច«ជាអ្នកធ្វើការជាមួយនឹងព្រះ»។ (កូរិនថូសទី១ ៣:៦-៩) ជាលទ្ធផល ពួកគេបានធ្វើតាមបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូដែលដាស់តឿនគេឲ្យខំប្រឹងយ៉ាងអស់ពីចិត្តក្នុងកិច្ចការដែលព្រះប្រគល់ឲ្យគេធ្វើ។—លូកា ១៣:២៤
១០. តើគ្រីស្ទានខ្លះនៅសម័យដើមបានធ្វើអ្វីក្នុងការព្យាយាមធ្វើបន្ទាល់ដល់អស់ទាំងសាសន៍?
១០ ក្នុងនាមជា«សាវ័កដល់សាសន៍ដទៃ»នោះ ប៉ុលបានធ្វើដំណើររាប់ពាន់គីឡូម៉ែត្រលើផ្ទៃសមុទ្រនិងដីគោក ទាំងបង្កើតក្រុមជំនុំជាច្រើននៅប្រទេសក្រិចនិងទ្វីបអាស៊ីដែលស្ថិតក្រោមអាណានិគមរ៉ូម។ (រ៉ូម ១១:១៣) ប៉ុលក៏បានធ្វើដំណើរទៅទីក្រុងរ៉ូមហើយប្រហែលជារហូតដល់ប្រទេសអេស្ប៉ាញក៏មាន។ ក្នុងកំឡុងពេលនោះ សាវ័កពេត្រុសមានភារកិច្ចផ្សាយ«ដំណឹងល្អ[ដល់]ពួកកាត់ស្បែក» ហើយគាត់ធ្វើដំណើរផ្ទុយពីទិសរបស់ប៉ុល ដោយធ្វើកិច្ចបំរើនៅទីក្រុងបាប៊ីឡូនដែលសម័យនោះមានជនជាតិយូដាច្រើនណាស់រស់នៅទីនោះ។ (កាឡាទី ២:៧-៩; ពេត្រុសទី១ ៥:១៣) ក្នុងចំណោមបងប្អូនជាច្រើនដែលបានធ្វើការនឿយហត់ក្នុងព្រះអម្ចាស់ មានស្ត្រីផងដែរ ដូចជានាងទ្រីភេននិងនាងទ្រីផូសជាដើម។ ស្ត្រីម្នាក់ទៀតឈ្មោះនាងពើស៊ីសបានត្រូវរៀបរាប់ជាអ្នក«ធ្វើការនឿយហត់ជាច្រើនក្នុងព្រះអម្ចាស់»។—រ៉ូម ១៦:១២
១១. តើព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានពរយ៉ាងណាលើការព្យាយាមរបស់សិស្សព្រះយេស៊ូ?
១១ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានពរយ៉ាងវិសេសលើអ្នកទាំងនោះនិងបងប្អូនឯទៀតដែលបានធ្វើបន្ទាល់ដោយខ្នះខ្នែង។ តិចជាង៣០ឆ្នាំក្រោយព្រះយេស៊ូបានទាយអំពីការធ្វើបន្ទាល់ដល់អស់ទាំងសាសន៍នោះ ប៉ុលបានសរសេរថា «ដំណឹងល្អ . . . បានផ្សាយទៅដល់គ្រប់ទាំងមនុស្សដែលកើតក្រោមមេឃ»។ (កូល៉ុស ១:២៣) តើចុងបំផុតបានមកដល់នៅពេលនោះទេ? ក្នុងន័យម្យ៉ាង ចុងបំផុតបានមកដល់មែន! របបយូដាបានមកដល់ទីបញ្ចប់នៅឆ្នាំ៧០ គ.ស. ពេលពួកទ័ពរ៉ូមបំផ្លាញចោលទីក្រុងយេរូសាឡិមនិងព្រះវិហារនៅទីនោះ។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាបានសម្រេចព្រះទ័យថា អ្នកបម្រើរបស់ទ្រង់ត្រូវធ្វើបន្ទាល់កាន់តែខ្លាំងថែមទៀតមុនទ្រង់បំផ្លាញរបបលោកីយ៍ទាំងមូលរបស់សាតាំងចោល។
ការធ្វើបន្ទាល់នៅសព្វថ្ងៃនេះ
១២. តើសិស្សព្រះគម្ពីរសម័យដើមយល់ច្បាស់ប៉ុណ្ណានូវសេចក្ដីបង្គាប់ឲ្យផ្សព្វផ្សាយ?
១២ យូរយារមកហើយមានគ្រីស្ទសាសនាមិនពិត តែដល់ជិតដំណាច់សតវត្សរ៍ទី១៩ ការថ្វាយបង្គំពិតបានត្រូវស្ដារឡើងវិញ។ នៅគ្រានោះស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាបានហៅថាសិស្សព្រះគម្ពីរ ហើយពួកគេយល់ច្បាស់ថាមានសេចក្ដីបង្គាប់ឲ្យបញ្ចុះបញ្ចូលឲ្យមានសិស្សទូទាំងពិភពលោក។ (ម៉ាថាយ ២៨:១៩, ២០) មកដល់ឆ្នាំ១៩១៤ មានអ្នកផ្សព្វផ្សាយប្រមាណ៥.១០០នាក់មានសកម្មភាពក្នុងកិច្ចការនោះ ហើយពួកគេបានផ្សាយដំណឹងល្អនៅ៦៨ប្រទេស។ យ៉ាងណាក៏ដោយ សិស្សព្រះគម្ពីរនៅសម័យនោះមិនទាន់យល់ច្បាស់ថា ម៉ាថាយ ២៤:១៤ ត្រូវសម្រេចប៉ុណ្ណាទេ។ ជិតដំណាច់សតវត្សរ៍ទី១៩ សមាគមព្រះគម្ពីរផ្សេងៗបានបកប្រែនិងបោះពុម្ពព្រះគម្ពីរជាច្រើនភាសា ហើយព្រះគម្ពីរដែលមានដំណឹងល្អនោះបានត្រូវគេចែកចាយទូទាំងពិភពលោក។ ដូច្នេះ អស់ប៉ុន្មានទសវត្សរ៍នោះ ពួកសិស្សព្រះគម្ពីរស្មានថាការធ្វើបន្ទាល់ដល់អស់ទាំងសាសន៍បានកើតឡើងហើយ។
១៣, ១៤. ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម នៅឆ្នាំ១៩២៨ បានពន្យល់ច្បាស់ជាងមុនៗទៅទៀតអំពីបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះ តើទស្សនាវដ្ដីនោះពន្យល់យ៉ាងណា?
១៣ បន្ដិចម្ដងៗព្រះយេហូវ៉ាបានជួយរាស្ត្រទ្រង់ឲ្យមានការយល់ដឹងកាន់តែច្បាស់អំពីបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់។ (សុភាសិត ៤:១៨) ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ជាភាសាអង់គ្លេសដែលចុះថ្ងៃទី១ ខែធ្នូ ឆ្នាំ១៩២៨ ចែងថា៖ «តើយើងអាចអះអាងថា ការចែកព្រះគម្ពីរយ៉ាងពាសពេញនេះបានបំពេញទំនាយអំពីកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អពីព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ? ប្រាកដជាមិនបានទេ! ទោះជាព្រះគម្ពីរបានត្រូវចែកចាយយ៉ាងពាសពេញក៏ដោយ ស្មរបន្ទាល់មួយក្រុមតូចនេះដែលបម្រើព្រះយេហូវ៉ានៅលើផែនដីនៅតែមានភារកិច្ចបោះពុម្ពសៀវភៅផ្សេងៗដើម្បីពន្យល់អំពី[គោលបំណង]របស់ព្រះ ហើយមនុស្សដែលបានទទួលព្រះគម្ពីរទាំងនោះ យើងក៏ចង់ជួបនៅឯផ្ទះរបស់គេផងដែរ។ បើយើងមិនធ្វើដូច្នេះ មនុស្សទាំងនោះនឹងស្ថិតក្នុងភាពងងឹតជាដរាប ស្តីអំពីរាជរដ្ឋាភិបាលរបស់ព្រះមេស្ស៊ីដែលបានស្ថាបនានៅសម័យយើងនេះហើយ»។
១៤ ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមនោះបានរៀបរាប់ទៀតថា៖ «នៅឆ្នាំ១៩២០ . . . ពួកសិស្សព្រះគម្ពីរបានយល់យ៉ាងច្បាស់អំពីទំនាយរបស់ព្រះអម្ចាស់យើង ដែលបានកត់ទុកនៅម៉ាថាយ ២៤:១៤។ ពួកគាត់យល់ថា ‹ដំណឹងល្អនេះ›ដែលត្រូវប្រកាសប្រាប់ទូទាំងពិភពលោកទុកជាទីបន្ទាល់ដល់សាសន៍ដទៃឬអស់ទាំងសាសន៍នោះ មិនមែនជាដំណឹងល្អអំពីព្រះរាជាណាចក្រមួយដែលត្រូវកើតមកនៅពេលអនាគតនោះទេ តែជាដំណឹងល្អដែលថា ព្រះមេស្ស៊ីបានចាប់ផ្ដើមសោយរាជ្យលើផែនដីនេះរួចហើយ»។
១៥. តើមានការផ្សព្វផ្សាយកាន់តែច្រើនឡើងៗប៉ុណ្ណាតាំងពីទសវត្សរ៍នៃឆ្នាំ១៩២០?
១៥ «ស្មរបន្ទាល់មួយក្រុមតូច»នោះក្នុងទសវត្សរ៍នៃឆ្នាំ១៩២០ មិនមានចំនួនតិចរហូតទេ។ ក្នុងកំឡុងពេលប៉ុន្មានទសវត្សរ៍ក្រោយមក ពួកគេបានទទួលស្គាល់អត្តសញ្ញាណនៃពួក«មនុស្ស១ហ្វូងយ៉ាងធំ»ដែលជា«ចៀមឯទៀត»នោះ ហើយបានចាប់ផ្ដើមប្រមូលពួកគេផងដែរ។ (វិវរណៈ ៧:៩; យ៉ូហាន ១០:១៦) សព្វថ្ងៃនេះមានអ្នកប្រកាសប្រាប់ដំណឹងល្អចំនួន៦.៦១៣.៨២៩នាក់នៅ២៣៥ប្រទេស។ នេះជាភស្តុតាងដែលបង្ហាញពីការសម្រេចយ៉ាងអស្ចារ្យនៃបទទំនាយនោះ! មនុស្សមិនធ្លាប់ប្រកាសផ្សាយ«ដំណឹងល្អនេះដែលសំដែងពីនគរ»ព្រះទូទាំងពិភពលោកដល់កំរិតធំដូចនេះឡើយ។ ហើយក្នុងប្រវត្ដិសាស្ត្រមនុស្សក៏អត់ធ្លាប់មានអ្នកបម្រើស្មោះភក្ដីច្រើនដូចនៅសព្វថ្ងៃនេះទេ។
១៦. តើស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើការច្រើនប៉ុណ្ណាក្នុងកំឡុងឆ្នាំកិច្ចបំរើកន្លងទៅនេះ?
១៦ ស្មរបន្ទាល់មួយហ្វូងយ៉ាងធំនេះបានមូលគ្នាធ្វើការច្រើនណាស់ក្នុងកំឡុងឆ្នាំកិច្ចបំរើ២០០៥។ ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាបានចំណាយជាង១០០កោដិម៉ោងក្នុងការប្រកាសដំណឹងល្អនៅ២៣៥ប្រទេស។ ពួកគេបានត្រឡប់ទៅជួបមនុស្សរាប់លានដងហើយបានសិក្សាព្រះគម្ពីរជាមួយសិស្សរាប់លាននាក់ដែរ។ ពួកស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាចំណាយពេលនិងធនធានរបស់ខ្លួនក្នុងការប្រាប់អ្នកដទៃអំពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះដោយឥតគិតថ្លៃហើយដោយឥតទទួលប្រាក់ខែដែរ។ (ម៉ាថាយ ១០:៨, ខ.ស.) ព្រះយេហូវ៉ានៅតែប្រើវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដ៏ខ្លាំងក្លារបស់ទ្រង់ដើម្បីពង្រឹងកម្លាំងអ្នកបម្រើទ្រង់ឲ្យបំពេញព្រះហឫទ័យទ្រង់។—សាការី ៤:៦
ការខំប្រឹងធ្វើបន្ទាល់
១៧. តើរាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាកំពុងតែធ្វើអ្វីតាមបង្គាប់របស់ព្រះយេស៊ូឲ្យផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ?
១៧ ជិត២០០០ឆ្នាំបានកន្លងទៅតាំងពីព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា ដំណឹងល្អត្រូវប្រកាសប្រាប់ទូទៅ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ រាស្ត្ររបស់ព្រះមិនបានរសាយការព្យាយាមក្នុងកិច្ចការនោះទេ។ យើងដឹងថា ដរាបណាដែលយើងតស៊ូក្នុងការល្អនេះ នោះយើងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ ក្ដីមេត្ដាករុណានិងចិត្តអត់ធ្មត់ដូចព្រះយេហូវ៉ា។ យើងក៏មានទស្សនៈដូចព្រះយេហូវ៉ាដោយមិនចង់ឲ្យមនុស្សណាវិនាសឡើយ តែចង់ឲ្យគេប្រែចិត្តនិងមានចំណងមេត្រីភាពជាមួយទ្រង់។ (កូរិនថូសទី២ ៥:១៨-២០; ពេត្រុសទី២ ៣:៩) វិញ្ញាណរបស់ព្រះកំពុងតែជួយពួកស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យព្យាយាមខ្នះខ្នែងក្នុងកិច្ចការប្រកាសប្រាប់ដំណឹងល្អដល់ចុងផែនដីបំផុត។ (រ៉ូម ១២:១១) ជាលទ្ធផលនោះ មនុស្សទូទាំងពិភពលោកកំពុងតែធ្វើតាមសេចក្ដីពិតក្នុងព្រះគម្ពីរដោយកែប្រែជីវិតឲ្យស្របទៅតាមការណែនាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលពេញទៅដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់។ សូមមើលឧទាហរណ៍ខ្លះ។
១៨, ១៩. សូមរៀបរាប់បទពិសោធន៍របស់មនុស្សខ្លះដែលបានកែប្រែជីវិតឲ្យស្របទៅតាមដំណឹងល្អដែលគេឮ។
១៨ បុរសម្នាក់ឈ្មោះឆាល្ស ជាកសិករនៅប្រទេសកេនីញ៉ាប៉ែកខាងលិច។ នៅឆ្នាំ១៩៩៨គាត់លក់ស្លឹកថ្នាំជក់ជាង៨.០០០គីឡូក្រាម ហើយបានទទួលប័ណ្ណសរសើរជាកសិករលេខមួយក្នុងការដាំថ្នាំជក់។ នៅពេលនោះ ឆាល្សបានចាប់ផ្ដើមសិក្សាព្រះគម្ពីរ។ មិនយូរប៉ុន្មានក្រោយមក គាត់ទទួលស្គាល់ថា មនុស្សដែលរួមដៃក្នុងការផលិតថ្នាំជក់កំពុងតែបំពានច្បាប់របស់ព្រះយេស៊ូឲ្យស្រឡាញ់អ្នកជិតខាង។ (ម៉ាថាយ ២២:៣៩) បងប្រុសឆាល្សសម្រេចចិត្តថា ការធ្វើជា‹អ្នកដាំថ្នាំជក់លេខមួយ›នោះ មានន័យពិតប្រាកដថា ជា‹អ្នកពូកែសម្លាប់គេលេខមួយ› ដូច្នេះគាត់បាញ់ថ្នាំពុលទៅលើដើមថ្នាំជក់ទាំងនោះ។ គាត់បានរីកចំរើនខាងវិញ្ញាណរហូតដល់ឧទ្ទិសថ្វាយខ្លួននិងធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹក ហើយឥឡូវគាត់ក៏ជាអ្នកត្រួសត្រាយពេញពេលនិងជាអ្នកងារជំនួយផងដែរ។
១៩ ព្រះយេហូវ៉ាច្បាស់ជាបានអង្រួនអស់ទាំងសាសន៍តាមរយៈការធ្វើបន្ទាល់ទូទាំងផែនដី ហើយមនុស្សដែលជាទីគាប់ចិត្តកំពុងតែចូលមកមែន។ (ហាកាយ ២:៧) ពេលមានអាយុតែ១៣ឆ្នាំ បុរសម្នាក់ឈ្មោះពេត្រូ នៅប្រទេសព័រទុយហ្គាល់ បានចូលសាលាពិសេសដើម្បីរៀនធ្វើជាបុព្វជិតសាសនា។ គាត់មានគោលដៅធ្វើជាសាសនទូតនិងគ្រូបង្រៀនព្រះគម្ពីរ។ ប៉ុន្តែ មិនយូរក្រោយមក ពេត្រូឈប់រៀននៅសាលាពិសេសនោះពីព្រោះកម្រណាស់ដែលគេបង្រៀនព្រះគម្ពីរក្នុងកម្មវិធីនោះ។ ប្រាំមួយឆ្នាំក្រោយមកគាត់កំពុងតែរៀនចិត្តវិជ្ជានៅឯសកលវិទ្យាល័យមួយនៅទីក្រុងលីស្បោន។ នៅទីក្រុងនោះ ពេត្រូរស់ជាមួយម្ដាយមីងដែលជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយមីងបានលើកទឹកចិត្តក្មួយឲ្យរៀនព្រះគម្ពីរ។ ប៉ុន្តែ មកដល់ពេលនោះ ពេត្រូមិនប្រាកដក្នុងចិត្តថាមានព្រះមែនឬក៏អត់ ហើយគាត់ក៏ពិបាកសម្រេចចិត្តថាតើគួរសិក្សាព្រះគម្ពីរឬទេ? ពេត្រូបានជួបជាមួយសាស្ដ្រាចារ្យដែលបង្រៀនចិត្តវិជ្ជានោះ ហើយប្រាប់គាត់អំពីការមិនចេះសម្រេចចិត្តរបស់ខ្លួន។ លោកសាស្ដ្រាចារ្យបានពន្យល់ថា ចំណុចមួយដែលគេបង្រៀនក្នុងផ្នែកចិត្តវិជ្ជានោះ គឺថា ការមិនចេះសម្រេចចិត្តដូច្នេះ ច្រើនតែនាំឲ្យខ្លួនជួបគ្រោះថ្នាក់។ ភ្លាមៗនោះ ពេត្រូសម្រេចចិត្តរៀនព្រះគម្ពីរ។ ពេលថ្មីៗនេះគាត់បានធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹក ហើយកំពុងតែដឹកនាំការសិក្សាព្រះគម្ពីរជាមួយមនុស្សដទៃទៀតដែរ។
២០. ហេតុអ្វីក៏កិច្ចការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អទូទាំងពិភពលោកគួរនាំយើងឲ្យមានចិត្តសប្បាយ?
២០ សព្វថ្ងៃនេះយើងនៅតែមិនដឹងថា យើងត្រូវធ្វើបន្ទាល់ប៉ុណ្ណាដល់អស់ទាំងសាសន៍ ឬថាទីបញ្ចប់នឹងមកដល់នៅថ្ងៃណាខែណានោះទេ។ យើងគ្រាន់តែដឹងថា ថ្ងៃនោះជិតដល់ហើយ។ កិច្ចការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អទូទៅនេះនាំឲ្យយើងមានចិត្តសប្បាយ ពីព្រោះនេះជាលក្ខណៈមួយក្នុងចំណោមទីសំគាល់ជាច្រើនដែលបង្ហាញថា ព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះនឹងគ្រប់គ្រងជំនួសរដ្ឋាភិបាលទាំងឡាយរបស់មនុស្សលោកនៅពេលឆាប់ៗខាងមុខនេះ។ (ដានីយ៉ែល ២:៤៤) រៀងរាល់ឆ្នាំមនុស្សរាប់លាននាក់មានឱកាសកែប្រែជីវិតឲ្យស្របទៅតាមដំណឹងល្អដែលគេឮ ហើយនេះជាអ្វីដែលសរសើរដំកើងព្រះយេហូវ៉ាដែលជាព្រះរបស់យើង។ ចូរឲ្យយើងតាំងចិត្តរក្សាឲ្យមានចិត្តស្មោះភក្ដី ហើយរួមកម្លាំងជាមួយនឹងបងប្អូនរបស់យើងទូទាំងពិភពលោកក្នុងការធ្វើបន្ទាល់ដល់អស់ទាំងសាសន៍។ បើយើងធ្វើដូច្នេះ នោះយើងនឹងសង្គ្រោះខ្លួនយើងបាន ព្រមទាំងពួកអ្នកដែលស្ដាប់យើងផង។—ធីម៉ូថេទី១ ៤:១៦
តើអ្នកចាំទេ?
• ហេតុអ្វីក៏បន្ទូលនៅម៉ាថាយ ២៤:១៤ ជាទំនាយដ៏អស្ចារ្យម្ល៉េះ?
• តើពួកគ្រីស្ទានសម័យដើមព្យាយាមផ្សព្វផ្សាយប៉ុណ្ណា? ហើយតើមានលទ្ធផលអ្វី?
• តើអ្វីបានជួយពួកសិស្សព្រះគម្ពីរឲ្យយល់ថា គេត្រូវធ្វើបន្ទាល់ដល់អស់ទាំងសាសន៍?
• ពេលគិតអំពីសកម្មភាពរបស់រាស្ត្រព្រះក្នុងកំឡុងឆ្នាំកិច្ចបំរើកន្លងទៅនេះ តើអ្នកស្ងើចចិត្តនឹងចំណុចមួយណា?
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
[រូបភាពនៅទំព័រ៣០]
ព្រះយេហូវ៉ាបានបញ្ជូនពេត្រុសឲ្យធ្វើបន្ទាល់ ដល់កូនេលាសនិងក្រុមគ្រួសាររបស់លោក
[ផែនទី/រូបភាពនៅទំព័រ៣១]
ប៉ុលបានធ្វើដំណើររាប់ពាន់គីឡូម៉ែត្រលើផ្ទៃសមុទ្រ និងដីគោកដើម្បីផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ