តើធ្វើដូចម្ដេចអាចផ្ដាច់គ្រឿងញៀន?
ជំពូកទី៣៥
តើធ្វើដូចម្ដេចអាចផ្ដាច់គ្រឿងញៀន?
តើប្អូនកំពុងញៀនថ្នាំទេ? ប្អូនទំនងជាដឹងហើយថា គ្រឿងញៀនបង្ខូចទាំងចិត្តគំនិតនិងរាងកាយរបស់ប្អូន។ ប្អូនប្រហែលជាព្យាយាមផ្ដាច់ តែវាចេះតែរើឡើងវិញ។ បើមែន កុំអស់សង្ឃឹម។ ប្អូនអាចផ្ដាច់បាន! សូមស្ដាប់បទពិសោធន៍របស់មនុស្សបីនាក់ដែលមកពីមជ្ឈដ្ឋានផ្សេងគ្នា តែពួកគេបានផ្ដាច់គ្រឿងញៀនដោយជោគជ័យ។ តើតាមរបៀបណា?
ឈ្មោះ ម៉ាថា
ប្រវត្តិ៖ ម្ដាយរបស់ខ្ញុំមិនបានរៀបការទេ ជាមូលហេតុដែលខ្ញុំនិងប្អូនស្រីធំឡើងដោយគ្មានឪពុក។ តាំងពីអាយុ១២ឆ្នាំ ខ្ញុំចូលបារជាមួយមីងដែលស្រឡាញ់ការរាំរែក។ ខ្ញុំចូលចិត្តដើរលេង ចូលចិត្តរាប់អានអ្នកឯទៀត។ មិនយូរប៉ុន្មាន ខ្ញុំមានមិត្តភក្តិមិនល្អជាច្រើន។ ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមប្រើគ្រឿងញៀននៅអាយុ១៣ឆ្នាំ បន្ទាប់មកខ្ញុំចេះប្រើកូកាអ៊ីន។ ពេលប្រើលើកដំបូង ខ្ញុំសប្បាយណាស់ តែមិនយូរក្រោយមក ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមរវើរវាយ ភ័យស្លន់ស្លោ ហើយខ្លាចអ្វីៗទាំងអស់។ ពេលស្វាងជាតិថ្នាំ ខ្ញុំចង់សម្លាប់ខ្លួន។ ខ្ញុំចង់ផ្ដាច់ថ្នាំ តែខ្ញុំមានឆន្ទៈខ្សោយពេក។
មូលហេតុដែលខ្ញុំផ្ដាច់៖ ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមគិតអំពីព្រះ ហើយបានទៅវិហារពីរបីដង ប៉ុន្តែទទួលបានតែក្ដីអស់សង្ឃឹម។ ពេលអាយុ១៨ឆ្នាំ ខ្ញុំរើទៅរស់នៅជាមួយសង្សារ ហើយកើតបានកូនប្រុសម្នាក់។ កូនជាកម្លាំងជំរុញចិត្តខ្ញុំឲ្យកាន់តែចង់ផ្លាស់ប្ដូររបៀបរស់នៅរបស់ខ្ញុំ។ ចៃដន្យ មិត្តចាស់ម្នាក់បានផ្លាស់
មករស់នៅទល់មុខផ្ទះខ្ញុំ។ នាងបានមកសួរសុខទុក្ខខ្ញុំ ដូច្នេះខ្ញុំក៏ប្រាប់រឿងរ៉ាវទាំងអស់ដល់នាង។ នាងប្រាប់ខ្ញុំថា នាងជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា ហើយបានអញ្ជើញខ្ញុំឲ្យរៀនគម្ពីរ។ ខ្ញុំក៏យល់ព្រម។ខ្ញុំបានរៀនថា របៀបរស់នៅរបស់ខ្ញុំមិនធ្វើឲ្យព្រះពេញចិត្តទេ ហើយថាខ្ញុំត្រូវផ្ដាច់គ្រឿងញៀន និងឈប់ជក់បារី។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំពិបាកផ្ដាច់វាណាស់។ ក្នុងមួយថ្ងៃៗ ខ្ញុំអង្វរព្រះយេហូវ៉ាអស់ជាច្រើនដង សូមលោកជួយខ្ញុំឲ្យឈប់ប្រើគ្រឿងញៀន ព្រោះខ្ញុំចង់ធ្វើឲ្យលោកពេញចិត្ត។ (សុភាសិត ២៧:១១) ក្រោយពីសិក្សាគម្ពីរ និងសេពគប់សាក្សីព្រះយេហូវ៉ាអស់៦ខែ ខ្ញុំក៏អាចផ្ដាច់វាបាន។ ឥឡូវជីវិតខ្ញុំមានន័យខ្លឹមសារ។ ខ្ញុំលែងបាក់ទឹកចិត្តដូចពីមុនទៀត។ ក្រោយមក ខ្ញុំបានរៀបការជាមួយបុរសគ្រិស្តសាសនិកដ៏ល្អម្នាក់ ហើយបានចិញ្ចឹមអប់រំកូនតាមគោលការណ៍គម្ពីរ។ ខ្ញុំអរគុណព្រះយេហូវ៉ាខ្លាំងណាស់ ដែលលោកស្ដាប់សេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់ខ្ញុំ ហើយបានជួយខ្ញុំ!
ឈ្មោះ ម៉ាស្យូ
ប្រវត្តិ៖ ខ្ញុំធំឡើងនៅជាយក្រុងសាន់តូអាន់ទ្រេ ក្នុងរដ្ឋសៅប៉ូឡូ ប្រទេសប្រេស៊ីល។ នោះជាក្រុងដែលមានប្រជាជនរស់នៅច្រើន។ តាំងពីក្មេង ខ្ញុំចេះលួច ចេះជក់បារី និងលេងថ្នាំ។ មិត្តខ្ញុំមួយចំនួនជំនាញខាងលួចឡាន និងជួញដូរគ្រឿងញៀន។ មិត្តភក្តិម្នាក់បានចែកថ្នាំញៀនដោយឥតគិតថ្លៃដល់ក្មេងៗក្នុងតំបន់ដែលខ្ញុំរស់នៅ។ ប៉ុន្តែ ពេលក្មេងៗទាំងនោះចាប់ផ្ដើមញៀន ពួកគេក៏ត្រូវមកទិញថ្នាំពីគាត់។
ប៉ូលិសឧស្សាហ៍ដើរល្បាតក្នុងតំបន់ខ្ញុំ។ ពួកគេចាប់ខ្លួនខ្ញុំអស់ជាច្រើនដងពីបទល្មើសតូចតាច មានម្ដងចោទប្រកាន់ខ្ញុំពីបទជួញដូរថ្នាំញៀន។ ជាញឹកញយ ពួក
បងធំប្រើផ្ទះខ្ញុំដើម្បីលាក់ទុកកាំភ្លើងនិងអីវ៉ាន់ដែលពួកគេបានលួច។គ្រប់គ្នាខ្លាចខ្ញុំ ព្រោះកែវភ្នែកខ្ញុំពោរពេញដោយការចងអាឃាត។ ខ្ញុំមិនចូលចិត្តញញឹមទេ ទឹកមុខខ្ញុំមានតែភាពកាចសាហាវ។ គេបានដាក់រហស្សនាមខ្ញុំថា«ព្យុះទីហ្វុង» ដោយសារខ្ញុំទៅដល់កន្លែងណា បង្កបញ្ហានៅកន្លែងហ្នឹង។ ខ្ញុំផឹកស្រាជោកជាំ និងរស់នៅដោយអសីលធម៌។ មិត្តភក្តិខ្ញុំជាច្រើននាក់ ខ្លះស្លាប់ ខ្លះជាប់គុក។ ខ្ញុំបាក់ទឹកចិត្តខ្លាំងណាស់ រហូតដល់ចង់ចងកសម្លាប់ខ្លួននៅដើមឈើ។
មូលហេតុដែលខ្ញុំផ្ដាច់៖ ខ្ញុំបានអធិដ្ឋានសុំព្រះឲ្យជួយ។ ក្រោយមក ខ្ញុំបានជួបសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា ហើយចាប់ផ្ដើមសិក្សាគម្ពីរ។ ខ្ញុំបានរៀនថា ព្រះមាននាមផ្ទាល់ខ្លួន គឺយេហូវ៉ា ហើយថាលោកយកចិត្តទុកដាក់ និងចង់ជួយអស់អ្នកដែលព្យាយាមរស់នៅស្របតាមខ្នាតតម្រារបស់លោក។ (ចម្រៀងសរសើរព្រះ ៨៣:១៨; ពេត្រុសទី១ ៥:៦, ៧) ខ្ញុំខំប្រឹងកែប្រែទម្លាប់មិនល្អជាច្រើន ហើយអ្វីមួយដែលពិបាក គឺខ្ញុំត្រូវរៀនឲ្យចេះញញឹម។
ខ្ញុំបានអធិដ្ឋានម្ដងហើយម្ដងទៀតសុំព្រះយេហូវ៉ាឲ្យជួយខ្ញុំ។ ខ្ញុំក៏ព្យាយាមធ្វើតាមឱវាទពីគម្ពីរដែរ ជាឧទាហរណ៍ ខ្ញុំបានកាត់ចោល«មិត្តភក្តិ»ចាស់ៗ ហើយឈប់ចូលបារ។ រួចមក ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមសេពគប់អ្នកដែលរស់នៅស្របតាមខ្នាតតម្រារបស់ព្រះ។ នេះមិនស្រួលទេ តែខ្ញុំអាចធ្វើបាន។ ឥឡូវ ខ្ញុំឈប់ធ្វើចោរ ហើយលែងបង្កបញ្ហាទៀត។ រហូតដល់សព្វថ្ងៃគឺអស់ជាង១០ឆ្នាំហើយ ដែលខ្ញុំឈប់ប្រើគ្រឿងញៀន។
ឈ្មោះ គ្រេក
ប្រវត្តិ៖ ខ្ញុំធំឡើងក្នុងកសិដ្ឋានមួយនៅភាគខាងត្បូងនៃប្រទេសអូស្ត្រាលី។ ឪពុកខ្ញុំជាមនុស្សញៀនស្រា។ ពេលខ្ញុំអាយុ៨ឆ្នាំ ឪពុកម្ដាយខ្ញុំបានបែកគ្នា។ ម្ដាយខ្ញុំបានរៀបការម្ដងទៀត ហើយខ្ញុំរស់នៅជាមួយគាត់
រហូតដល់អាយុ១៧ឆ្នាំ។ នៅឆ្នាំនោះ ខ្ញុំបានរៀនកាត់រោមចៀម ហើយរើទៅរស់នៅជាមួយក្រុមអ្នកដំណើរស្វែងរកការងារកាត់រោមចៀម។ ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមលេងថ្នាំផ្សេងៗជាច្រើន និងចូលចិត្តផឹកស្រា។ ខ្ញុំទុកសក់វែង ហើយអ៊ុតវាដោយមានដោតគ្រាប់អង្កាំជាមួយផង។ ខ្ញុំក្លាយជាមនុស្សច្រណែនឈ្នានីស ឆាប់ជេរប្រមាថ និងឆាប់ផ្ទុះកំហឹង។ អស់ជាច្រើនដង ខ្ញុំត្រូវប៉ូលិសចាប់ដាក់គុក។ខ្ញុំបានផ្លាស់ទៅក្រុងតូចមួយនៅភាគខាងលិចអូស្ត្រាលី ហើយរស់នៅជាមួយសង្សាររបស់ខ្ញុំ ដែលធ្វើការក្នុងបារនៅទីនោះ។ យើងទាំងពីរនាក់ជក់បារីនិងផឹកស្រា ថែមទាំងដាំកញ្ឆាខ្លួនឯងទៀតផង។
មូលហេតុដែលខ្ញុំផ្ដាច់៖ នៅថ្ងៃមួយ បន្ទាប់ពីពួកយើងប្រមូលកញ្ឆាហើយ ក៏មានសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាមកគោះទ្វារផ្ទះដ៏ទ្រុឌទ្រោមរបស់យើង។ ខ្ញុំមិនបានជឿភ្លាមៗនូវអ្វីដែលសាក្សីនិយាយទេ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំបាន
ចំណាយពេលបន្តិចម្ដងៗ រហូតដល់ជឿជាក់ថាអ្វីដែលគម្ពីរចែងគឺជាការពិត។ រួចមក ខ្ញុំបានព្យាយាមដោះស្រាយបញ្ហារបស់ខ្ញុំម្ដងមួយៗ។ខ្ញុំបានរៀនដឹងថា ខ្ញុំត្រូវផ្ដាច់ទម្លាប់ជក់កញ្ឆា។ ដូច្នេះ តើខ្ញុំគួរធ្វើយ៉ាងណាចំពោះដំណាំកញ្ឆាដែលខ្ញុំប្រឹងប្រែងដាំដុះ? ដំបូង ខ្ញុំគិតថាឲ្យវាទៅអ្នកផ្សេង។ ប៉ុន្តែ បន្ទាប់មកខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តបំផ្លាញវាចោល ប្រសើរជាងឲ្យទៅគេ។ សេចក្ដីអធិដ្ឋានបានដើរតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ក្នុងការជួយខ្ញុំឲ្យឈប់ផឹកស្រា និងឈប់សេពគ្រឿងញៀន។ ខ្ញុំអធិដ្ឋានសុំឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះជួយខ្ញុំឲ្យយកឈ្នះអ្វីៗទាំងនោះ។ ខ្ញុំក៏បានឈប់សេពគប់អ្នកប្រើគ្រឿងញៀននិងអ្នកផឹកស្រាដែរ។ ពេលខ្ញុំរៀនគម្ពីរ ហើយធ្វើតាម នោះចិត្តរបស់ខ្ញុំកាន់តែរឹងមាំ ហើយអាចយកឈ្នះទម្លាប់អាក្រក់ទាំងនោះបាន។ សង្សារខ្ញុំក៏បានរៀនគម្ពីរ ហើយផ្លាស់ប្ដូររបៀបរស់នៅរបស់នាងដែរ។ ក្រោយមក យើងរៀបការជាមួយគ្នា។ អស់២១ឆ្នាំមកនេះ យើងរស់នៅដោយមានសុភមង្គល និងមានសុខភាពល្អជាង។ សព្វថ្ងៃយើងមានកូនប្រុសពីរនាក់ ហើយយើងសប្បាយក្នុងការចិញ្ចឹមអប់រំកូនទាំងពីរ។ ខ្ញុំធ្លាប់គិតថា តើជីវិតខ្ញុំនឹងទៅជាយ៉ាងណាបើគ្មានព្រះយេហូវ៉ាជួយខ្ញុំទេ។
បទគម្ពីរសំខាន់
«ព្រះយេហូវ៉ា លោកជាកម្លាំងនិងជាថាមពលរបស់ខ្ញុំ»។—អេសាយ ១២:២
យោបល់
បើអាចធ្វើបាន សូមជៀសវាងពីអ្វីៗដែលពាក់ព័ន្ធនឹងគ្រឿងញៀន មិនថាមនុស្ស ទីកន្លែង ឬវត្ថុទេ។ ការស្រាវជ្រាវបង្ហាញថា គ្រាន់តែឃើញអ្វីមួយដូចនោះអាចជំរុញចិត្តឲ្យចង់ប្រើម្ដងទៀត។
តើប្អូនដឹងទេ . . . ?
ការប្រើគ្រឿងញៀនអាចបណ្ដាលឲ្យខូចមុខងារខួរក្បាល។
គម្រោងអនុវត្ត!
ប្រសិនបើខ្ញុំចង់ត្រឡប់ទៅប្រើគ្រឿងញៀនឡើងវិញ ខ្ញុំនឹង ․․․․․
អ្វីដែលខ្ញុំចង់សួរឪពុកម្ដាយរបស់ខ្ញុំអំពីរឿងនេះគឺ ․․․․․
តើប្អូនគិតយ៉ាងណា?
● បើបុគ្គលម្នាក់ចង់ផ្ដាច់គ្រឿងញៀន ហេតុអ្វីគាត់ត្រូវធ្វើការផ្លាស់ប្ដូរយ៉ាងខ្លាំងនូវរបៀបរស់នៅរបស់គាត់?
● តើការរៀនសេចក្ដីពិតអំពីព្រះអាចជួយយ៉ាងដូចម្ដេច?
[ឃ្លាអក្សរធំនៅទំព័រ២៥៣]
«ប្អូនម៉ាថា រៀបរាប់ថា៖ ‹តាំងពីខ្ញុំរស់នៅស្របតាមខ្នាតតម្រាដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់ក្នុងគម្ពីរ ឥឡូវជីវិតខ្ញុំមានសុភមង្គលនិងមានន័យខ្លឹមសារ›»
[រូបភាពនៅទំព័រ២៥៦]
ការឈប់ប្រើគ្រឿងញៀន ប្រៀបដូចជាការរត់ចេញពីផ្ទះដែលកំពុងឆេះ។ ប្អូនត្រូវទុកអ្វីៗជាច្រើនចោល តែប្អូនអាចរួចជីវិតបាន