Karên Şandiya 22:1-30
22 “Gelî bav û birano, guh bidine min hela ez dixwazim bona parastina xwe çi bêjim”.
2 Gava cimetê bihîst ku Pawlos ser zimanê Îbranî xeber dide, diha xwe ker kirin, û ewî got:
3 “Ez merivekî Cihû me û Tarsûsa Kîlîkyayêda hatime bûyînê. Lê vî bajarîda ez cem Gamalyêl hatime hînkirinê. Û ez usa hatime hînkirinê, wekî hûr bi hûr xwe li Qanûna kal-bava bigirim. Min Xwedêra usa bi xîret xizmet dikir, çawa hûn îro.
4 Ez pey wan meriva diketim, yên ku ser Riya Xudan* bûn û min hela hê ewana dikuştin jî. Min him mêr, him jî kulfet digirtin û davîtine kelê.
5 Kahînê mezin û temamiya civîna rûspiya dikarin şedetiya vê yekê bidin. Min ji wana usa jî neme bona birên Şamêda standin, û ez rê ketim çûm, ku yên wêderê bi zincîra bigirim û bînim Orşelîmê, wekî ewana bêne cezakirinê.
6 Lê gava ez hê rêda bûm û nêzîkî Şamê dibûm, nîvro, nişkêva ji ezmên ronayîke mezin dora min şewq da.
7 Ez ketime ser erdê û min dengek bihîst, ku minra got: ‘Şawûl, Şawûl, tu çira min dizêrînî?’
8 Min got: ‘Xudan tu kî yî?’ Û ewî minra got: ‘Ez Îsayê Nisretî me, kîjanî tu dizêrînî’.
9 Merivên ku tevî min bûn, wana ronayî dît, lê dengê ku minra xeber dida nebihîstin.
10 Hingê min got: ‘Xudan, ez çi bikim?’ Xudan minra got: ‘Rabe here Şamê, û wêderê wê tera bê gotinê ku tu çi bikî’.
11 Lê ji bo şewqa vê ronayê min tiştek nedidît. Kesên ku tevî min bûn, destê min girtin û ez birime Şamê.
12 Şamêda merivekî bawermend bi navê Hananiya hebû, yê ku xwe li Qanûnê digirt, û Cihûyên wêderê derheqa wî baş xeber didan.
13 Ew hate bal min, ber min sekinî û got: ‘Şawûl, birê min, bira çevên te vebin!’ Pêra-pêra çevên min vebûn, û min ew dît.
14 Hananiya got: ‘Xwedayê kal-bavên me tu bijartî, wekî tu qirara wî bizanibî, Yê Rast* bivînî û dengê wî bibihêyî.
15 Çimkî tuyê bibî şedê wî, û tiştên ku te dîtine û bihîstine, hemû merivara bêjî.
16 Îja çi riya te digire? Rabe, were nixumandinê* û gazî navê Îsa bike, wekî gunên te bêne şûştinê’.
17 Gava ez vegeriyame Orşelîmê û min paristgehêda dua dikir, hingê min dîtinokek dît.
18 Xudan minra got: ‘Lez keve û ji Orşelîmê derê, çimkî ewana wê şedetiya te derheqa min qebûl nekin’.
19 Min jî got: ‘Xudan, her kes rind zane wekî min her kinîştekêda,* yên ku baweriya xwe te dianîn, dikutan û davîtine kelê.
20 Û gava xûna şedê te Steyfan hate rêtinê, ez wêderê sekinî bûm û kuştina wîra razî bûm. Û min nobedariya kincên wan meriya dikir, yên ku ew kuştin’.
21 Lê dîsa jî Xudan minra got: ‘Here, çimkî ezê te bişînim ciyên dûr bal miletên din’”.
22 Heta wan giliya cimetê guh dida Pawlos, lê paşê wana bi dengekî bilind got: “Vî merivî rûbarî dinê nehêlin! Ew hêja nîne bijî!”
23 Wana dikire qîrîn, kincên xwe davîtine erdê û toz radikirin,
24 lema jî serokê eskera ferman da, ku Pawlos bivine eskerxanê, wî bidine ber qamçiya û pirsa bidinê. Ewî dixwest fem kira, ku cimet çima dike qîrîn û mirina Pawlos dixwaze.
25 Lê gava Pawlos girêdan wekî bidine ber qamçiya, ewî sersedra ku wêderê sekinî bû, got: “Îzina we heye ku bajarvanê Romê bêyî dîwanê bidine ber qamçiya?”
26 Gava sersed ev yek bihîst, çû bal serokê eskera ku vê xeberê bigihîne wî, û jê pirsî: “Tuyê niha çi bikî? Ev meriv bajarvanê Romê ye”.
27 Hingê serokê eskera çû bal Pawlos û jê pirsî: “Hela bêje, tu bajarvanê Romê yî?” Ewî got: “Erê”.
28 Serokê eskera got: “Min bi gelek pera ev bajarvantî standiye”. Pawlos jî got: “Lê min ji bûyîna xwe ev standiye”.
29 Derbêra merivên ku gerekê wî xistana û ew bidana ber pirsa, ji wî dûr ketin. Serokê eskera çaxê fem kir ku Pawlos bajarvanê Romê ye, û ewî ew bi zincîra girêdaye, tirs kete dilê wî.
30 Roja din, ji bo wê yekê ku serokê eskera xwest bizanibe, ku Cihûya çira Pawlos sûcdar dikirin, ewî zincîrên wî dane vekirinê û ferman da, wekî serokên kahîna û Dîwana Bilind ya Cihûya* li hev top bin. Hingê ewî Pawlos anî û ber wan da sekinandinê.
Спартьн
^ Dêmek Riya Mesîhtiyê.
^ Dêmek Mesîh.
^ Nixumandin edeteke rêlîgî ye, ku meriva pêda dikine bin avê û derdixin.
^ Yan “sînagog”, dêmek ciyê hebandina Cihûya.
^ Dêmek Sanhedrîn.
