សំណួរពីយុវវ័យ
ចុះបើខ្ញុំមានបញ្ហាសុខភាព? (ភាគទី៣)
នៅគ្រាយុវវ័យជាគ្រាដែលច្រើនតែមានកម្លាំងមាំមួន ហើយហាក់ដូចជាមិនចេះហត់ទេ។ ប៉ុន្តែ សម្រាប់យុវវ័យខ្លះ កម្លាំងរបស់ពួកគេមានកម្រិតដោយសារមានជំងឺធ្ងន់ធ្ងរ។ តើប្អូនកំពុងមានបញ្ហាសុខភាពដូចនេះទេ? បើមានមែន ប្អូនអាចទទួលការលើកទឹកចិត្តពីបទពិសោធន៍របស់ប្អូនស្រីវីឡូរៀ ប្អូនប្រុសចាស្ទីន និងប្អូនស្រីនីហ្សា ពួកគាត់ទាំងបីនាក់ជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា។ សូមកត់សម្គាល់របៀបដែលពួកគាត់ស៊ូទ្រាំនឹងបញ្ហាសុខភាពធ្ងន់ធ្ងរ។
វីឡូរៀ
ពេលខ្ញុំអាយុ១៤ឆ្នាំ ខ្ញុំមានជំងឺឈឺសាច់ដុំនិងសរសៃពួរ (fibromyalgia) ហើយរហូតដល់អាយុ២០ឆ្នាំខ្ញុំមានជំងឺបីទៀត គឺជំងឺសន្លាក់ឆ្អឹង (arthritis) ជំងឺប្រព័ន្ធភាពស៊ាំ (lupus) និងជំងឺសើស្បែកម្យ៉ាង (Lyme disease)។ ខ្ញុំពិបាកធ្វើអ្វីៗទាំងអស់ដែលខ្ញុំចង់ធ្វើ ពីព្រោះខ្ញុំអស់កម្លាំងជានិច្ច។ ពេលខ្លះ ខ្ញុំស្ពឹកចាប់ពីចង្កេះចុះក្រោមកម្រើកមិនរួច ហើយត្រូវការកៅអីរុញ។
អ្វីដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំពិបាកជាងជំងឺខាងរូបកាយ គឺការឈឺចាប់ខាងផ្លូវចិត្ត ដោយសារខ្ញុំមិនអាចធ្វើកិច្ចការធម្មតាៗបាន ដូចជាសរសេរឬបើកគម្របដបជាដើម។ ពេលខ្ញុំឃើញកូនក្មេងដើរ ខ្ញុំឆ្ងល់ថាហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំពិបាកដើរម្ល៉េះ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនគ្មានតម្លៃទេ។
ខ្ញុំដឹងគុណណាស់ ដែលខ្ញុំមានជំនួយពីក្រុមគ្រួសារ និងពីបងប្អូនក្រុមជំនុំនៃសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា។ បងប្អូនបានមកលេងខ្ញុំជាញឹកញាប់ នោះធ្វើឲ្យខ្ញុំមិនសូវមានអារម្មណ៍ឯកោទេ។ បងប្អូនខ្លះបានអញ្ជើញខ្ញុំទៅជប់លៀង ទោះជាពិបាកលើកខ្ញុំចេញពីកៅអីរុញ រួចលើកខ្ញុំចូលឬលើកចេញពីក្នុងឡានក៏ដោយ។
បងប្អូនដែលមានវ័យចាស់នៅក្នុងក្រុមជំនុំបានជួយខ្ញុំច្រើនណាស់ ដោយសារពួកគាត់ដឹងថាការមានបញ្ហាសុខភាពគឺពិបាកយ៉ាងណា។ ពួកគាត់បានជួយខ្ញុំឲ្យទទួលស្គាល់កម្រិតរបស់ខ្លួន និងជួយខ្ញុំមិនឲ្យមានអារម្មណ៍បន្ទោសខ្លួន ចំពោះអ្វីដែលខ្ញុំមិនអាចធ្វើច្រើនដូចអ្នកឯទៀត។ ពេលខ្ញុំចូលរួមកិច្ចប្រជុំ និងកិច្ចបម្រើផ្សាយ គឺជាពេលដែលខ្ញុំសប្បាយបំផុត។ (ហេប្រឺ ១០:២៥) នៅពេលខ្ញុំចូលរួមសកម្មភាពទាំងនោះ ខ្ញុំឃើញថា ទោះជាខ្ញុំមានជំងឺក៏ដោយ ក៏ខ្ញុំអាចធ្វើសកម្មភាពដូចបងប្អូនឯទៀតដែរ។
ខ្ញុំចាំថាព្រះយេហូវ៉ាឲ្យយើងនូវអ្វីដែលយើងត្រូវការចាំបាច់ដើម្បីស៊ូទ្រាំ។ ជាឧទាហរណ៍ គម្ពីរចែងថា ទោះជារូបកាយរបស់យើងកំពុងខូចទៅក៏ដោយ តែចិត្តរបស់យើង«ទទួលកម្លាំងជាថ្មីរាល់ថ្ងៃជានិច្ច»។ (កូរិនថូសទី២ ៤:១៦) ខ្ញុំពិតជាមានអារម្មណ៍ដូចនោះមែន!
សូមគិតអំពីនេះ: បើអ្នកកំពុងរងទុក្ខដោយសារមានជំងឺធ្ងន់ធ្ងរ ហេតុអ្វីជាការសំខាន់ឲ្យអ្នកគិតអំពីអ្នកឯទៀត? បើអ្នកមានសុខភាពល្អ តើតាមរបៀបណាអ្នកអាចជួយអ្នកដែលឈឺ?—សុភាសិត ១៧:១៧
ចាស្ទីន
ខ្ញុំបានដួលលើឥដ្ឋ ហើយមិនអាចក្រោកឡើងវិញបានទេ។ ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមណែនទ្រូង ហើយកម្រើកមិនបាន។ គេក៏ប្រញាប់បញ្ជូនខ្ញុំទៅបន្ទប់សង្គ្រោះបន្ទាន់។ ដំបូង គ្រូពេទ្យរកមិនឃើញថាខ្ញុំឈឺអ្វីទេ។ ប៉ុន្តែ ក្រោយពីខ្ញុំមានអាការបែបនេះអស់បីបួនដង ទើបគ្រូពេទ្យរកឃើញថាខ្ញុំមានជំងឺសើស្បែកម្យ៉ាង។
ជំងឺសើស្បែកនេះបានបង្ខូចប្រព័ន្ធប្រសាទរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំនៅតែញ័រខ្លួន ហើយពេលខ្លះខ្ញុំមិនអាចគ្រប់គ្រងខ្លួនឯងបានទេ ទោះជាប៉ុន្មានឆ្នាំកន្លងទៅតាំងពីខ្ញុំមានជំងឺនេះ។ មានថ្ងៃខ្លះ រូបកាយខ្ញុំឈឺ ហើយថ្ងៃខ្លះម្រាមដៃខ្ញុំចាប់ពើតៗខ្លាំងណាស់ រហូតដល់កម្រើកមិនបាន គឺប្រៀបដូចជាសន្លាក់ឆ្អឹងទាំងអស់របស់ខ្ញុំមានច្រែះ។
ខ្ញុំធ្លាប់គិតថា‹ខ្ញុំនៅក្មេងណាស់ មិនគួរឈឺទេ› ហើយនោះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំខឹងខ្លួនឯង។ រាល់ថ្ងៃ ខ្ញុំស្រែកសួរព្រះថា៖«ហេតុអ្វីខ្ញុំជួបរឿងបែបនេះ?» រហូតដល់ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាព្រះបានបោះបង់ចោលខ្ញុំហើយ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំបានគិតអំពីគំរូយ៉ូបក្នុងគម្ពីរ។ យ៉ូបមិនបានយល់ច្បាស់អំពីមូលហេតុដែលគាត់ត្រូវជួបទុក្ខលំបាកច្រើនបែបនោះទេ តែគាត់នៅតែស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះ។ បើយ៉ូបអាចបន្តស្មោះត្រង់ ទោះជាគាត់ជួបបញ្ហាធំៗក៏ដោយ ខ្ញុំក៏អាចធ្វើដូចគាត់ដែរ។
ខ្ញុំបានទទួលជំនួយយ៉ាងច្រើនពីអ្នកចាស់ទុំក្នុងក្រុមជំនុំ។ ពួកគាត់តែងតែសួរសុខទុក្ខខ្ញុំ។ អ្នកចាស់ទុំម្នាក់បានប្រាប់ខ្ញុំថា ពេលណាដែលខ្ញុំចង់និយាយ សូមទូរស័ព្ទទៅគាត់នៅម៉ោងណាក៏បានដែរ។ ខ្ញុំអរគុណព្រះយេហូវ៉ាជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដែលឲ្យខ្ញុំមានមិត្តល្អបែបនេះ!—អេសាយ ៣២:១, ២
ជួនកាល ពេលយើងមានជំងឺធ្ងន់ធ្ងរ យើងភ្លេចថាព្រះយេហូវ៉ាជ្រាបអំពីអ្វីដែលយើងកំពុងឆ្លងកាត់។ គម្ពីរចែងថា៖«ចូរផ្ទេរបន្ទុករបស់អ្នកទៅលើព្រះយេហូវ៉ា នោះទ្រង់នឹងជួយទប់ទល់អ្នក»។ (ទំនុកតម្កើង ៥៥:២២) នេះជាអ្វីដែលខ្ញុំព្យាយាមធ្វើជារៀងរាល់ថ្ងៃ។
សូមគិតអំពីនេះ: តើតាមរបៀបណាបងប្អូនដែលស្រឡាញ់អ្នក អាចជួយអ្នកឲ្យស៊ូទ្រាំនឹងបញ្ហាសុខភាព?—សុភាសិត ២៤:១០; ថែស្សាឡូនិចទី១ ៥:១១
នីហ្សា
ពេលខ្ញុំនៅវ័យជំទង់ គ្រូពេទ្យបានរកឃើញថាខ្ញុំមានជំងឺសន្លាក់ឆ្អឹងម្យ៉ាង (Marfan syndrome) ដែលធ្វើឲ្យសន្លាក់ឆ្អឹងខ្ញុំទាំងអស់ខ្សោយ។ ជំងឺនេះក៏អាចមានឥទ្ធិពលទៅលើបេះដូង ភ្នែក និងគ្រឿងក្នុងសំខាន់ៗឯទៀតដែរ។ ខ្ញុំមិនមែនឈឺចាប់រាល់ថ្ងៃទេ តែពេលដែលឈឺ គឺឈឺខ្លាំងណាស់។
ពេលដែលខ្ញុំដឹងថាមានជំងឺនេះ ខ្ញុំយំយ៉ាងខ្លាំង។ ខ្ញុំបារម្ភថាខ្ញុំមិនអាចធ្វើអ្វីផ្សេងៗដែលខ្ញុំចូលចិត្តទេ។ ជាឧទាហរណ៍ ខ្ញុំចូលចិត្តរាំ តែពេលគិតថានៅថ្ងៃណាមួយដែលខ្ញុំឈឺខ្លាំងពេករហូតដល់មិនអាចរាំ ឬដើរបានទៀត នោះធ្វើឲ្យខ្ញុំភ័យខ្លាចអំពីថ្ងៃអនាគត។
បងស្រីខ្ញុំជួយខ្ញុំច្រើនណាស់។ គាត់បានជួយខ្ញុំកុំឲ្យអាណិតខ្លួនខ្លាំងពេក។ គាត់បានប្រាប់ខ្ញុំថា ខ្ញុំមិនគួររស់នៅដោយភ័យខ្លាចទេ ព្រោះវាធ្វើឲ្យជីវិតខ្ញុំគ្មានន័យខ្លឹមសារឡើយ។ គាត់ក៏បានលើកទឹកចិត្តខ្ញុំឲ្យអធិដ្ឋានម្ដងហើយម្ដងទៀត ព្រោះមានបុគ្គលម្នាក់ពិតជាយល់ច្បាស់អំពីអ្វីដែលខ្ញុំកំពុងជួបប្រទះ បុគ្គលនោះគឺព្រះយេហូវ៉ា។—ពេត្រុសទី១ ៥:៧
បទគម្ពីរមួយដែលលើកទឹកចិត្តខ្ញុំ គឺទំនុកតម្កើង ១៨:៦ ដែលចែងថា៖«ក្នុងគ្រាដែលទូលបង្គំមានសេចក្ដីវេទនា នោះបានអំពាវនាវដល់ព្រះយេហូវ៉ា។ ទូលបង្គំបានស្រែកទូលដល់ព្រះនៃទូលបង្គំ ទ្រង់ក៏ឮសំឡេងទូលបង្គំ ពីក្នុងព្រះវិហារទ្រង់ ហើយសំរែកដែលទូលបង្គំស្រែក នៅចំពោះទ្រង់ ក៏ឮដល់ព្រះកាណ៌ទ្រង់»។ ខនេះបានជួយខ្ញុំឲ្យជឿជាក់ថា ពេលខ្ញុំអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ា ហើយសុំជំនួយពីលោកដើម្បីខ្ញុំអាចស៊ូទ្រាំបាន នោះលោកនឹងស្ដាប់ ហើយជួយខ្ញុំ ព្រោះលោកតែងតែនៅក្បែរខ្ញុំជានិច្ច។
ខ្ញុំបានរៀនថាពេលដែលយើងជួបរឿងខ្លោចផ្សា ការមានអារម្មណ៍សោកស្ដាយ និងឈឺចិត្ត នោះជាអារម្មណ៍ធម្មតា។ ប៉ុន្តែ យើងមិនចង់ឲ្យអារម្មណ៍នោះមានឥទ្ធិពលយូរមកលើជីវិតយើង និងចំណងមិត្តភាពរបស់យើងជាមួយនឹងព្រះឡើយ។ លោកមិនមែនជាអ្នកដែលបណ្ដាលឲ្យយើងមានបញ្ហាទេ ហើយលោកនឹងមិនបោះបង់ចោលយើងឡើយ ដរាបណាយើងនៅតែចាត់ទុកលោកថាជាបុគ្គលសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិត។—យ៉ាកុប ៤:៨
សូមគិតអំពីនេះ: តើយើងគួរបន្ទោសព្រះចំពោះទុក្ខវេទនារបស់យើងឬទេ?—យ៉ាកុប ១:១៣
លោកអ្នកក៏ប្រហែលជាចូលចិត្តដែរ
សំណួរនិងចម្លើយពីគម្ពីរ
មានជំងឺរ៉ាំរ៉ៃ តើគម្ពីរអាចជួយអ្នកបានទេ?
បាន! សូមរៀនចំណុចបីយ៉ាងដែលអាចជួយអ្នកឲ្យស៊ូទ្រាំពេលមានជំងឺរ៉ាំរ៉ៃ។
សេចក្ដីបង្រៀនសំខាន់ៗក្នុងគម្ពីរ
ហេតុអ្វីព្រះអនុញ្ញាតឲ្យមានទុក្ខវេទនា?
មនុស្សជាច្រើនឆ្ងល់ថាហេតុអ្វីពិភពលោកនេះពោរពេញដោយការស្អប់គ្នានិងទុក្ខវេទនាច្រើនម៉្លេះ។ គម្ពីរមានចម្លើយដែលធ្វើឲ្យលោកអ្នកអស់ចម្ងល់ ហើយក៏សម្រាលទុក្ខផងដែរ។
ប្រធានបទឯទៀត
របៀបស៊ូទ្រាំនឹងបញ្ហាសុខភាពដែលមិននឹកស្មាន
តើមានព័ត៌មានអ្វីខ្លះក្នុងគម្ពីរដែលអាចជួយអ្នក បើអ្នកមានបញ្ហាសុខភាពដែលមិននឹកស្មានដល់?
សំណួរពីយុវវ័យ
ចុះបើខ្ញុំមានបញ្ហាសុខភាព? (ភាគទី២)
សូមអានបទពិសោធន៍របស់ពួកយុវវ័យដែលបានរៀនឲ្យចេះស៊ូទ្រាំនឹងបញ្ហាសុខភាពធ្ងន់ធ្ងរ ហើយដំណាលគ្នានោះ ពួកគេនៅតែមានចិត្តគំនិតត្រឹមត្រូវ។
