លោតទៅអត្ថបទ

លោតទៅបញ្ជីអត្ថបទ

ជំពូក​ទី​១៣៣

សពលោកយេស៊ូបានត្រូវរៀបចំយកទៅបញ្ចុះ

សពលោកយេស៊ូបានត្រូវរៀបចំយកទៅបញ្ចុះ

ម៉ាថាយ ២៧:៥៧–២៨:២ ម៉ាកុស ១៥:៤២–១៦:៤ លូកា ២៣:៥០–២៤:៣ យ៉ូហាន ១៩:៣១–២០:១

  • សព​លោក​យេស៊ូ​បាន​ត្រូវ​យក​ចុះ​ពី​បង្គោល

  • សព​បាន​ត្រូវ​រៀប​ចំ​យក​ទៅ​បញ្ចុះ

  • ពួក​ស្ត្រី​ឃើញ​ថា​ផ្នូរ​នៅ​ទទេ

ឥឡូវ​ថ្ងៃ​សុក្រ ទី​១៤ ខែ​ណែសាន កាន់​តែ​ជ្រេ​ហើយ។ ថ្ងៃ​ឈប់​សម្រាក​នៅ​ថ្ងៃ​ទី​១៥ ខែ​ណែសាន នឹង​ចាប់​ផ្ដើម​ក្រោយ​ថ្ងៃ​លិច។ លោក​យេស៊ូ​បាន​ស្លាប់​ហើយ ប៉ុន្តែ​ចោរ​ប្លន់​ពីរ​នាក់​ដែល​នៅ​ក្បែរ​លោក​គឺ​នៅ​រស់​នៅ​ឡើយ។ យោង​តាម​ច្បាប់​ម៉ូសេ សាកសព‹មិន​ត្រូវ​ជាប់​នៅ​លើ​ឈើ​រហូត​ដល់​ភ្លឺ​ឡើយ› ប៉ុន្តែ ត្រូវ​យក​ទៅ​បញ្ចុះ​«​នៅ​ថ្ងៃ​នោះ​ឯង​ជា​កុំ​ខាន​»។—ចោទិយកថា ២១:២២, ២៣

បន្ថែម​ទៅ​ទៀត រសៀល​ថ្ងៃ​សុក្រ​គឺ​ត្រូវ​គេ​ហៅ​ថា​ថ្ងៃ​រៀប​ចំ ពី​ព្រោះ​ពេល​នោះ​បណ្ដា​ជន​រៀប​ចំ​អាហារ​និង​បញ្ចប់​កិច្ច​ការ​ឯ​ទៀត​ដែល​ពួក​គេ​ត្រូវ​ធ្វើ​មុន​ថ្ងៃ​ឈប់​សម្រាក។ នៅ​ពេល​ថ្ងៃ​លិច ថ្ងៃ​ឈប់​សម្រាក​«​ដ៏​ធំ​»​នឹង​ចាប់​ផ្ដើម។ (​យ៉ូហាន ១៩:៣១​) ហេតុ​អ្វី? ពី​ព្រោះ​ថ្ងៃ​ទី​១៥ ខែ​ណែសាន គឺ​ជា​ថ្ងៃ​ដំបូង​នៃ​បុណ្យ​នំ​ឥត​ដំបែ​ដែល​មាន​រយៈ​ពេល​៧​ថ្ងៃ ហើយ​ថ្ងៃ​ដំបូង​នោះ​តែង​តែ​ជា​ថ្ងៃ​ឈប់​សម្រាក។ (​លេវីវិន័យ ២៣:៥, ៦​) ម្ដង​នេះ ថ្ងៃ​ដំបូង​នៃ​បុណ្យ​នំ​ឥត​ដំបែ គឺ​ចំ​នឹង​ថ្ងៃ​ឈប់​សម្រាក​ប្រចាំ​សប្ដាហ៍​ដែល​ជា​ថ្ងៃ​ទី​៧។ ដូច្នេះ​បាន​ជា​គេ​ហៅ​ថ្ងៃ​នោះ​ថា​ជា​ថ្ងៃ​ឈប់​សម្រាក​ដ៏​ធំ។

ហេតុ​នេះ ជន​ជាតិ​យូដា​បាន​សុំ​ពីឡាត​ធ្វើ​ឲ្យ​លោក​យេស៊ូ​និង​ចោរ​ប្លន់​ពីរ​នាក់​ដែល​នៅ​ក្បែរ​លោក​ស្លាប់​លឿន​ជាង។ តើ​តាម​របៀប​ណា? គឺ​ដោយ​បំបាក់​ជើង​របស់​ពួក​គាត់។ ប្រសិន​បើ​ជើង​របស់​ពួក​គាត់​បាក់ ពួក​គាត់​មិន​អាច​ប្រើ​ជើង​រុញ​ខ្លួន​របស់​ពួក​គាត់​ឡើង​ដើម្បី​ដក​ដង្ហើម​បាន​ឡើយ។ ដូច្នេះ ពួក​ទាហាន​បាន​មក​បំបាក់​ជើង​ចោរ​ប្លន់​ទាំង​ពីរ​នាក់​នោះ។ ប៉ុន្តែ ពួក​គេ​មិន​បាន​បំបាក់​ជើង​របស់​លោក​យេស៊ូ​ទេ ពី​ព្រោះ​ពួក​គេ​ឃើញ​ថា​លោក​បាន​ស្លាប់​ហើយ។ ការ​នេះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​សម្រេច​នូវ​អ្វី​ដែល​បាន​ត្រូវ​ទាយ​ទុក​នៅ ទំនុក​តម្កើង ៣៤:២០ ដែល​ថា​៖ ​«​ទ្រង់​រក្សា​អស់​ទាំង​ឆ្អឹង​របស់​អ្នក​នោះ មិន​ឲ្យ​ឆ្អឹង​ណា​មួយ​ត្រូវ​បាក់​ឡើយ​»។

ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​មាន​ការ​សង្ស័យ​ថា​លោក​យេស៊ូ​ពិត​ជា​ស្លាប់​មែន​ឬមិន​មែន នោះ​ទាហាន​ម្នាក់​បាន​យក​លំពែង​មក​ចាក់​ចំហៀង​ខ្លួន​ក្បែរ​បេះ​ដូង​របស់​លោក ហេតុ​នេះ​«​ឈាម​និង​ទឹក​ចេញ​មក​ភ្លាម​»។ (​យ៉ូហាន ១៩:៣៤​) ការ​នេះ​បាន​កើត​ឡើង​ស្រប​តាម​ទំនាយ​មួយ​ទៀត​ដែល​ចែង​ថា​៖ ​«​គេ​នឹង​គន់​មើល​អ្នក​ដែល​គេ​បាន​ចាក់​»។—សាការី ១២:១០

យ៉ូសែប​ដែល​មក​ពី​ក្រុង​អារីម៉ាថេ​គឺ​ជា​«​អ្នក​មាន​»​ និង​ជា​សមាជិក​ក្រុម​ប្រឹក្សា​ជាន់​ខ្ពស់​ម្នាក់​ដែល​មាន​កេរ្ដិ៍​ឈ្មោះ​ល្អ។ គាត់​ក៏​មាន​វត្តមាន​នៅ​កន្លែង​ប្រហារ​ជីវិត​ដែរ។ (​ម៉ាថាយ ២៧:៥៧​) គាត់​បាន​ត្រូវ​រៀប​រាប់​ថា​ជា​«​មនុស្ស​ល្អ​និង​សុចរិត​»​ដែល​«​កំពុង​រង់​ចាំ​រាជាណាចក្រ​របស់​ព្រះ​»។ តាម​ពិត គាត់​ជា​«​អ្នក​កាន់​តាម​លោក​យេស៊ូ​ដោយ​សម្ងាត់ ព្រោះ​ខ្លាច​ជន​ជាតិ​យូដា​»។ គាត់​មិន​បាន​គាំ​ទ្រ​ការ​សម្រេច​សេចក្ដី​របស់​តុលាការ​ដែល​វិនិច្ឆ័យ​លោក​យេស៊ូ​ឡើយ។ (​លូកា ២៣:៥០; ម៉ាកុស ១៥:៤៣; យ៉ូហាន ១៩:៣៨​) យ៉ូសែប​បាន​តាំង​ចិត្ត​ក្លាហាន​ទៅ​ជួប​ពីឡាត​ហើយ​សុំ​យក​សព​លោក​យេស៊ូ។ ពេល​នោះ ពីឡាត​ហៅ​នាយ​ទាហាន​ម្នាក់​ដែល​មើល​ការ​ខុស​ត្រូវ​នៅ​កន្លែង​ប្រហារ​ជីវិត​មក​សួរ នាយ​ទាហាន​នោះ​បញ្ជាក់​ថា​លោក​យេស៊ូ​បាន​ស្លាប់​ហើយ។ ដូច្នេះ ពីឡាត​បាន​យល់​ព្រម​តាម​សំណូម​ពរ​របស់​យ៉ូសែប។

យ៉ូសែប​បាន​ទិញ​ក្រណាត់​ស្អាត​សាច់​ល្អ ហើយ​យក​សព​លោក​យេស៊ូ​ចុះ​ពី​បង្គោល។ គាត់​រុំ​សព​លោក​ជា​មួយ​នឹង​ក្រណាត់​សាច់​ល្អ​ដើម្បី​រៀប​ចំ​យក​ទៅ​បញ្ចុះ។ នីកូដេម​«​ដែល​មុន​ដំបូង​បាន​មក​ជួប​លោក[​យេស៊ូ​]នៅ​ពេល​យប់​»​ ក៏​បាន​ជួយ​ក្នុង​ការ​រៀប​ចំ​នេះ​ដែរ។ (​យ៉ូហាន ១៩:៣៩​) គាត់​បាន​យក​ជ័រ​ល្វីង​ទេស​និង​គ្រឿង​ក្រអូប​ប្រហែល​ជា​៣៣​គីឡូ​ក្រាម។ សព​លោក​យេស៊ូ​បាន​ត្រូវ​រុំ​នឹង​ក្រណាត់​ជា​មួយ​នឹង​គ្រឿង​ក្រអូប​ទាំង​នោះ តាម​ទំនៀម​ទម្លាប់​នៃ​ការ​បញ្ចុះ​សព​របស់​ជន​ជាតិ​យូដា។

យ៉ូសែប​មាន​កន្លែង​បញ្ចុះ​សព​ថ្មី​មួយ​ដែល​គេ​បាន​ដាប់​នៅ​ក្នុង​ថ្ម​ដែល​នៅ​ជិត​នោះ។ គេ​បាន​ដាក់​សព​លោក​យេស៊ូ​នៅ​ទី​នោះ រួច​ប្រមៀល​ថ្ម​ដ៏​ធំ​មួយ​មក​បិទ​មាត់​ផ្នូរ​នោះ។ កិច្ច​ការ​ទាំង​នេះ​បាន​ត្រូវ​ធ្វើ​ជា​ប្រញាប់ មុន​ថ្ងៃ​ឈប់​សម្រាក​ចាប់​ផ្ដើម។ ម៉ារៀ​ម៉ាក់ដាឡេន​និង​ម៉ារៀ​ដែល​ជា​ម្ដាយ​របស់​យ៉ាកុប​តូច​ប្រហែល​ជា​បាន​ជួយ​រៀប​ចំ​សព​លោក​យេស៊ូ​ផង​ដែរ។ ឥឡូវ​នេះ ពួក​គាត់​ប្រញាប់​ត្រឡប់​ទៅ​ផ្ទះ​វិញ ហើយ​«​រៀប​ចំ​គ្រឿង​ក្រអូប​និង​ប្រេង​ក្រអូប​»​ យក​មក​លាប​លើ​សព​លោក​យេស៊ូ​ថែម​ទៀត​ក្រោយ​ថ្ងៃ​ឈប់​សម្រាក។—លូកា ២៣:៥៦

ថ្ងៃ​បន្ទាប់​គឺ​ជា​ថ្ងៃ​ឈប់​សម្រាក ពួក​សង្ឃនាយក​និង​ពួក​ផារិស៊ី​ទៅ​ជួប​ពីឡាត រួច​និយាយ​ថា​៖ ​«​យើង​បាន​នឹក​ឃើញ​អ្វី​ដែល​អ្នក​បោក​ប្រាស់​នោះ​បាន​និយាយ​កាល​នៅ​រស់​ថា​៖ ‹ក្រោយ​បី​ថ្ងៃ ខ្ញុំ​នឹង​ត្រូវ​ប្រោស​ឲ្យ​រស់​ឡើង​វិញ›។ ដូច្នេះ សូម​បញ្ជា​ឲ្យ​គេ​យាម​កន្លែង​បញ្ចុះ​សព​នោះ​រហូត​ដល់​ថ្ងៃ​ទី​បី កុំ​ឲ្យ​ពួក​អ្នក​កាន់​តាម​អ្នក​នោះ​មក​លួច​សព​គាត់ ហើយ​ប្រាប់​បណ្ដា​ជន​ថា​៖ ‹លោក​បាន​ត្រូវ​ប្រោស​ឲ្យ​រស់​ឡើង​វិញ​ហើយ!› រួច​ការ​បោក​ប្រាស់​ចុង​ក្រោយ​នេះ​នឹង​អាក្រក់​ជាង​លើក​មុន​ទៅ​ទៀត​»។ ពីឡាត​ប្រាប់​ពួក​គេ​ថា​៖ ​«​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន​ពួក​អ្នក​យាម​ស្រាប់​ហើយ។ ដូច្នេះ ចូរ​ទៅ​ចាត់​ចែង​ឲ្យ​គេ​យាម​កន្លែង​បញ្ចុះ​សព​ឲ្យ​បាន​មាំ​ទាំ​តាម​ការ​យល់​ឃើញ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចុះ​»។—ម៉ាថាយ ២៧:៦៣​-​៦៥

បន្ទាប់​មក នៅ​ព្រឹក​ព្រលឹម​ស្រាង​ៗ​នា​ថ្ងៃ​អាទិត្យ ម៉ារៀ​ម៉ាក់ដាឡេន ម៉ារៀ​ដែល​ជា​ម្ដាយ​របស់​យ៉ាកុប​តូច និង​ពួក​ស្ត្រី​ឯ​ទៀត​បាន​យក​គ្រឿង​ក្រអូប​ទៅ​ទី​បញ្ចុះ​សព ដើម្បី​លាប​លើ​សព​លោក​យេស៊ូ។ ពួក​គាត់​សួរ​គ្នា​ថា​៖ ​«​តើ​អ្នក​ណា​នឹង​ប្រមៀល​ថ្ម​ចេញ​ពី​មាត់​ច្រក​ចូល​ទី​បញ្ចុះ​សព​ឲ្យ​យើង?​»។ (​ម៉ាកុស ១៦:៣​) ប៉ុន្តែ មុន​ពេល​ដែល​ពួក​គាត់​បាន​ទៅ​ដល់ នៅ​ទី​នោះ​មាន​ការ​រញ្ជួយ​ដី។ បន្ថែម​ទៅ​ទៀត ទេវតា​របស់​ព្រះ​បាន​ប្រមៀល​ថ្ម​នោះ​ចេញ ពួក​អ្នក​យាម​ក៏​មិន​បាន​នៅ​ទី​នោះ​ដែរ ហើយ​ផ្នូរ​ក៏​នៅ​ទទេ!