សំណួរពីយុវវ័យ

តើគម្ពីរអាចជួយខ្ញុំយ៉ាងដូចម្ដេច? ភាគទី៣: ចូរទាញប្រយោជន៍ឲ្យបានច្រើនបំផុតពីការអានគម្ពីរ

លេង

ពេលបើកគម្ពីរ ប្អូននឹងឃើញអក្សរច្រើនស្អេកស្កះ។ ប៉ុន្តែ សូមកុំឆាប់ធុញឡើយ! ផ្ទុយទៅវិញ សូមប្រដូចគម្ពីរទៅនឹងអាហារដែលគេតម្រៀបពេញតុឲ្យញ៉ាំសេរី។ ប្អូនមិនអាចញ៉ាំអាហារទាំងអស់បានទេ។ ប៉ុន្តែ ប្អូនអាចជ្រើសយកតែអាហារណាដែលប្អូនចូលចិត្តប៉ុណ្ណោះ។

ដើម្បីទទួលប្រយោជន៍ពេញលេញពីការអានគម្ពីរ ប្អូនត្រូវផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើអ្វីដែលប្អូនអាន។ អត្ថបទនេះនឹងជួយប្អូនឲ្យធ្វើដូច្នោះ។

ក្នុងអត្ថបទនេះ យើងនឹងពិចារណា៖

ហេតុអ្វីត្រូវផ្ចង់អារម្មណ៍ទៅលើអ្វីដែលប្អូនអានក្នុងគម្ពីរ?

ពេលដែលប្អូនខំព្យាយាមអានគម្ពីរ ប្អូននឹងទទួលប្រយោជន៍កាន់តែច្រើន។ សូមគិតអំពីការប្រៀបធៀបនេះ៖ បើប្អូនជ្រលក់កញ្ចប់តែទៅក្នុងទឹកក្ដៅមួយភ្លែត ប្អូននឹងទទួលបានក្លិននិងរសជាតិខ្លះៗប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែ បើប្អូនទុកវាយូរជាង ប្អូននឹងទទួលបានក្លិននិងរសជាតិខ្លាំងជាង មែនទេ?

នេះក៏ស្រដៀងនឹងការអានគម្ពីរដែរ។ ជាជាងអានប្រញាប់ៗ សូមចំណាយពេលគិតអំពីអ្វីដែលប្អូនអាន។ អ្នកសរសេរចម្រៀងសរសើរព្រះបទទី១១៩ បានធ្វើដូច្នេះមែន។ គាត់បាននិយាយថា៖«ខ្ញុំជញ្ជឹងគិតអំពីច្បាប់ទាំងនោះរៀងរាល់ថ្ងៃ»។—ចម្រៀងសរសើរព្រះ ១១៩:៩៧

នេះមិនមែនមានន័យថាប្អូនត្រូវចំណាយពេលពេញមួយថ្ងៃអានគម្ពីរនិងរំពឹងគិតអំពីព័ត៌មានដែលមានក្នុងនោះទេ។ ចំណុចសំខាន់គឺ អ្នកតែងចម្រៀងសរសើរព្រះបានលៃពេលដើម្បីរំពឹងគិតអំពីបណ្ដាំរបស់ព្រះ។ ការធ្វើដូច្នេះ បានជួយគាត់ឲ្យធ្វើការសម្រេចចិត្តល្អ។—ចម្រៀងសរសើរព្រះ ១១៩:៩៨-១០០

ប្អូនមេឡានីបានរៀបរាប់ថា៖«ម្ដាយខ្ញុំធ្លាប់ប្រាប់ខ្ញុំថា៖‹មួយសប្ដាហ៍មាន៧ថ្ងៃ ហើយអំឡុងពេលនោះកូនធ្វើអ្វីជាច្រើនសម្រាប់ខ្លួនឯង។ អ៊ីចឹងម្ដេចក៏កូនមិនទុកពេលខ្លះឲ្យព្រះយេហូវ៉ា? នោះជាអ្វីដែលគួរធ្វើ មែនទេ?›»។

ពេលប្អូនគិតអំពីគោលការណ៍គម្ពីរ ប្អូននឹងអាចធ្វើការសម្រេចចិត្តល្អជាង ជាពិសេសពេលប្អូនជ្រើសរើសមិត្តភក្តិឬពេលជួបការល្បួងឲ្យធ្វើអ្វីមិនល្អ។

តើតាមរបៀបណាប្អូនអាចទទួលប្រយោជន៍យ៉ាងពេញលេញពីការអានគម្ពីរ?

រៀបចំកាលវិភាគ។ ប្អូនជូលាបានឲ្យយោបល់ថា៖«ការមានកាលវិភាគសម្រាប់អានគម្ពីរគឺសំខាន់ ព្រោះជួយយើងឲ្យដឹងថាយើងនឹងអានអ្វី ហើយត្រូវអាននៅពេលណានិងនៅកន្លែងណា»។

បង្កើតបរិយាកាសល្អ។ យុវនារីម្នាក់ឈ្មោះជៀណាបានឲ្យយោបល់ថា៖«សូមរកកន្លែងស្ងាត់ ហើយសូមប្រាប់កាលវិភាគអានគម្ពីររបស់អ្នកដល់ក្រុមគ្រួសារ ដើម្បីកុំឲ្យពួកគាត់រំខានអ្នក»។

បើប្អូនកំពុងប្រើគ្រឿងអេឡិចត្រូនិក សូមបិទសារជូនដំណឹងទាំងអស់កុំឲ្យលោតមក ឬក៏ប្អូនអាចសាកអានពីសៀវភៅគម្ពីរក៏បាន។ ប្អូនដឹងទេ យោងទៅតាមការស្រាវជ្រាវបានបង្ហាញថា ការអានពីឯកសារបោះពុម្ពគឺស្រួលយល់ជាង តែការអានពីគ្រឿងអេឡិចត្រូនិកគឺពិបាកផ្ចង់អារម្មណ៍ជាង។

ប្អូនអេឡីណាបានរៀបរាប់ថា៖«ខ្ញុំឃើញថាការអានពីគ្រឿងអេឡិចត្រូនិកស្រួលមានអ្វីបំបែរអារម្មណ៍ណាស់ ព្រោះចេះតែលោតសារ ឬប្រាប់ថាអស់ថ្ម ឬថាអ៊ីនធឺណិតខ្សោយជាដើម។ តែពេលអានតាមឯកសារបោះពុម្ព យើងមិនបាច់ខ្វល់អំពីរឿងទាំងនោះទេ គ្រាន់តែត្រូវការពន្លឺឲ្យបានគ្រប់គ្រាន់ប៉ុណ្ណោះ»។

អធិដ្ឋានមុនសិន។ ប្អូនអាចសុំព្រះយេហូវ៉ាជួយប្អូនឲ្យយល់ ចងចាំ និងទទួលប្រយោជន៍ពីអ្វីដែលប្អូនបម្រុងនឹងអាន។—យ៉ាកុប ១:៥

ដើម្បីបង្ហាញព្រះយេហូវ៉ាថាប្អូនចង់ធ្វើតាមពាក្យអធិដ្ឋានរបស់ប្អូន សូមស្រាវជ្រាវកំណត់ហេតុដែលប្អូនកំពុងអាន។ តើប្អូនអាចធ្វើដូច្នោះយ៉ាងដូចម្ដេច? បើប្អូនកំពុងប្រើកម្មវិធីJWបណ្ណាល័យ ឬកំពុងអានគម្ពីរតាមអ៊ីនធឺណិត ប្អូនអាចចុចលើខគម្ពីរណាមួយដើម្បីស្វែងរកឯកសារយោងនិងអត្ថបទដែលពន្យល់អំពីខគម្ពីរនោះ។

សួរសំណួរ។ ប្អូនអាចសួរសំណួរដូចជា៖ ‹តើកំណត់ហេតុនេះបង្រៀនខ្ញុំអ្វីខ្លះអំពីព្រះយេហូវ៉ា? តើកំណត់ហេតុនេះមានគុណសម្បត្តិណារបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលខ្ញុំអាចយកតម្រាប់តាម?›។ (អេភេសូរ ៥:១) ‹តើខ្ញុំអាចទាញមេរៀនអ្វីខ្លះពីកំណត់ហេតុនេះ?›។ (ចម្រៀងសរសើរព្រះ ១១៩:១០៥) ‹តើខ្ញុំអាចប្រើអ្វីដែលខ្ញុំអានដើម្បីជួយអ្នកឯទៀតតាមរបៀបណា?›។—រ៉ូម ១:១១

ប្អូនក៏អាចសួរខ្លួនថា៖‹តើអ្វីដែលខ្ញុំអានទាក់ទងយ៉ាងណានឹងគោលរឿងក្នុងគម្ពីរ?›។ សំណួរនេះពិតជាសំខាន់ណាស់។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះព័ត៌មានក្នុងគម្ពីរពីសៀវភៅដើមកំណើតរហូតដល់សៀវភៅការបើកបង្ហាញ ទាក់ទងនឹងគោលរឿងដ៏សំខាន់គឺ របៀបដែលព្រះយេហូវ៉ានឹងធ្វើឲ្យនាមរបស់លោកបានបរិសុទ្ធតាមរយៈរាជាណាចក្ររបស់លោកនៅស្ថានសួគ៌ ហើយបង្ហាញភ័ស្តុតាងថាលោកមានសិទ្ធិគ្រប់គ្រងនិងរបៀបដែលលោកគ្រប់គ្រងគឺល្អបំផុត។

ទស្សនៈពីមនុស្សស្រករប្អូន

ប្អូនយូដាបានរៀបរាប់ថា៖«បើអ្នកចូលចិត្តប្រវត្តិសាស្ត្រ សូមសិក្សាអំពីតារាងលំដាប់ពេលនៃប្រជាជាតិនានាក្នុងគម្ពីរ ឬសិក្សាអំពីបំណែកឬឯកសារបុរាណអំពីប្រជាជាតិនោះ។ បើអ្នកចូលចិត្តរៀនអំពីបុគ្គលិកលក្ខណៈ អ្នកអាចសិក្សាអំពីបុគ្គលផ្សេងៗ ដូចជាដាវីឌជាដើម។ មានព័ត៌មានផ្សេងៗសម្រាប់មនុស្សគ្រប់រូប។ អ្នកគ្រាន់តែត្រូវគិតអំពីអ្វីដែលអ្នកចង់រៀនប៉ុណ្ណោះ»។

ប្អូនម៉ាខេនស៊ីបានរៀបរាប់ថា៖«ពេលខ្ញុំអានកំណត់ហេតុក្នុងគម្ពីរ ខ្ញុំចូលចិត្តវិភាគតួអង្គនីមួយៗថាគាត់ជាមនុស្សអាក្រក់ឬមនុស្សល្អ រួចសួរថា៖‹តើមានរឿងអ្វីកើតឡើងចំពោះបុគ្គលនេះ? តើគាត់មានចិត្តគំនិតបែបណា ហើយតើមានលទ្ធផលយ៉ាងណា?›។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំសួរខ្លួនឯងថា៖‹តើខ្ញុំអាចទាញមេរៀនអ្វីខ្លះពីកំណត់ហេតុនេះ?›»។

ប្អូនអែលបានរៀបរាប់ថា៖«ខ្ញុំព្យាយាមស្រាវជ្រាវព័ត៌មានថែមទៀតអំពីកំណត់ហេតុណាមួយ។ ជាឧទាហរណ៍ តើសៀវភៅនេះបានត្រូវសរសេរនៅពេលណា? តើអ្នកណាជាអ្នកសរសេរ ហើយតើគោលបំណងនៃសៀវភៅនេះគឺជាអ្វី? កំណត់ហេតុជាច្រើនទាក់ទងនឹងសម័យរបស់យើង តែពេលយើងស្រាវជ្រាវថែមទៀត យើងយល់កាន់តែច្បាស់អំពីព្រឹត្តិការណ៍ផ្សេងៗក្នុងគម្ពីរថាទាក់ទងយ៉ាងណានឹងមនុស្សដែលរស់នៅគ្រានោះ»។

ប្អូនអូវិនបានរៀបរាប់ថា៖«ពេលខ្ញុំអានគម្ពីរ ខ្ញុំស្រមៃថាខ្ញុំនឹងពន្យល់ព័ត៌មាននេះដល់អ្នកណាម្នាក់។ តើខ្ញុំអាចជួយបុគ្គលនោះឲ្យយល់ព័ត៌មាននោះយ៉ាងដូចម្ដេច? តើឧទាហរណ៍អ្វីខ្លះដែលខ្ញុំអាចប្រើដើម្បីពន្យល់ចំណុចសំខាន់? ការគិតអំពីចម្លើយចំពោះសំណួរទាំងនោះ អាចជួយខ្ញុំឲ្យយល់កាន់តែច្បាស់អំពីអ្វីដែលខ្ញុំអាន។ មានពាក្យស្លោកមួយនិយាយថា‹វិធីល្អបំផុតដើម្បីរៀនគឺបង្រៀនអ្នកឯទៀត›»។

រៀនសាឡើងវិញ៖ តើតាមរបៀបណាប្អូនអាចទាញប្រយោជន៍ឲ្យបានច្រើនបំផុតពីការអានគម្ពីរ?

រៀបចំកាលវិភាគ។ ដឹងទុកជាមុនថាប្អូននឹងអានអ្វី ហើយត្រូវអាននៅពេលណានិងនៅកន្លែងណា។
បង្កើតបរិយាកាសល្អ។ រកកន្លែងស្ងាត់ ហើយបិទសារជូនដំណឹងទាំងអស់ក្នុងគ្រឿងអេឡិចត្រូនិករបស់អ្នកដើម្បីកុំឲ្យបង្វែរអារម្មណ៍។
អធិដ្ឋានមុនសិន។ ប្អូនអាចសុំព្រះយេហូវ៉ាជួយប្អូនឲ្យយល់ ចងចាំ និងទទួលប្រយោជន៍ពីអ្វីដែលប្អូននឹងអាន។
សួរសំណួរ។ ប្រហែលសំខាន់បំផុត ប្អូនអាចសួរសំណួរខ្លួនឯងថាអ្វីដែលប្អូនអានទាក់ទងយ៉ាងណានឹងគោលរឿងក្នុងគម្ពីរ។